Σπίτια με... 10.000 ευρώ στις γειτονιές της Αττικής !!

Σε πλήρη απαξίωση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας οδηγεί η παρατεταμένη κρίση. Η δραματική υποχώρηση των τιμών των ακινήτων έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, κυρίως για τα παλιά διαμερίσματα, που ουσιαστικά χάθηκε ένα μεγάλο μέρος των αποταμιεύσεων των Ελλήνων.

Όπως αναφέρει το «Έθνος της Κυριακής» η κατάσταση είναι τέτοια στην κτηματαγορά που υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες πωλητήρια σε τιμές ακόμη και κάτω από 100 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Και δεν πρόκειται για ερείπια που χρήζουν μεγάλης ανακατασκευής, αλλά για διαμερίσματα 30-40 ετών που μπορούν να κατοικηθούν άμεσα.

Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες τους τα βγάζουν στο σφυρί προκειμένου να απαλλαγούν από τα φορολογικά βάρη αλλά και τα έξοδα συντήρησης. Η αδυναμία εύρεσης ενοικιαστών, οι οποίοι θα πληρώνουν στην ώρα τους και δεν θα δημιουργήσουν μεγάλα «φέσια» έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο απόθεμα απούλητων κατοικιών που υπολογίζεται συνολικά από 200 έως 270 χιλιάδες.

Ειδικοί της αγοράς επισημαίνουν ότι κυρίως για τις παλιές κατασκευές που δεν μισθώνονται, η απαξίωση είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά για τα συγκεκριμένα ακίνητα. Ούτε 5.000 ευρώ δεν διαθέτει κάποιος για να αποκτήσει ένα σπίτι που πιθανότατα αγοράστηκε με κόπους μιας ζωής.

Παράλληλα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχουν φύγει χιλιάδες ξένοι, κυρίως μετανάστες αλβανικής καταγωγής, που είχαν εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Τα διαμερίσματα στα οποία έμεναν δεν κοστίζουν σήμερα μια δεκάρα αφού σε όποια τιμή κι αν δοθούν δεν υπάρχει ζήτηση.

ΠΗΓΗ

ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΤΡΕΜΕΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ;‏

Δεν ξέρουμε κατά πόσο έχει βασιμότητα αλλά το σημειώνουμε... 

Σύμφωνα με δημοσίευμα Κυριακάτικης εφημερίδας ο πρώην τσάρος της οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου, έχει κάνει παρέμβαση στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, συγκεκριμένα στο Ε. Βενιζέλο, 
να ασκήσει πίεση στον Α. Σαμαρά για να μην βρεθεί κατηγορούμενος σε ειδικό δικαστήριο για την εμπλοκή του στην λίστα Λαγκάρντ. Το πρώην κυβερνητικό στέλεχος... 

Απειλείται να καθίσει στο σκαμνί του κατηγορουμένου και να δικαστεί για δυο κακουργήματα (νόθευση εγγράφου και απιστία στην υπηρεσία) και για ένα πλημμέλημα (παράβαση καθήκοντος). 
Σύμφωνα πάντα με αναγραφόμενα στο τύπο ο Γ. Παπακωνσταντίνου απειλεί τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ότι σε διαφορετική περίπτωση θα «κελαηδήσει» για το που κατέληξαν τα 120 εκατομμύρια ευρώ που έκαναν «φτερά» από το κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, και υποθέτουμε ότι θα εννοεί ότι εμπλέκονται στενοί συνεργάτες του σημερινού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.

ΠΗΓΗ

Αντίσταση ή υπακοή;

του Μενέλαου Χαραλαμπίδη
Σπάνια βλέπουμε την Αντίσταση κατά την περίοδο της Κατοχής ως ένα τεράστιο ηθικό, πολιτικό και ψυχολογικό δίλλημα που έθεσε τις επιλογές, διαμόρφωσε τις συνειδήσεις και καθόρισε τις ζωές των ανθρώπων: Αντίσταση ή υπακοή; Δράση ή αναμονή; Τον πρώτο χρόνο της Κατοχής, κάθε αντίσταση ενάντια στον κατακτητή φαινόταν μάταιη. Ο αήττητος στρατός της ναζιστικής Γερμανίας κατέλαβε αστραπιαία σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι υποστηρικτές της υπακοής απέναντι στους κατακτητές και της στάσης αναμονής έως τη λήξη του πολέμου δικαιώνονταν από τις εξελίξεις.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε με το ξέσπασμα του κατοχικού λιμού. Η τρομοκρατία της πείνας και των 50.000 περίπου νεκρών, διέγραψε το δίλλημα αυτό από τις σκέψεις των λιμοκτονούντων Αθηναίων. Τα λαϊκά στρώματα γνώρισαν την απόλυτη ανθρωπιστική κρίση της βιολογικής εξόντωσης, τα
εισοδήματα της μεσαίας τάξης εξανεμίζονταν από τον πληθωρισμό και η ακίνητη περιουσία της πωλούνταν στους μαυραγορίτες, ακόμη και μερίδα των μεγαλοαστών του Μεσοπολέμου έχασε τις επιχειρήσεις της που έκλειναν λόγω των τεραστίων ελλείψεων σε πρώτες ύλες και εμπορεύματα.
Η πλήρης εξαθλίωση βύθιζε την ελληνική κοινωνία σε αδράνεια. Η καθημερινότητα αναλωνόταν στην προσπάθεια εξεύρεσης τροφίμων. Φαίνεται λοιπόν ότι είχε δίκιο ο Γιόζεφ Γκαίμπελς, όταν έγραφε στο ημερολόγιό του: «Οι κάτοικοι των κατεχόμενων περιοχών είναι βουτηγμένοι στις υλικές έγνοιες. Η πείνα και το κρύο είναι στην ημερήσια διάταξη. Άνθρωποι που η μοίρα τους έχει χτυπήσει τόσο σκληρά, σε γενικές γραμμές δεν κάνουν επαναστάσεις».[1]
Η εξέλιξη που ανέστρεψε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, που επανέφερε το δίλημμα αντίσταση ή υπακοή, δεν ήταν η απόλυτη απόγνωση και εξαθλίωση του πληθυσμού, αλλά η εμφάνιση της οργανωμένης αντίστασης. Στην Αθήνα, από την άνοιξη του 1942, με την ύφεση του λιμού, οι αντιστασιακές οργανώσεις δραστηριοποιούμενες στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, κατάφεραν να κινητοποιήσουν μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη του μαζικότερου αντιστασιακού κινήματος πόλεων πανευρωπαϊκά. Οι συνεχείς μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις έφτασαν στο απόγειό τους τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του 1943, όταν ο αγώνας ενάντια στην πολιτική επιστράτευση οδήγησε στην απόσυρσή της και την αποφυγή της αποστολής δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στα γερμανικά εργοστάσια για καταναγκαστική εργασία.[2] Η μεγάλη νίκη της Αντίστασης, σε συνδυασμό με την κατάρρευση της φασιστικής Ιταλίας, αναπτέρωσε τις ελπίδες του κατεχόμενου λαού. Η Αντίσταση κέρδιζε ανέλπιστες, μέχρι πριν λίγους μήνες, νίκες, πείθοντας όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού για το αναγκαίο της δράσης της. Το δίλημμα αντίσταση ή υπακοή έμπαινε ξανά με διαφορετικούς πλέον όρους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η είδηση της επικείμενης επέκτασης της ζώνης της Βουλγαρικής Κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία εμφάνιζε ένα νέο μεγάλο κίνδυνο. Οι γερμανικές αρχές, προσπαθώντας να αναπληρώσουν το κενό που άφηναν οι Ιταλοί αποχωρώντας από την Ελλάδα, στράφηκαν προς τη σύμμαχο Βουλγαρία. Για τον ελληνικό λαό, που γνώριζε τη σκληρότητα της βουλγαρικής Κατοχής, η εξέλιξη αυτή έκρυβε τεράστιους κινδύνους. Στην Αθήνα, η κινητοποίηση των αντιστασιακών οργανώσεων, και κυρίως του ΕΑΜ, που είχε λάβει πλέον μαζικές διαστάσεις, ήταν άμεση και δυναμική: προκήρυξη γενικής απεργίας και διαδήλωσης στις 22 Ιουλίου 1943.
Τις ημέρες που προηγήθηκαν οι αντιστασιακές οργανώσεις, σε συνοικίες, εργοστάσια και εκπαιδευτικά ιδρύματα, μοίρασαν χιλιάδες προκηρύξεις και έγραψαν συνθήματα σε τοίχους προς διαφώτιση των πολιτών. Παράλληλα, καθόρισαν τόπους προσυγκεντρώσεων και δρομολόγια διαδηλωτών προς το κέντρο της πόλης σε αυστηρά καθορισμένη ώρα.
Το πρωινό της 22ας Ιουλίου, η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Στις 10 το πρωί, φτάνοντας στο κέντρο, οι διαδηλωτές κατάλαβαν το μέγεθος της κινητοποίησης. Μια πυκνή μάζα τουλάχιστον 100.000 ανθρώπων γέμισε την Πανεπιστημίου από την Ομόνοια μέχρι τα Προπύλαια και τους παρακείμενους δρόμους.
Οι κατακτητές και η δωσίλογη κυβέρνηση Ράλλη επιχείρησαν, κάνοντας επίδειξη δύναμης, να δείξουν ότι η επικείμενη κατάρρευση της Ιταλίας δεν συνεπάγονταν τη χαλάρωση της κατοχικής πολιτικής. Γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις, χωροφύλακες και το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων βρίσκονταν σε επιφυλακή. Οι διαδηλωτές επιδίωξαν να φτάσουν στη Βουλγαρική Πρεσβεία, στην πλατεία Ρηγίλλης, ανεβαίνοντας την Πανεπιστημίου και συνεχίζοντας στη Βασιλίσσης Σοφίας. Όταν η κεφαλή της διαδήλωσης έφτασε στο ύψος της Ομήρου, δέχτηκε πυρά από στρατιωτικό όχημα που έφερε στην καρότσα του πολυβόλο: «Νεκροί έπεφταν, τραυματίες κραύγαζαν από πόνο και το αίμα έρρεε άφθονο στην άσφαλτο. […] Ο κόσμος έντρομος και πανικόβλητος άρχισε να υποχωρεί “πατείς με πατώ σε”. Μάταια προσπαθούσε να βρει εξόδους διαφυγής».[3]
Ο πανικός κορυφώθηκε όταν ένα θωρακισμένο όχημα εμβόλισε τους διαδηλωτές, τραυμάτισε την εργάτρια και επονίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου και στη συνέχεια πέρασε πάνω από το σώμα της, συνθλίβοντάς την. Οι ριπές των πολυβόλων σκότωσαν στην οδό Ομήρου τον Επονίτη, φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής, Θεωνά Μαυρομματίδη, ενώ την ίδια στιγμή, στο απέναντι πεζοδρόμιο, μπροστά από το Οφθαλμιατρείο, έπεφτε νεκρός ο Επονίτης Θωμάς Χατζηθωμάς, σπουδαστής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, χτυπώντας στο ψαχνό, οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους σκότωσαν τον Θανάση Τεριακή, σπουδαστή του Τμήματος Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ, την Κούλα Λίλη, φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας, την Ε. Αντωνιάδου, φοιτήτρια, τον Ιωάννη Κατσαρό (όλοι τους μέλη της ΕΠΟΝ), τον Αντώνη Παπαδοσταυράκη, ανάπηρο του Αλβανικού Μετώπου, μέλος του ΕΑΜ Αναπήρων, τον Δημήτρη Δουκάκη, ξυλουργό, τον Αλέξανδρο Δεσύπρη, εφαρμοστή και τον Χρήστο Κοντό, επιπλοποιό.[4] Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 15 και οι τραυματίες τους 60. Αρκετοί τραυματίες φυγαδεύτηκαν από συναγωνιστές τους στην πλατεία Ομονοίας για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών. Από εκεί μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία όπου γιατροί, μέλη του ΕΑΜ, τους χειρούργησαν και στη συνέχεια τους διοχέτευσαν σε ασφαλή σπίτια.
Την επομένη με ανακοίνωσή της η Comando Piazza Αθηνών ανέφερε ότι «κατόπιν της ανοήτου χθεσινής αποπείρας προς διατάραξιν της δημοσίας τάξεως εν Αθήναις, διετάχθη όπως από της χθες και μέχρι νεωτέρας διαταγής η ελευθέρα κυκλοφορία των πολιτών λήγη την 8ην μ.μ. ώραν».[5] Η δωσίλογη κυβέρνηση έσπευσε να ανταμείψει τη δράση των Σωμάτων Ασφαλείας ενάντια στους διαδηλωτές, μοιράζοντας προαγωγές για την «αποτελεσματική συμπλοκή μετά ταραξιών και διαδηλωτών κατά τας σκηνάς της 22ας Ιουλίου 1943» και τη συμβολή τους «εις την αποκατάστασιν της τάξεως».[6]
Η διαδήλωση της 22ας Ιουλίου 1943 ήταν η τελευταία αντιστασιακή κινητοποίηση αυτού του είδους. Οι νεκροί και η τρομοκρατία που ασκούσαν οι δυνάμεις Κατοχής κατά τη διάρκεια των μαζικών κινητοποιήσεων οδήγησε το ΕΑΜ στην αλλαγή της αντιστασιακής του τακτικής. Από το σημείο αυτό και μετά το κέντρο βάρους της Αντίστασης μετατοπίστηκε στις συνοικίες, λαμβάνοντας, πέρα από πολιτικό, και ένοπλο χαρακτήρα. Η διαδήλωση της 22ας Ιουλίου έδειξε στους αντιπάλους του λαϊκού κινήματος, ότι το ΕΑΜ δεν μπορούσε να ηττηθεί με πολιτικούς όρους. Η λύση που επιλέχθηκε ήταν η ένοπλη καταστολή του από τα ελληνικά Σώματα Ασφαλείας, λύση που οδήγησε στις εμφύλιες συγκρούσεις του τελευταίου χρόνου της Κατοχής. Το δίλημμα αντίσταση ή υπακοή είχε πλέον απαντηθεί από την πλειοψηφία του αθηναϊκού λαού.
Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης είναι οικονομολόγος, διδάκτορας ιστορίας του Παν. Αθηνών και συγγραφέας του βιβλίου Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα (εκδ. Αλεξάνδρεια).

[1] Παρατίθεται στο Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ. Η εμπειρία της Κατοχής, μετ. Κώστας Κουρεμένος, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 115.
[2] Για μια αναλυτική παρουσίαση των κινητοποιήσεων ενάντια στην πολιτική επιστράτευση, βλ. Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Η Εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2012, σ. 166-172.
[3] Γιώργος Φέττας, «Αναμνήσεις από τους αγώνες του αθηναϊκού λαού στα χρόνια της Κατοχής. Η διαδήλωση της 22ης Ιούλη 1943», Εθνική Αντίσταση, τ. 79, Απρίλιος-Ιούνιος 1993, σ. 33.
[4] Αρχείο Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ.
[5] Πρωία, 24 Ιουλίου 1943.
[6] Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, 42/17.2.1944, τεύχος Γ΄.

enthemata

Roger Waters για Χρυσή Αυγή: «Πόσο αξιοθρήνητοι είναι!»

Pink Floyd, ο Roger Waters, ο οποίος σε λίγες μέρες θα βρίσκεται στην Αθήνα για τη συναυλία του «The Wall» στο ΟΑΚΑ. Ο διάσημος καλλιτέχνης, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στη Χρυσή Αυγή, εκφράζοντας την ανησυχία του για την αναβίωση του νεοναζισμού και την ενίσχυση της Ακροδεξιάς σε διεθνές επίπεδο.

Συνέντευξη παραχώρησε στο «Κ»της Καθημερινής ο πάλαι ποτέ «αρχηγός» των ενωμένων

Στο σόου του "The Wall" βλέπουμε να παρελαύνουν φασιστικά σύμβολα. Σας ανησυχεί ο νεοναζισμός;

Πρόκειται για ένα από τα πιο λυπηρά φαινόμενα. Η ανισομερής κατανομή του πλούτου και της ελευθερίας ενισχύει περισσότερο τον απομονωτισμό και το ρατσισμό της Ακροδεξιάς, κάτι που είδαμε τη δεκαετία του ’30 στη Γερμανία στη χειρότερη δυνατή μορφή. Όποτε η οικονομική κατάσταση είναι κακή, το τέρας της ακροδεξιάς σηκώνει κεφάλι και λέει "φταίνε οι Άραβες, οι μετανάστες, οι μαύροι, οι κομμουνιστές, οι καλλιτέχνες" - πάντα βρίσκουν κάποιο θύμα. Παρακολούθησα με φρίκη σ’ ένα ντοκιμαντέρ,  νεαρούς Έλληνες με καλυμμένα πρόσωπα, οι οποίοι μιλούσαν για τη Χρυσή… κάτι. Πάντα χρησιμοποιούν ονόματα με το επίθετο χρυσός ή μαύρος.

Αναφέρεστε στη Χρυσή Αυγή.

Ακριβώς. Έλεγαν ότι ο στόχος τους είναι η καθαρή ελληνική φυλή. Και σκέφτεσαι "ωχ,  αυτό είναι απαίσιο, αυτοί δεν είναι οι φίλοι μου, δεν είναι οι άνθρωποι που με έβαλαν στα σπίτια τους και με τάισαν και με φρόντισαν με τόσο φιλόξενο πνεύμα τη δεκαετία του ’60, τότε που ήμουν ένα άφραγκο παιδί που περιπλανιόταν στην Ελλάδα". Βλέπω αυτά τα παιδιά και σκέφτομαι πόσο αξιοθρήνητοι είναι. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε ( Σ.σ σε σχέση με τη μετανάστευση και τη ξενοφοβία) είναι ότι τα εθνικά σύνορα είναι κάπως ξεπερασμένα. Να κατανοήσουμε τις αιτίες που αναγκάζουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες να μετακινούνται  από το ένα μέρος στο άλλο. Το κύμα μετανάστευσης  τα τελευταία χίλια χρόνια υπήρξε πάντα το ίδιο. Μοιάζει με νόμο της φυσικής. Όποιος έχει πάει γυμνάσιο ξέρει τι είναι η ώσμωση. Πρόκειται για τη μετακίνηση των μορίων μέσω μιας ημιπερατής μεμβράνης από μια περιοχή υψηλής συγκέντρωσης σε μια περιοχή χαμηλής συγκέντρωσης.

Συχνά δηλώνετε την αντιπολεμική σας διάθεση. Σε πολλούς σύγχρονους πολέμους, ο εχθρός δεν είναι άλλος από τους συμπατριώτες μας. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;

Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να μορφωθούν και να ενδιαφερθούν για τη φιλοσοφία και την πολιτική, ώστε να αποτελέσουν μέρος του κινήματος για την αναδιοργάνωση του κόσμου. Να θυμόμαστε εκείνη τη υπέροχη νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου του 1948 με την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Να θυμόμαστε την αιματοχυσία το 1789 στη Γαλλία, την αντίσταση στο Παρίσι το 1968… Να διαβάζουμε Αριστοτέλη και Πλάτωνα, και να ασπαζόμαστε την ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για κάτι παραπάνω από το να πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αρπάζουμε ό,τι μπορούμε και να το κρατάμε για τον εαυτό μας, χωρίς να μας ενδιαφέρουν τα δεινά των συνανθρώπων μας. Για να το κάνουμε αυτό, όμως, πρέπει να είμαστε μορφωμένοι. Οπότε, για παράδειγμα, αν πρόκειται να συμμετάσχεις σε οποιαδήποτε Χρυσή Αυγή, πρέπει να είσαι αμόρφωτος. Ή δεν  το έχεις σκεφτεί καλά, κατά τη γνώμη μου. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν μαζί μου. Οι αρχηγοί αυτών των παρατάξεων ίσως πούνε ότι εγώ έχω άδικο, ενώ o Όσβαλντ Μόσλεϊ (Σ.σ. ο ιδρυτής του φασιστικού κόμματος της Βρετανίας), είχε δίκιο, ο Χίτλερ είχε δίκιο, ο Πολ Ποτ είχε δίκιο! Αρκεί να συγκεντρώσεις τη δύναμη στα χέρια ενός τυράννου και να λες σε όλους τους άλλους τι να κάνουν για να ξεφορτωθούν τους μαύρους κι όλους όσοι δεν συμφωνούν μ’ αυτό, ή τους Μουσουλμάνους, οποιονδήποτε, δεν έχει σημασία, αρκεί να υποδείξεις κάποιον που είναι διαφορετικός από σένα, και τότε όλα θα είναι εντάξει. Διαφωνώ μ’ αυτό! Τίποτα δε θα είναι εντάξει αν το κάνεις αυτό, όλα θα πάνε χάλια!

Πηγή: «Κ» της Καθημερινής

ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ Η ΕΛΛΑΔΑ....ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ !!!

ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟ ΜΠΡΕΧΤ : Όταν ήρθαν να πάρουν τους δημόσιους υπάλληλους δεν αντέδρασα όταν ήρθαν να πάρουν τους ιδιωτικούς δεν αντέδρασα
όταν ήρθαν να πάρουν άνεργους δεν αντέδρασα
όταν ήρθαν να πάρουν τη γη μας δεν αντέδρασα
τώρα που θα έρθουν να πάρουν τα σπίτια μας !
ίσως να είναι πολύ αργά
και δεν θα υπάρχει κανείς να αντιδράσει !!!
αλλά
ΑΜΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΦΡΑΠΕ,ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, ΤΗΝ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ ΔΙΧΑΛΟ !!! ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ....

ΠΗΓΗ      Voliotaki

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΦΤΥΣΙΜΟ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΥΣΟΙΩΝΕ…

Πάλι αδιάβαστο το πιάνω το μυαλοτσαλακωμένο το Πρετεντέρι. Ρε αγορίνα, δίπλα σου τον έχεις τον Μοσχoσπουδαγμένο τέως σύντροφο και νυν δεξιοδεκανίκιο Παύλο Τσίμα την ΔΟΛιοφθορέα,  γιατί δε ρωτάς τι σημαίνει «ραντεβού στα γουναράδικα;»
Το Παυλάκι ξέρει… Ξέρει και παραξέρει, αλλά από την πολλή γαργάρα έχασε τη φωνή του το συμβιβασμένο!
Πες μου ρε μυαλοετοιμόρροπο Πρετεντεράκι από πού έβγαλες το «θα σας γδάρουμε» από τα συμφραζόμενα;
Πόσο αστείος είσαι ρε φίλε, πόσο μικρός, πόσο ασήμαντος και πόσο δούλος!
Ο Άρης, πάμπτωχε φίλε μου, πήγε, στο ραντεβού του στα γουναράδικο… Μόνο που το κεφάλι του το περιέφεραν τα ένδοξα φασισταριά από χωριό σε χωριό απάνω σ’ ένα παλούκι…
Ούτε για φτύσιμο δεν είσαι δυσοίωνε… Ακόμα και το σάλιο φοβάται  μη λερωθεί μόλις σε αγγίξει… Μάθε λοιπόν, σκατόμυαλε:

Τι σημαίνει η έκφραση «ραντεβού στα γουναράδικα».

Ας ξεκινήσουμε από τη γλώσσα των αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν απηνώς για το δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες. Κάθε φορά λένε που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Όπερ σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.

Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης σαν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό αλλά και των πιστών συντρόφων του.

Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης ήξερε πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του.

pelop.gr

ΣΥΡΙΖΑ:Μαύρη μέρα στην ιστορία της εκπαίδευσης

ΣΥΡΙΖΑ:Μαύρη μέρα στην ιστορία της εκπαίδευσης

"Η Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013 θα μείνει στην ιστορία της εκπαίδευσης ως μαύρη μέρα, χαρακτηρισμένη από αυταρχισμό και αντιδημοκρατικότητα, η μέρα των απολύσεων 2.500 εκπαιδευτικών" επισημαίνει το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ανακοίνωσή του.
"Με  οριακή πλειοψηφία στη βουλή η κυβέρνηση καταδικάζει χιλιάδες εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους στην ανεργία και στην εξαθλίωση και ταυτόχρονα εξαπολύει ευθεία επίθεση σε 21.000 μαθητές που θα αναζητούν από το Σεπτέμβρη το σχολείο τους και δεν θα το βρίσκουν. Καταργεί σημαντικούς τομείς και ειδικότητες από την δημόσια τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση και τους παραδίδει βορά στον αδηφάγο ιδιωτικό τομέα", τονίζει, υπογραμμίζοντας ότι η "επίθεση της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά και χιλιάδες εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση, την υγεία τη δημόσια τηλεόραση".
Εξαπολύοντας βολές κατά  του υπουργού Παιδείας, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σημειώνει ότι με τις ενέργειές του "καταλύει κάθε έννοια δικαίου και νομιμότητας".
"Προτρέχει του νόμου και  κινεί τις διαδικασίες διαθεσιμότητας, πριν ακόμα και από την ψήφιση του στη βουλή, με την ίδια λογική που προχώρησε σε επιστράτευση πριν υπάρξει απεργία", αναφέρει χαρακτηριστικά.
"Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αναγνωρίσει αυτές τις παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες και θα τις ακυρώσει στην πράξη.
 Στον δημόσιο τομέα που εμείς οραματιζόμαστε, ως μοχλό της παραγωγικής  οικονομικής κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας,  όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν τη θέση τους. Όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι απαραίτητοι για την μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα υλοποιήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς και θα επαναπροσληφθούν", καταλήγει η ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Οικονομικό πραξικόπημα στο Ντιτρόιτ

του Άρη Χατζηστεφάνου
 Οι όροι του καθεστώτος χρεωκοπίας που επιβλήθηκε στην πάλαι ποτέ έδρα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας αποδεικνύονται ιδιαίτερα συμφέροντες για τις τράπεζες που θα υποστούν ένα κούρεμα της τάξης το 25%, εν αντιθέσει με τα ασφαλιστικά ταμεία, στα οποία θα επιβληθεί κούρεμα στα αποθεματικά τους έως και 90%.

“Ο,τι είναι καλό για την Τζένεραλ Μότορς είναι καλό και για τις ΗΠΑ”, έλεγαν τα στελέχη της εταιρείας, όταν η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία αποτελούσε την καρδιά της ακμάζουσας οικονομικής υπερδύναμης. Και το Ντιτρόιτ ήταν για πολλά χρόνια η πρωτεύουσα αυτής της αυτοκρατορίας. Αντιστρέφοντας την πρόταση, μπορούμε σήμερα να καταλάβουμε πως «ό,τι είναι κακό για το Ντιτρόιτ είναι κακό και για το μέλλον της Αμερικής αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας». Η προειλημμένη απόφαση της χρεωκοπίας αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κερδίσουν οι τράπεζες και τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Ουσιαστικά, όπως συνέβη και σε όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, κήρυξε στάση πληρωμών προς τους πολίτες, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που προκάλεσαν την κρίση.

Το Ντιτρόιτ βρίσκεται τα τελευταία 24ωρα σε καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου των τραπεζών που τοποθέτησαν έναν δικό τους άνθρωπο, τον ειδικό διαχειριστή Κέβιν Ορ, σε ρόλο απόλυτου ηγεμόνα όλων των κατοίκων της πόλης. Η απόφαση της χρεωκοπίας ελήφθη ύστερα από σειρά μυστικών επαφών που είχε ο Ορ με τραπεζίτες της UBS, της Μέριλ Λιντς και της Μπανκ οφ Αμέρικα, οι οποίες ουσιαστικά καθόρισαν και τους όρους της αθέτησης πληρωμών. Ο νέος τσάρος του Ντιτρόιτ είχε ξεκαθαρίσει από πολύ νωρίς τη στάση του, ζητώντας από τα ασφαλιστικά ταμεία να δεχθούν μόλις 10 σεντς για κάθε δολάριο που τους χρωστά ο Δήμος – ουσιαστικά δηλαδή να «κουρέψουν» κατά 90% τα αποθεματικά τους και σε δεύτερο επίπεδο τις συντάξεις που χορηγούν. Την ίδια ώρα όμως, συζητούσε να δώσει έως και 75 σεντς στο δολάριο στους πιστωτές. Πρόκειται για μια ιδιότυπη αναδιανομή εισοδήματος προς το μεγάλο κεφάλαιο το οποίο ληστεύει σε μια ημέρα τις τσέπες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.
Παράλληλα, η χρεωκοπία μεταφράζεται σε μια ευκαιρία ξεπουλήματος των τελευταίων στοιχείων δημόσιας περιουσίας, όπως το δίκτυο ύδρευσης, η υπηρεσία διαχείρισης απορριμάτων αλλά ακόμη και τα περίφημα έργα τέχνης που φυλάσσονται στο μουσείο της πόλης. Δεκάδες κοράκια του χρηματοπιστωτικού συστήματος περίμεναν εδώ και χρόνια αυτήν τη στιγμή προκειμένου να παρακάμψουν τις αντιδράσεις των κατοίκων και κυρίως των συνδικάτων και να μετατρέψουν την πόλη σε μια «ειδική οικονομική ζώνη», με μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.
Το προσοδοφόρο πλιάτσικο όμως στις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που σύντομα θα επεκταθεί σε αρκετές ακόμη πόλεις και πολιτείες των ΗΠΑ, δεν μπορεί να κρύψει τη γενικότερη παρακμή της αμερικανικής οικονομίας και τη μεταφορά των οικονομικών κέντρων του πλανήτη προς Ανατολάς. Η χρηματιστικοποίηση της οικονομίας σε βάρος της πραγματικής παραγωγής και η μεταφορά των βιομηχανικών μονάδων στη Λατινική Αμερική και την Ασία προσέφερε κέρδη δισεκατομμυρίων σε συγκεκριμένες τράπεζες αλλά έφαγε και το σκαρί της εθνικής οικονομίας. Η διαδικασία ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του ’70 αλλά πήρε χαρακτηριστικά πογκρόμ εναντίον των εργαζομένων και των κοινωνικών παροχών στα είκοσι χρόνια που ακολούθησαν.
Συγκεκριμένα το Ντιτρόιτ είχε αποτελέσει το επίκεντρο της κρίσης ενυπόθηκων δανείων που απείλησε να συμπαρασύρει πριν από μερικά χρόνια τα σαθρά θεμέλια του παγκόσμιου καπιταλισμού. Σήμερα τα κουφάρια 78.000 κτιρίων, χαλασμένοι φωτεινοί σηματοδότες και ετοιμόρροπες γέφυρες συνθέτουν το σκηνικό μιας πόλης σε ολοκληρωτική εγκατάλειψη. Οι απεσταλμένοι της εφημερίδας Γκάρντιαν περιέγραφαν τις τελευταίες ημέρες σκηνές που παραπέμπουν στο Τσερνομπίλ, μετά την καταστροφή του πυρηνικού αντιδραστήρα ή στο Στάλινγκραντ μετά τις μάχες με τα ναζιστικά στρατεύματα.
Προκειμένου να προωθηθεί αυτό το σχέδιο, τέθηκε για άλλη μια φορά σε λειτουργία ο τεράστιος μηχανισμός προπαγάνδας εναντίον των συνδικάτων αλλά και της ίδιας της έννοιας της κοινωνικής πρόνοιας. Δεκάδες καλοπληρωμένα ιδρύματα ερευνών, τα οποία στελεχώνονται από πρώην τραπεζίτες και χρηματιστές, βομβάρδιζαν τα μέσα ενημέρωσης με λάσπη επιχειρώντας να αποδώσουν την αποτυχία του καπιταλιστικού συστήματος στη δράση των συνδικάτων και στις «υψηλές συντάξεις» και τα επιδόματα των εργαζομένων.
Καλά κρυμμένη πίσω από τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα όμως είναι και μια άλλη πτυχή του προβλήματος: Η επιβολή ειδικών διαχειριστών σε πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πιο αντιδημοκρατική ακόμη και από τη δικτατορία των τεχνοκρατών, που δοκίμασε η Ευρώπη με τις κυβερνήσεις Παπαδήμου και Μόντι στην Ελλάδα και την Ιταλία. Όλα τα μέχρι στιγμής παραδείγματα δείχνουν ότι οι νέοι «τσάροι» της οικονομίας τοποθετούνται μόνο σε περιοχές όπου κυριαρχούν τα γκέτο των μαύρων και των ισπανόφωνων. Οι συγκεκριμένοι πολίτες χάνουν έτσι ακόμη και την ψευδεπίγραφη αίσθηση δημοκρατίας που τους προσέφερε το παλαιό σύστημα και περνούν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς δουλοπαροικίας. Οι νέοι «ηγεμόνες» είναι πρώην στελέχη τραπεζών που αποκτούν δικαιώματα ζωής και θανάτου στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο οικονομικός φασισμός, για τον οποίο μιλούσε στο τελευταίο του βιβλίο ο Αμερικανός πρώην υποψήφιος των προεδρικών εκλογών, Ραλφ Νέιντερ, ολοκληρώνεται με πρόσχημα την οικονομική κρίση.
Η περίπτωση του Ντιτρόιτ αποδεικνύει ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την έξοδο μιας χώρας ή μιας πόλης από τις κρίσεις, που προκαλεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν είναι από μόνη της θετική για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, εάν δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένα μέτρα αναδιανομής του εισοδήματος. Για την ακρίβεια, στην περίπτωση που οι όροι της χρεωκοπίας ή του κουρέματος καθοριστούν από τους δανειστές, η διαδικασία καταλήγει να αποτελεί μια αντίστροφη αναδιανομή από τους πολύ φτωχούς προς τους πολύ πλούσιους – ένα πραγματικό πλιάτσικο των ασφαλιστικών ταμείων και της δημόσιας περιουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ολόκληρη η πόλη αποτέλεσε ένα δώρο του Ομπάμα προς τις τράπεζες, που τον έφεραν και τον διατηρούν στην εξουσία.

Δημοσιεύτηκε στο Πριν, στις 21 Ιούλη 2013
via  http://ilesxi.wordpress.com

Τρεις εκβιασμοί και μία λίστα

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνησή του καλούνται να εκτελέσουν ασκήσεις ισορροπίας στο τεντωμένο σχοινί της οριακής πλειοψηφίας στη Βουλή και με δίχτυ αν-ασφαλείας το αυστηρό χρονοδιάγραμμα «δράσεων», που άφησε «παρακαταθήκη» ο κ. Σόιμπλε.

Παγιδευμένη στον τριμερή εκβιασμό που προκάλεσε η ίδια, η κυβέρνηση καλείται να εκτελέσει ασκήσεις ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί, έχοντας ως δίχτυ ασφαλείας την οριακή πλειοψηφία στη Βουλή. Οπως έλεγαν κυβερνητικά στελέχη, το φετινό καλοκαίρι δεν θα θυμίζει κανένα από τα προηγούμενα.

Το μήνυμα που έχει σταλεί από το μέγαρο Μαξίμου, μετά και τις σκληρές παρατηρήσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είναι ότι δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός σε σχέση με την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει λάβει η Ελλάδα απέναντι στους δανειστές.

Αντίστοιχο μήνυμα εκπέμπει και το υπουργείο Οικονομικών, καθώς ο Γιάννης Στουρνάρας γνωρίζει πολύ καλά ότι η «επιτυχία» της πολιτικής συμφωνίας για την εκταμίευση της «κουρεμένης» δόσης των 6,8 δισ. ευρώ, στο Eurogroup της 8ης Ιουλίου, ήταν γεμάτη παγίδες, καθώς προήλθε έπειτα από συμβιβασμό με την τρόικα.

Ο χρόνος μετρά ήδη αντίστροφα, με την κλεψύδρα να αδειάζει στις 22 Σεπτεμβρίου, όταν θα γίνουν οι γερμανικές εκλογές και μαζί θα λήξει η περίοδος χάριτος που έχουν δώσει στην Ελλάδα οι δανειστές. Εως τότε η Ελλάδα θα πρέπει να τρέξει όλες τις μεταρρυθμίσεις, να υλοποιήσει τα προαπαιτούμενα, να δείξει ότι συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις του κ. Σόιμπλε και να προετοιμαστεί για τη φθινοπωρινή αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, που αναμένεται να είναι από τις πιο δύσκολες και επίπονες.

Οι τρεις «εκβιασμοί»

Ωστόσο η κυβέρνηση προχωρά από τη μία εκβιάζοντας και από την άλλη εκβιαζόμενη, εξαιτίας της έκτακτης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στη χώρα, από τις αφόρητες πιέσεις που ασκεί η τρόικα, αναγκάζοντας τον κ. Σαμαρά να ικανοποιήσει τους εταίρους και ταυτόχρονα να έρθει σε ρήξη με την κοινωνία, εφαρμόζοντας νέα σκληρά μέτρα.

Εκβιασμός πρώτος. Το δίλημμα που έθεσε πριν από την ψήφιση του κρίσιμου πολυνομοσχεδίου, για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, «Ή ψηφίζετε ή εκλογές τον Αύγουστο», φαίνεται ότι ο κ. Σαμαράς θα το μετατρέψει σε μόνιμη απειλή, ποντάροντας στην ισχνή πλειοψηφία της κυβέρνησης. Ο κ. Σαμαράς και οι στενοί συνεργάτες, οι οποίοι εισηγήθηκαν να κάνει χρήση αυτού του διλήμματος, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δύσκολα θα βρεθούν σε αυτή τη συγκυρία βουλευτές που θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, αρνούμενοι να ψηφίσουν τα σκληρά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση προς ψήφιση στη Βουλή. Σε αυτό το πλαίσιο αναμένεται να κινηθεί το μέγαρο Μαξίμου, έως ότου η πολιτική συγκυρία αλλά και οι δανειστές επιτρέψουν την προσφυγή στις κάλπες.

Εκβιασμός δεύτερος. «Δώστε λύση στο αδιέξοδο πρόγραμμα, αλλιώς θα ρίξουμε την κυβέρνηση». Οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας («πράσινοι» και «γαλάζιοι») έχουν στείλει μήνυμα στον Αντώνη Σαμαρά αλλά και στον εταίρο του Βαγγέλη Βενιζέλο ότι δεν αντέχουν να ψηφίσουν το φθινόπωρο και νέο πακέτο μέτρων, όταν μάλιστα η χώρα θα βρίσκεται σε άτυπη προεκλογική περίοδο και γι' αυτό αναζητούν ένα πραγματικό success story που θα τους «λύσει τα χέρια». Ηδη οι ελάχιστες παρεκκλίσεις από την κυβερνητική γραμμή, κατά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, δημιούργησαν αμφιβολίες για το αν θα αντέξει η κυβέρνηση να συνεχίσει να περνά δύσκολα νομοσχέδια από τη Βουλή.

Εκβιασμός τρίτος. «Ή παίρνετε νέα μέτρα ή μπλοκάρουμε την εκταμίευση των δόσεων, με ό,τι συνεπάγεται αυτό», διαμηνύει η τρόικα με κάθε ευκαιρία. Η τακτική αυτή αποκαλύφθηκε ακόμα μια φορά τόσο στην επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα όσο και στο προηγούμενο Eurogroup, όταν ο ίδιος επέβαλε τις υπο-δόσεις, ώστε να ελέγχεται «βήμα βήμα», όπως είπε χαρακτηριστικά, η πορεία υλοποίησης των προαπαιτούμενων μέτρων.

Η «λίστα» Σόιμπλε

Αλλωστε, η επίσκεψη του κ. Σόιμπλε στην Αθήνα σχετίζεται άμεσα με την ανησυχία των δανειστών, για χαλάρωση της ελληνικής κυβέρνησης εν όψει καλοκαιρινών διακοπών. Ο κ. Σόιμπλε έθεσε ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα στην ελληνική πλευρά, με τις δράσεις που θα πρέπει να ολοκληρώσει μέχρι την επιστροφή της τρόικας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

* Ολοκλήρωση της λίστας με τους 12.500 δημοσίους υπαλλήλους που θα ενταχθούν σε διαθεσιμότητα έως τον Σεπτέμβριο.

* Συγκεκριμένη λίστα με ονόματα και διευθύνσεις του Δημοσίου με τους υπόλοιπους 12.500 που θα μπουν σε διαθεσιμότητα έως το τέλος του 2013.

* Απόλυση ακόμα 2.000 δημοσίων υπαλλήλων έως το τέλος του έτους.

* Εφαρμογή όλων των ισοδύναμων μέτρων (clawback, φόρος πολυτελείας κ.ά.) που αποφάσισε η κυβέρνηση, ώστε να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό για το 2013-2014, ύψους 2 δισ. ευρώ.

* Αναδιάρθρωση και λουκέτα σε φορείς του Δημοσίου.

* Ολοκλήρωση του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.

* Οριστικοποίηση του νέου φόρου ακινήτων.

* Προετοιμασία της λίστας με τα νέα μέτρα που θα καλύψουν το δημοσιονομικό κενό της διετίας 2014-2015.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΛΩΣΣΑ a.klossas@eleftherotypia.net

enet.gr

Προγράμματα εθελουσίας εξόδου έως 4500 εργαζομένων, κόστους 300 εκατ υλοποιούν οι τράπεζες - Εθνική πάνω από 1200 εργαζόμενους, Πειραιώς 1800-2000, Eurobank έως 300 και Alpha 250-350 – Θα κλείσουν 350-380 καταστήματα

Προγράμματα εθελουσίας εξόδου έως 4500 εργαζομένων υλοποιούν ή ανακοινώνουν προσεχώς οι τράπεζες συνολικού κόστους 300 εκατ ευρώ. 

Παράλληλα και στην επόμενη φάση θα κλείσουν ή θα συγχωνευθούν 350-380 καταστήματα σε επίπεδο ομίλων απόρροια της συρρίκνωσης του προσωπικού και μείωσης του λειτουργικού κόστους. 

Ήδη η τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε ειδικό πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου 1800 έως 2000 εργαζομένων που θα ισχύσει έως τις 2 Σεπτεμβρίου και θα αφορά σχεδόν το σύνολο του νέου ομίλου και κοστολογείται περίπου στα 100 εκατ ευρώ. 

Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, οι ελληνικές συστημικές τράπεζες έχουν υποβάλλει στο ΤΧΣ σχέδια αναδιάρθρωσης και μείωσης λειτουργικού κόστους που περιλαμβάνουν και εθελούσιες εξόδους.

Οι τράπεζες ήδη επεξεργάζονται σχέδια ώστε να συγκεκριμενοποιήσουν τις προτάσεις τους όσον αφορά την μορφή των προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου δηλαδή πόσοι εργαζόμενοι θα συμπεριλαμβάνονται, το κόστος των προγραμμάτων αυτών και άλλα.

Με βάση πρώτους υπολογισμούς το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου θα αφορά στην Εθνική τράπεζα, πάνω από 1200 εργαζόμενους, στην Πειραιώς περίπου 1800-2000 εργαζομένους, στην Eurobank έως 300 και στην Alpha 250-350 εργαζομένους.

Να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου του good Tαχυδρομικού Ταμιευτηρίου έφθασε τους 615 εργαζομένους. 

Συνολικά δηλαδή θα αποχωρήσουν περίπου 4500 εργαζόμενοι. 

Αν ληφθούν υπόψη κυρίως τα κοστολόγια των εθελουσιών τύπου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και αν ισχύσει το νούμερο των 4500 εργαζομένων που θεωρείται βασικό σενάριο τότε μπορεί να αναφερθεί ότι το κόστος για το σύστημα cash και αποζημιώσεις εισφορών και άλλα διαμορφώνεται στα 300 εκατ ευρώ.

Με βάση υψηλόβαθμη τραπεζική πηγή, οι τάσεις που επικρατούν στο ελληνικό banking είναι δύο

1)Η κυρίαρχη τάση που θέλει τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου να υλοποιούνται τμηματικά κατά κύματα δηλαδή.

Η πρώτη φάση θα είναι 4500 εργαζόμενοι και σε βάθος χρόνου θα ακολουθήσει και δεύτερο ίσως και τρίτο κύμα.

Σε αυτή την περίπτωση οι 4500 εργαζόμενοι δεν θα είναι και οι τελευταίοι που θα αποχωρήσουν.

2)Η άλλη άποψη η εναλλακτική και πιο ρηξικέλευθη που θέλει τις τράπεζες να υλοποιούν πιο επιθετικά προγράμματα εθελουσίας εξόδου.

Η πρόταση αυτή δεν βρίσκει πολλούς οπαδούς, αντιθέτως είναι μειοψηφία.

Τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα εξής κριτήρια πέραν των ηλικιακών, αν έχουν συμπεριληφθεί τα χρόνια για σύνταξη και άλλα να δίδονται αξιόλογες και συνάμα λογικές αποζημιώσεις στους εργαζομένους για να αποχωρήσουν.

Τι ανακοίνωσε η τράπεζα Πειραιώς 

Πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου για τους υπαλλήλους της, με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, ανακοίνωσε η Τράπεζα Πειραιώς. 

Το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου έχει διάρκεια μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 2013.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του www.bankingnews.gr, το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου της Τρ. Πειραιώς αφορά 1.800 - 2.000 υπαλλήλους, ήτοι ποσοστό 10-12% επί του συνόλου των εργαζομένων της στην Ελλάδα κόστους περίπου 100 εκατ ευρώ. 

Η Τρ. Πειραιώς απασχολεί 18.000 εργαζομένους στην Ελλάδα, ενώ αν συμπεριληφθούν και τα υποκαταστήματα του εξωτερικού, ο όμιλος απασχολεί συνολικά 24.000 υπαλλήλους.

Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου της Τρ. Πειραιώς:

Αποζημιώσεις και πρόσθετες παροχές

Κάθε Εργαζόμενος, που θα υπογράψει με την Τράπεζα/Θυγατρική Εταιρία την προαναφερθείσα σύμβαση αποδεχόμενος ανεπιφύλακτα όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις της παρούσας, κατά την ημερομηνία της συμφωνημένης λύσης της σχέσης και σύμβασης θα λάβει την ακόλουθη αποζημίωση ΠΑ από την Τράπεζα/Θυγατρική Εταιρία:

(Α) Αποζημίωση ΠΑ

Α.1. Τράπεζα Πειραιώς (πλην εργαζομένων από πρώην ΑΤΕ) και Θυγατρικές Εσωτερικού

Το μικτό ποσό που προκύπτει ως άθροισμα των ακολούθων:

Α.1.1 Νόμιμη αποζημίωση

Νόμιμη αποζημίωση σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (ν. 4093/2012, 4111/2013 και ν. 3198/1955 χωρίς προειδοποίηση).

Α.1.2 Κίνητρο ηλικίας εργαζομένου και προϋπηρεσίας

i. Για τους εργαζόμενους που θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης έως 31/12/2013, 8 μισθοί.

ii. Για τους εργαζόμενους που είναι από 61 ετών και πάνω, 50% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

iii. Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται μεταξύ 57 - 60 έτη, 70% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

iv. Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται μεταξύ 54 - 56 έτη, 80% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

v. Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται μεταξύ 50 - 53 έτη, 100% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

vi. Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται μεταξύ 40 - 49 έτη, 60% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

vii.Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται μεταξύ 30 - 39 έτη, 40% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

viii.Για τους εργαζόμενους που βρίσκονται πριν τα 30 έτη, 25% του τελευταίου μισθού τους (6/2013) για κάθε έτος προϋπηρεσίας στην Τράπεζα/ Θυγατρική Εταιρία.

Οι ηλικιακές κατηγορίες πρέπει να είναι συμπληρωμένες, με ημερομηνία αναφοράς 31/08/2013.

"Όπως όλοι βιώνουμε, οι εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο είναι ραγδαίες. Ο Όμιλος με τις στρατηγικές κινήσεις που πραγματοποίησε έχει πετύχει να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές. Η δύσκολη οικονομική συγκυρία που συνεχίζεται, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες αλλαγές, επιτάσσει κινήσεις προσαρμογής της λειτουργίας του Ομίλου στα νέα δεδομένα", αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Τρ. Πειραιώς.

Η Διοίκηση του Ομίλου καθ' όλο το διάστημα των αντίξοων οικονομικών συνθηκών κινήθηκε με βαθύ αίσθημα ευθύνης, με κύριο στόχο τη διατήρηση στο μέγιστο δυνατό βαθμό των θέσεων εργασίας παράλληλα με τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης ευημερίας του Ομίλου και του ανθρώπινου δυναμικού του που είναι αλληλένδετα, σημειώνεται επίσης. 

Στο κρίσιμο αυτό σημείο, εξετάζοντας κοινωνικά υπεύθυνες επιλογές και σταθμίζοντας το μακροπρόθεσμο συμφέρον των εργαζομένων, αποφάσισε να θέσει σε λειτουργία Πρόγραμμα Αποχώρησης (στο εξής: ΠΑ), θέλοντας να δώσει κίνητρο στους εργαζόμενους εκείνους που θέλουν να προσανατολιστούν σε άλλες προσωπικές επιλογές, καταλήγει η ανακοίνωση της Τρ. Πειραιώς. 

www.bankingnews.gr

«Είμαστε έτοιμοι εδώ και καιρό για εκλογές»

“ Συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα "Ο Επενδυτής" ”

"Μετά τις Γερμανικές εκλογές, το success story του κ. Σαμαρά τελειώνει ακόμα και ως ανέκδοτο" δήλωσε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα "Ο Επενδυτής". 

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι από το 1ο ιδρυτικό συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ακόμα πιο ανανεωμένος και ώριμος, ενώ δεν παράλειψε να επισημάνει ότι δεν ένιωσε ούτε μία στιγμή να διακυβεύεται η ενότητα του κόμματος. 

Σε ότι αφορά στο ελληνικό χρέος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι " δεν είναι βιώσιμο. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα υπάρξει και νέο Μνημόνιο", ενώ αναφερόμενος στο δήθεν έλλειμμα "κυβερνησιμότητας" που καταλογίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι "είναι σε μεγάλο βαθμό ένα εφεύρημα των συστημικών ΜΜΕ, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν το πολιτικά χρεοκοπημένο μπλοκ του Μνημονίου".

Για το τι θα κάνει για να αντιμετωπίσει την κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων "Θα επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως ισχύουν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επίσης θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό εκεί που βρισκόταν το 2009, και θα καταργήσουμε όλους τους νόμους των Μνημονίων που διευκολύνουν τις απολύσεις. Δεν χρειάζεται δημόσιο χρήμα για αυτά. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ούτως η άλλως να αυξηθούν οι μισθοί".

1.Με βάση όλα τα δεδομένα- το ποσοστό εκλογής σας, τον συσχετισμό στην Κεντρική Επιτροπή, την απόφαση για τις συνιστώσες-, αισθάνεστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πράγματι πιο ενωμένος από το συνέδριό του; Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις;

Στο Συνέδριο αυτό, οι δυνάμεις που συναποτελούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και οι χιλιάδες ανένταχτοι που έχουν οργανωθεί στις γραμμές του, αποφάσισαν τον μετασχηματισμό του σε ενιαίο κόμμα. Από αυτή την πλούσια και γόνιμη διαδικασία, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ακόμα πιο ενωμένος και ώριμος. Υπάρχει ένα νέο κόμμα. Ενιαίο και συγκροτημένο. Δεσμευόμαστε όλοι από το καταστατικό και τις αποφάσεις του. Χωρίς αστερίσκους. Αλλά με το αστέρι της αριστεράς ψηλά. Το μεγάλο ιστορικό βήμα, η γέννηση του νέου ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα όλων μας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, να κάνουμε την υπέρβαση, να αποδείξουμε την ετοιμότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη της διακυβέρνησης και της κοινωνικής σωτηρίας.

2. Γενικά πιστεύετε ότι τα αποτελέσματα του συνεδρίου επιβραβεύουν τις βασικές σας επιλογές για την οργανωτική και πολιτική ταυτότητα του νέου κόμματος; Η αποτυχία εκλογής στην ΚΕ σημαντικών ανθρώπων του σοσιαλιστικού χώρου είναι πλήγμα στη στρατηγική σας;

Το βήμα προς την συγκρότηση ενιαίου κόμματος επιβλήθηκε από τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στο προσκήνιο με την εντολή και την στήριξη μιας δοκιμαζόμενης κοινωνίας, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει και να ανατρέψει το Μνημόνιο. Είναι λοιπόν απαίτηση των καιρών η δημιουργία ενός μαζικού κόμματος της Αριστεράς, που θα είναι πολυτασικό και δημοκρατικό, και αποτελεσματικό στην πολιτική του δράση.

Έγινε πλούσια συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα στο συνέδριο. Η συνισταμένη όλων μας είναι ότι χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα στηρίξει και θα δώσει ώθηση στους κοινωνικούς αγώνες, θα δράσει καταλυτικά για την ενότητα της Αριστεράς, και θα συγκροτήσει την πολιτική και κοινωνική συμμαχία που απαιτείται για την ανατροπή του Μνημονίου. Εσωτερικά λειτουργικό αλλά και αποτελεσματικό-πλειοψηφικό με τις συμμαχίες του. Το άνοιγμά μας στο σοσιαλιστικό χώρο είναι επιλογή αδιαπραγμάτευτη και μακράς πνοής. Είναι πυλώνας της στρατηγικής που δοκιμάστηκε και μας έφερε εδώ που μας έφερε. Θα συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

3. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι στο συνέδριο διακινδυνεύσατε πολλά ως προς τη συνοχή του κόμματός σας. Ισχύει; Κι αν ισχύει, γιατί; Υπήρξε σύγκρουση με το Μανώλη Γλέζο; Μήπως απλώς πήγατε από τις δεκατρείς στις δύο συνιστώσες (πλειοψηφία και αριστερή πλατφόρμα;)

Προσωπικά δεν αισθάνθηκα ούτε λεπτό να διακυβεύεται η συνοχή του κόμματος. Οι λειτουργίες μας είναι πολιτικές, τα συνέδριά μας ανοιχτά και δημοκρατικά, και οι διαφορετικές απόψεις δεν θεωρούνται πρόβλημα αλλά πλούτος. Ήταν ένα εξαιρετικά ζωντανό συνέδριο, και αυτό φάνηκε από το πόσος κόσμος το παρακολουθούσε καθ’ όλη του τη διάρκεια.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να τεθεί θέμα συνοχής, ειδικά σε μια συγκυρία που η κοινωνία περιμένει ακόμα περισσότερα από εμάς. Τα κόμματα είναι πυλώνες της δημοκρατίας και μακάρι όλα τα κόμματα να είχαν τέτοιες ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Η εξέλιξη του Συνεδρίου ήταν ανέλπιστα θετική. Ξεκινήσαμε με ανοιχτές διαφωνίες, που δεν τις κρύψαμε κάτω από το τραπέζι και καταλήξαμε μετά από σύνθεση και κυρίως μετά από την παρέμβαση των 3.500 αντιπροσώπων, σε ενιαία γραμμή.

Έτσι, το Συνέδριο μας βγάζει πιο ενωμένους και πιο δυνατούς από ποτέ. Η δεύτερη ομιλία του Μανώλη και η αποδοχή από μέρους του της πρότασης της πλειοψηφίας δείχνει μεγαλείο ψυχής αλλά και αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι. Κάποιοι είπαν ότι είχαμε σχεδιάσει ένα happy end. Ότι επίτηδες στήσαμε τη διαφωνία. Αυτή είναι η ομορφιά του ΣΥΡΙΖΑ: Όλα ανοιχτά αλλά πάνω από όλα η ενότητα. Τα ποσοστά της μειοψηφούσας άποψης είναι ένα θετικό μήνυμα. Σε αυτό το κόμμα όλοι πρέπει να βρίσκουν τον εαυτό τους και να αισθάνονται άνετα, ¨όχι ασφυκτικά. Είναι θετικό που δεν υπήρξε ταύτιση των στοιχίσεων στην ψηφοφορία για τον πρόεδρο και για την ΚΕ. Ακόμα πιο θετικό ότι οι αποφάσεις μας είναι σαφείς και δημιουργούν ένα σαφές πλαίσιο για το νέο ενιαίο ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ.

4. Οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές επεσήμαιναν μέχρι τώρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από έλλειμμα «κυβερνησιμότητας». Πιστεύετε ότι το συνέδριο, αλλάζει αυτή την εικόνα;

Το έλλειμμα «κυβερνησιμότητας» του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε μεγάλο βαθμό ένα εφεύρημα των συστημικών ΜΜΕ, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν το πολιτικά χρεοκοπημένο μπλοκ του Μνημονίου. Από την δική της πλευρά, η κοινωνία αναγνωρίζει ότι έχουμε δουλέψει το πολιτικό μας πρόγραμμα με εξαιρετικά αξιόπιστο τρόπο από την πρώτη στιγμή της κρίσης. Ωστόσο η διαδικασία εμβάθυνσης δεν σταματάει ποτέ. Η συνεδριακή διαδικασία βοήθησε στο να συντεθούν απόψεις, και να αποσαφηνιστούν από κάθε πλευρά οι προγραμματικές μας θέσεις. Διότι αυτά που λέμε, πολύ σύντομα θα κληθούμε να τα εφαρμόσουμε.

5. Γενικώς, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ως κόμμα εξουσίας τελικά, αισθάνεστε πιο έτοιμοι να προκαλέσετε επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, πτώση της κυβέρνησης, προσφυγή σε εκλογές; Θέλετε, επιδιώκετε, μπορείτε να επιβάλετε κάτι τέτοιο;

Είμαστε έτοιμοι εδώ και καιρό. Απλώνουμε χέρι συνεργασίας στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Δεν θα περιμένουμε αυτούς που επιμένουν στην άρνηση για να κυβερνήσουμε. Τις εκλογές τις έχουμε ζητήσει εδώ και καιρό από τότε που η κυβέρνηση πέρασε απροκάλυπτα από την «επαναδιαπραγμάτευση», στην πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου. Τις εκλογές θα τις επιβάλλει η κοινωνία. Η πολιτική των Μνημονίων βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο.

Καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό και την πραγματική οικονομία, χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα. Η τρικομματική κυβέρνηση έπεσε, αποτυγχάνοντας να ικανοποιήσει στην πλάτη της Δημόσιας Τηλεόρασης την απαίτηση του Μνημονίου για απολύσεις. Η νέα κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση εξαιρετικής πολιτικής αδυναμίας. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι ισχνή, και η συνοχή της διασφαλίζεται με απειλές και εκβιασμούς. Την ίδια ώρα η μια αποτυχία διαδέχεται την άλλη, και τα μέτρα γίνονται όλο και πιο εγκληματικά. Δεν πρόκειται να πάει μακριά αυτή η κατάσταση.

6. Ανεξάρτητα από τις δικές σας προθέσεις, ποιος εκτιμάτε ότι είναι ο χρονικός ορίζοντας της κυβέρνησης Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ; Άντεξε σε ένα ακόμη μνημόνιο (σ.σ. υπό την αίρεση της ψηφοφορίας της Τετάρτης). Ποια θα είναι η επόμενη δοκιμασία αντοχής της;

Έχουν βασίσει όλες τους τις ελπίδες στην καλή θέληση της γερμανικής ηγεσίας, μετά τις δικές τους εκλογές. Έτσι, μετά τις Γερμανικές εκλογές, το success story του κ. Σαμαρά τελειώνει ακόμα και ως ανέκδοτο. Η τρόικα θα έρθει με νέα μέτρα, ακόμα πιο σκληρά και αδιανόητα, και η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει αντοχές να τα περάσει.

7. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι στο επόμενο τεστ αντοχής η κυβέρνηση αποτυγχάνει και οι εκλογές είναι αναπόφευκτες. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ τις κερδίζει, αλλά χωρίς αυτοδυναμία, και παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Με ποιους; Ποιοι είναι οι δυνητικοί σύμμαχοι μιας κυβέρνησης της Αριστεράς; Και ποια είναι η εναλλακτική λύση διακυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν προκύπτει κυβέρνηση της Αριστεράς;

Θεωρώ οτι η δυναμική που θα βγάλει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο, είναι σε θέση να διαμορφώσει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είτε με την πιθανή αυτοδυναμία, είτε με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς. Εμείς σε κάθε περίπτωση θα επιδιώξουμε την ευρύτερη δυνατή σύγκλιση σε προοδευτική αντιμνημονιακή κατεύθυνση, και πάντα στην βάση της πολιτικής αξιοπιστίας.

8. Πάμε στο πρόγραμμά σας, τώρα. Λέτε στην πολιτική απόφαση: «Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Πώς; Μονομερώς; Χωρίς διαβούλευση με την τρόικα και τους δανειστές; Πώς συνδέεται η ακύρωση των μνημονίων με αυτό που ορίζετε στην απόφαση ως «επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων»;

Το δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο έχει κάθε δικαίωμα να νομοθετεί. Και αυτό το δικαίωμα δε θα το απεμπολήσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Η Ελλάδα λοιπόν θα ακυρώσει το μνημόνιο. Χρειαζόμαστε λοιπόν μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων, διαγραφή ενός μέρους του χρέους και τα περιθώρια που χρειάζονται για να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε παραγωγικοί. Αυτό είναι η επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων. Δεν πρόκειται για ελεημοσύνη. Είναι χρήματα που επιστρέφονται. Και η επαναδιαπραγμάτευση συμφέρει όλες τις πλευρές, όταν η άλλη εναλλακτική είναι το ντόμινο που θα προκληθεί από μια πιθανή εμπλοκή ανάμεσα στα δύο μέρη.

9. Με την ευκαιρία, ποια είναι η ουσία της αντιπαράθεσης που καταγράφηκε στο συνέδριο ανάμεσα στην πρόταση για «ολική διαγραφή του χρέους» και «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του», που έγινε και απόφαση; Αφού και το ένα και το άλλο ουσιαστικά οδηγεί σε «στάση πληρωμών», τί τα διαφοροποιεί; Μήπως η προσέγγιση της «μερικής διαγραφής» υπονοεί μια συναινετική διαπραγμάτευση με τους δανειστές;

Η θέση για ολική διαγραφή του χρέους, ξεχνά ότι το χρέος είναι ταξικό και δίνει συγχωροχάρτι σε αυτούς που το δημιούργησαν πλουτίζοντας. Είναι λοιπόν αντί να το σβήσουμε λογιστικά, να φορολογήσουμε αυτούς που πλούτισαν φορτώνοντας το λαό με χρέος. Αυτός ο συσσωρευμένος πλούτος αν δεν φορολογηθεί για να σβήσει το χρέος, θα έρθει ως «επένδυση» διαμορφώνοντας νέες απαιτήσεις από το μελλοντικό προϊόν, ακόμα και αν το χρέος έχει διαγραφεί. Αν φορολογηθεί αυτός ο πλούτος δεν γλιτώνουμε μόνο λογιστικό χρέος, αλλά και μελλοντικούς τόκους. Η επιλογή λοιπόν ήταν, διαγράφουμε και ξεχνάμε ολόκληρο το χρέος ή ζητάμε να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν; Δίνουμε συγχωροχάρτι στους πλουτήσαντες από τη δημιουργία του ή τους φορολογούμε. Το συνέδριο μας επέλεξε το δεύτερο.

10. Πώς θα αντιδράσετε ως κυβέρνηση αν βρείτε «τείχος αδιαλλαξίας» από τους δανειστές; Λέτε πως θα αντιμετωπίσετε τους εκβιασμούς «με όλα τα δυνατά μέσα», και ότι είστε έτοιμοι να αναμετρηθείτε «με τη δυσμενέστερη εξέλιξη». Δηλαδή;

Η Ελλάδα έχει πάρει με τα Μνημόνια περίπου 210 δις, από τα οποία περίπου τα 200, έχουν κατευθυνθεί σε τράπεζες και σε αποπληρωμές ομολόγων και τόκους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει ή θα συμβεί και με όποια άλλη χώρα μπαίνει στο χορό των μνημονίων. Άρα μια νίκη μας δε θα φέρει το ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην Ευρώπη. Αλλά ολόκληρη την Ευρώπη μπροστά σε κρίσιμες επιλογές. Ήδη στο νότο, κοιτούν την Ελλάδα και βλέπουν σκηνές από το δικό τους μέλλον. Θα αλλάξει λοιπόν και το τοπίο της συζήτησης, και ο συσχετισμός και η συνολικότερη ατμόσφαιρα. Δεν είμαστε και δε θα είμαστε μόνοι.

11. Ορισμένοι σας καταλογίζουν ότι ως ΣΥΡΙΖΑ κινείσθε εκ του ασφαλούς, με την έννοια ότι ο δανεισμός από τους εταίρους ολοκληρώνεται κι επομένως, στην πράξη, θα έχετε να χειριστείτε μια μετα-μνημονιακή εποχή. Πώς το σχολιάζετε;

Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα υπάρξει και νέο Μνημόνιο, ο Σόιμπλε άλλωστε το είπε ξεκάθαρα. Η Ελλάδα, με σωρευτική ύφεση 25% και με την οικονομία της κατεστραμμένη, δεν μπορεί να βγει στις αγορές. Και αυτό δεν οφείλεται στις διαρθρωτικές μας αδυναμίες, αλλά στις καταστροφικές επιπτώσεις του ίδιου του Μνημονίου. Όχι στην ασθένεια, αλλά στο φάρμακο. Επομένως δεν υπάρχει τζάμπα success story. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σταματήσουμε τώρα τα Μνημόνια και να βαδίσουμε σε εντελώς διαφορετικό δρόμο.

12. Τα μνημόνια έχουν δημιουργήσει ορισμένα τετελεσμένα. Για παράδειγμα, η αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος. Εσείς μιλάτε για ιδιοκτησία και έλεγχο του δημοσίου. Αυτό σημαίνει ακύρωση όλων των εξαγορών που έχουν συντελεστεί;

Γενικώς, στο σχέδιό σας για το τραπεζικό σύστημα χωράει και ιδιωτικός τομέας; Αυτή τη στιγμή δεν επιχειρείται ένα "άνοιγμα αγοράς" ή απλά κάποια «μερική ιδιωτικοποίηση». Επιχειρείται η συνολική-καθολική απόσυρση του δημοσίου από μια σειρά κρίσιμους τομείς. Αυτά είχαν επιχειρηθεί μόνο στη Χιλή του Πινοσέτ. Εκεί, εκτός του ότι η επιλογή προϋπέθετε το βούλιαγμα της χώρας στο αίμα, αποδείχτηκε ότι είναι μια επιλογή ακραία καταστροφική συνολικά για την κοινωνική συνοχή και την οικονομία. Αυτή λοιπόν την επιλογή θα την εμποδίσουμε

13. Και με τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει; Θα επανεξεταστούν όλες; Και ο ΟΠΑΠ, και ο ΔΕΣΦΑ;

Θα επανεξεταστούν όλες, και θα μπουν στο μικροσκόπιο και οι όροι με τους οποίους έχει εκχωρηθεί η περιουσία του δημοσίου. Γιατί υπάρχει μια διάχυτη οσμή διαφθοράς και διαπλοκής σε αυτές τις υποθέσεις, που δεν μπορεί να περάσει έτσι. Προφανώς η ανάκτησή τους δεν είναι απλή διαδικασία ούτε από νομικής ούτε από οικονομικής άποψης. Αλλά δεν θα αφήσουμε τίποτα να περάσει έτσι. Δεν θα υπάρξει ούτε βήμα πίσω, στην υπεράσπιση και στην διεκδίκηση των συμφερόντων του δημοσίου.

14. Στο σχέδιό σας για την παραγωγική ανασυγκρότηση ποιος είναι ο ρόλος που επιφυλάσσετε για τον ιδιωτικό τομέα;

Εμείς θέλουμε μια ανάπτυξη που θα δημιουργεί αξιοπρεπείς θέσεις απασχόλησης, θα διαχέει τα οφέλη της στην κοινωνία και θα σέβεται το περιβάλλον. Σε μια τέτοια ανάπτυξη μπορεί να παίξει ρόλο και ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας. Ο δημόσιος τομέας μετά από μια σοβαρή παραγωγική ανασυγκρότηση. Και ο ιδιωτικός τομέας, αν αξιοποιήσει πραγματικά παραγωγικά, πλεονεκτήματα όπως η προηγμένη τεχνολογία, η καινοτομία και η έρευνα, αντί να κυνηγάει υψηλές κερδοφορίες μέσα από το αφορολόγητο, τους μισθούς Κίνας και τις αποικιοκρατικής έμπνευσης Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.

15. Υπόσχεστε επαναφορά και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αποκατάσταση των κατώτατων μισθών και συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα. Το ερώτημα που θα σας θέσει η άλλη πλευρά είναι όχι μόνο το «με τι λεφτά;», αλλά και πώς μια οικονομία που έχει επισωρεύσει ύφεση 25% σε λίγα χρόνια θα αντέξει ένα αντίστροφο σοκ αύξησης μισθών…

Θα επαναφέρουμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως ισχύουν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επίσης θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό εκεί που βρισκόταν το 2009, και θα καταργήσουμε όλους τους νόμους των Μνημονίων που διευκολύνουν τις απολύσεις. Δεν χρειάζεται δημόσιο χρήμα για αυτά. Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ούτως η άλλως να αυξηθούν οι μισθοί.

Έτσι θα αυξηθεί η ζήτηση και θα κινηθεί η εσωτερική αγορά. Επομένως δεν είναι μόνο προς το συμφέρον των εργαζομένων αλλά και των ίδιων των επιχειρήσεων. Επιπλέον η θέση των επιχειρήσεων δεν εξαρτάται μόνο από τους μισθούς, αλλά και από μια σειρά άλλους παράγοντες, όπως η φορολογική πολιτική, η αναπτυξιακή πολιτική, και προπάντων η απαλλαγή της οικονομίας από τα παράλογα υφεσιακά μέτρα του Μνημονίου. 16. Προχθές πέρασε από την Αθήνα ο κ. Σόιμπλε. Με τον οποίο έχετε συναντηθεί στο Βερολίνο. Τι θα του λέγατε αυτή τη φορά, αν είχατε την ευκαιρία μιας δεύτερης συνάντησης, στην Αθήνα; Ότι το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις είναι απαράγραπτη υποχρέωση της χώρας του.

Ότι η αποτυχία του Μνημονίου είναι γύρω του. Στις αυτοκτονίες, στα μαγαζιά που κλείνουν, στην κοινωνική καταστροφή. Ότι το χρέος παρ όλα αυτά δεν είναι βιώσιμο και ο ίδιος το ξέρει. Ότι ζητάνε από τον ελληνικό λαό λεφτά που δεν έχει. Ότι σε περιβάλλον με 30% ανεργία δεν μπορείς να βάζεις το ένα χαράτσι πάνω στο άλλο, γιατί απλά δεν θα το εισπράξεις. Και θα του έδινα ένα αντίγραφο της έκθεσης του ΔΝΤ, που κάνει ότι δεν το βλέπει. Θα του συνιστούσα επίσης να μην σχεδιάζει τίποτα με ορίζοντα πέρα από τις ελληνικές εκλογές, πράγμα πού επίσης νομίζω ότι ξέρει πολύ καλά ήδη.

Αναρτήθηκε από Freshlamb στις 8:48 π.μ.

Σόιμπλε και Άδωνις αμφότεροι «αθώα» θύματα

“ Μετά την πρωτοφανή επίδειξη «κακίας» και «μίσους» κατά του Γερμανού Υπουργού οικονομικών, «αντιμέτωπος» με διαδηλωτές βρέθηκε και ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης- κατά την προγραμματισμένη επίσκεψή του, στο Αττικό Νοσοκομείο.  ”

Η γερμανική, λαϊκίστικη εφημερίδα Bild εγκαλεί τους «αγνώμονες» Έλληνες- οι οποίοι κατά την επίσκεψη του Γερμανού Υπουργού στην Αθήνα- τον υποδέχτηκαν (όπως ισχυρίζεται), με μίσος και κακία! «Δεν είπε μόνο θερμά λόγια στους Έλληνες», γράφει ο συντάκτης του άρθρου «υπέγραψε και επιστολή προθέσεων για ένα «ταμείο ανάπτυξης» 100 εκατ. ευρώ από την γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW, παρέχοντας περαιτέρω βοήθεια στην κρίση». Απαρατήρητη δεν περνά και μια σύντομη ανοιχτή επιστολή προς τους Έλληνες «να διδαχθούν από τη δύναμη ζωής του παραπληγικού υπουργού και να γίνουν Σόιμπλε».

Τρία τινά!

Πρώτον: το ποσό των 100 εκατομ. ευρώ αποτελεί μόλις το 1/100 των κερδών που έχει αποκομίσει η γερμανική κυβέρνηση από την ελληνική οικονομική κρίση. Να αναφέρω ενδεικτικά ότι το ομολογιακό δάνειο που- πρόσφατα- εξασφάλισε το Mega Channel ανέρχεται στα 98 εκατ. Ευρώ! Πόσες επιχειρήσεις υπολογίζουν να ενισχύσουν με 100 εκ.ευρω;;

Δεύτερον: θα ήθελα να μάθω σε ποια ακριβώς φάση της επίσκεψής του- στην αποκλεισμένη και απροσπέλαστη από τους πολίτες της, ελληνική πρωτεύουσα- έγινε ο γερμανός πολιτικός κοινωνός της κακίας και του μίσους;; Να υποθέσω ότι τον τρομοκράτησαν κάποιες κυρίες που φώναζαν συνθήματα έξω από το Υπουργείο Οικονομικών;;

Τρίτον: με τί λογική ο αιμοδιψής- αδίστακτος κ. Σόιμπλε ο οποίος, το 1994, ομολόγησε δημοσίως ότι δέχθηκε δωρεά 100.000 μάρκων από επιχειρηματία και έμπορο όπλων (κατά παράβαση της γερμανικής νομοθεσίας για την χρηματοδότηση των κομμάτων), θα πρέπει να διδάξει εμάς τους Έλληνες και να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση;;;

Μετά την πρωτοφανή επίδειξη «κακίας» και «μίσους» κατά του Γερμανού Υπουργού οικονομικών, «αντιμέτωπος» με διαδηλωτές βρέθηκε και ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης- κατά την προγραμματισμένη επίσκεψή του, στο Αττικό Νοσοκομείο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Γεωργιάδης δέχθηκε την επίθεση εργαζομένων και άλλων- άσχετων με το χώρο της υγείας- ατόμων. Ο κ. Γεωργιάδης περιέγραψε το περιστατικό κάνοντας λόγο για «φασιστικά συνθήματα» ενώ ανέφερε ότι τον γρονθοκόπησαν στο πρόσωπο. Ο κ. Άδωνις προφανώς και επισκέφθηκε το Νοσοκομείο συνοδευόμενος από κάμερα. Δεν κατέστη εντούτοις εφικτό να ανακαλύψω κάποιο σχετικό video, το οποίο να απαθανατίζει την εν λόγω βίαιη επίθεση!

Σε κάθε περίπτωση, ένας ιατροδικαστής θα μπορούσε να εξετάσει τον «προπηλακισθέντα» υπουργό και να βεβαιώσει τον τραυματισμό! Τέλος, ο κ. Άδωνις για ποιο λόγο εθίχθη από τα φασιστικά συνθήματα; Έχει αποκοπεί παντελώς από το παρελθόν και τις ακροδεξιές- σε πλειάδα περιπτώσεων- απόψεις του;;;

Της Λουκίας Χουλιάρα

periodista.gr

Απαραίτητη η διαμόρφωση ενός πλειοψηφικού, αγωνιστικού, ταξικού και αυτόνομου ρεύματος που θα διεκδικήσει την αλλαγή της πορείας στα συνδικάτα.

Συνέντευξη του Γιώργου Χαρίση*

Το πλήρες κείμενο που παραχώρησε σε συνέντευξη στην aftodioikisi.gr, Ο Γιώργος Χαρίσης μετά την ανάληψη του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και κατά τη διάρκεια  των κινητοποιήσεων, προβλέπει ότι  «με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στο τιμόνι του υπουργείου Διοικητικής Μετρρύθμισης θα έχουμε την επίσπευση της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης και μαζικές απολύσεις εργαζομένων, μέσω τις κατάργησης οργανισμών του δημοσίου, Νομικών Προσώπων και θέσεων εργασίας.»

 Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ. Γιώργου Χαρίση στην aftodioikisi.gr

Οι αλλαγές στην κυβέρνηση και στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης θα έχουν επιπτώσεις στους εργαζόμενους στο δημόσιο;

Σίγουρα θα επηρεάσουν μιας και πλέον οι μνημονιακές δυνάμεις θα «παίζουν» με την original ομάδα τους. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και τον οδήγησαν εδώ. Τώρα πλέον δεν υπάρχει το άλλοθι που τους προσέφερε η συμμετοχή ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί οι υπαίτιοι τις κρίσης και της καταστροφής να γίνουν και οι σωτήρες τους.

Όσον αφορά την ανάληψη του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, από τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, θα έχουμε την επίσπευση της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης και μαζικές απολύσεις εργαζομένων, μέσω τις κατάργησης οργανισμών του δημοσίου, Νομικών Προσώπων και θέσεων εργασίας.

Η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή επιθετικότητα της δικομματικής πλέον κυβέρνησης και οι ταλιμπάν υπουργοί της σε κρίσιμους τομείς, ευελπιστώ ότι θα λειτουργήσουν ως η θρυαλλίδα που θα επισπεύσει την ανατροπή της, με την μαζική κινητοποίηση και αντίσταση του λαού μας.

Ποια θα είναι η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος;

Οι πλειοψηφικές ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σηματοδοτούν την ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος και πρέπει οι εργαζόμενοι να απαλλαγούν από αυτές.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται η μαζική «έφοδος» των εργαζομένων στα συνδικάτα, η δημιουργία νέων εκεί που δεν υπάρχουν και η οργάνωση της αντεπίθεσης της εργατικής τάξης για να νικήσει τους δυνάστες της.

Ο αγώνας πλέον περνάει σε άλλο επίπεδο, είναι πολιτικός και τα συνδικάτα πρέπει να μην περιορίζονται μόνο στην προβολή συνδικαλιστικών αιτημάτων, αλλά να μιλήσουν και για την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την επανεθνικοποίηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας μας από τα ντόπια και τα ξένα αρπακτικά και για την ανάγκη της παραγωγικής ανασυγκρότησής της  σε όφελος του λαού και του τόπου.

Πρέπει τα συνδικάτα πλέον να συνταχθούν με άλλες κοινωνικές δυνάμεις για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και της κυβέρνησης των μνημονίων. Δυστυχώς οι σημερινές πλειοψηφικές ηγεσίες κάνουν το παν για να μην καταρρεύσει το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εξουσίας που μας έφεραν ως εδώ!

 Ε,  λοιπόν δεν πείθουν και δεν μπορούν αυτές να ηγηθούν σε μια νέα εργατική αντεπίθεση και σε νικηφόρους εργατικούς αγώνες.

Το συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν οδήγησε σε καμιά αλλαγή. Στο επικείμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις;

Όντως στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, παρά την αύξηση της Αυτόνομης Παρέμβασης και της εμφάνισης νέα παράταξης από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, που συμπορευτήκαμε το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, δεν έφερε καμιά ανατροπή. Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι συσχετισμοί αυτοί διαμορφώθηκαν στην πριν μνημονίου εποχή, αλλά και στην εκτεταμένη νοθεία, που πρωταθλητές της είναι κυρίως η ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΜΕ, καθώς και στη μειωμένη συμμετοχή στη ζωή των συνδικάτων από την πλειοψηφία των εργαζομένων, αφού αυτές οι ηγεσίες τα «αχρήστευσαν».

Στην ΑΔΕΔΥ δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα. Υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής των συσχετισμών, μιας και στο συνέδριο θα έχουμε μια αυξημένη παρουσία της παράταξής μας, της Αυτόνομης Παρέμβασης, αλλά και των άλλων παρατάξεων που έχουν αναφορά στην Αριστερά.

Επίσης υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, που διαχώρισαν της θέση τους από το ΠΑΣΟΚ και συντάχθηκαν μαζί μας στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ και ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ Θέμης Μπαλασόπουλος, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει και την προεδρεία στην ΑΔΕΔΥ.

Αν την διεκδικήσει παίρνοντας το «χρίσμα» από την ΠΑΣΚΕ δεν μας αφορά, γιατί θα είναι μία από τα ίδια και θα πιστωθεί στην προσπάθεια που κάνει αυτός  συνδικαλιστικός χώρος να βγει αλώβητος και να διασωθεί ο μηχανισμός του.

Από μια τέτοια εξέλιξη τίποτα θετικό δεν θα πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι.

Αν η υποψηφιότητα αυτή θέλει να συναντηθεί με τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς για την ανατροπή της μέχρι τώρα πορείας του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος και στην αναζωογόνησή του, για να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων και να οργανώσει την αντεπίθεσή του, τότε μας ενδιαφέρει και θα εργαστούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Προσωπικά γνωρίζομαι χρόνια με τον πρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, συγκρουστήκαμε, αλλά και συνεργαστήκαμε, έχουμε διαφορετικές πολιτικές διαδρομές και κουλτούρα, είμαστε όμως στο ίδιο χαράκωμα και στο βαθμό που έχουν ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια οι επιλογές του, τότε δεν μένει παρά να κάνουμε όλοι ένα βήμα για το καλό των εργαζομένων, να διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό, αγωνιστικό, ταξικό και αυτόνομο ρεύμα και να διεκδικήσει την αλλαγή της πορείας στην ΑΔΕΔΥ.

Αυτό πρέπει να γίνει στη βάση αρχών για το πώς βλέπουμε το σ.κ, για την ανάγκη της ενότητας και της οργανωτικής του αναδιάρθρωσής, της ένταξης όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, την ενοποίηση ομοσπονδιών και των συνομοσπονδιών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Δείγμα γραφής για μια πραγματική στροφή θα ήταν η επούλωση τραυμάτων του παρελθόντος, η αποκατάσταση της αντιπροσωπευτικότητας στην ΠΟΕ-ΟΤΑ και ενός κλίματος πολιτικό-συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης, όπου οι συσχετισμοί θα διαμορφώνονται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες αντιπαράθεσης  ιδεών και απόψεων και όχι με διοικητικό τρόπο, νοθείες και με αποκλεισμούς.

Μια τέτοια καθαρή διαδικασία θα βοηθούσε να αρθούν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις που υπάρχουν και στις δύο πλευρές, να συναντηθούν με άλλες κινήσεις και συνδικαλιστές της ευρύτερης Αριστεράς με στόχο τη διαμόρφωση ενός μετώπου δυνάμεων που θα διεκδικήσουν την ηγεμονία στην ΑΔΕΔΥ, σε ομοσπονδίες και σε πρωτοβάθμια σωματεία.

Ωστόσο, προ ημερών το μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Χ.E., της «ομάδας Μπαλασόπουλου», απείλησε συνεργάτη της aftodioikisi.gr στο χώρο που πραγματοποιούνταν η συνεδρίαση της γενικής συνέλευσης της ΚΕΔΕ  ενώπιον του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν ξαναγράψετε για το Θέμη θα έχετε να κάνετε μαζί μου».  Κι αυτό γιατί η aftodioikisi.gr έγραψε ότι ο κ. Μπαλασόπουλος παίζει «παιχνίδια» με την προεδρία της ΑΔΕΔΥ.  Είναι δε χαρακτηριστικό της «συμμετοχής» του προέδρου της ΠΟΕ-ΟΤΑ σε τέτοιου είδους «χρυσαυγίτικες» ενέργειες, το γεγονός ότι ενώ του ζητήθηκε επιμόνως από το συνεργάτη μας και δημοσίως από την aftodioikisi.gr να καταδικάσει το γεγονός, μέχρι σήμερα δεν το έκανε. Θεωρείτε ότι τέτοιου είδους τραμπούκικες συμπεριφορές και μάλιστα με κίνητρο καθαρά προσωπικό έχουν θέση στο συνδικαλιστικό κίνημα;

Πληροφορήθηκα και εγώ το γεγονός από τον ιστότοπό σας. Αν τα πράγματα έχουν έτσι όπως αναφέρονται είναι πλήρως καταδικαστέα.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων πρέπει να έχουν την ανοχή και την αντοχή και να δέχονται τις κριτικές από τους συναδέλφους τους και τα ΜΜΕ, ακόμα και αν πιστεύουν πως είναι άδικές ή υπερβολικές.

Σήμερα ιδιαίτερα που το συνδικαλιστικό κίνημα δέχεται τη συκοφαντική  επίθεση των μνημονιακών ΜΜΕ, για να μπορέσουν να περάσουν αμαχητί τα βάρβαρα και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, επιβάλλεται οι συνδικαλιστές να είναι υποδείγματα συνεπούς-αγωνιστικής και πρωτοπόρας στάσης, αλλά και δημοκρατικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

Οι αξίες τέλος της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, που είναι βασικές συνιστώσες του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, δεν συνάδουν με εκβιασμούς και πρακτικές, που προσομοιάζουν με ανθρώπους της νύχτας ή των γηπέδων και είναι σίγουρο ότι δεν εξυπηρετούν τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων ούτε και τις καλώς εννοούμενες φιλοδοξίες των προσώπων που τις χρησιμοποιούν ή τις ανέχονται.

Ο Γιώργος Χαρίσης είναι μέλος της Ε/Ε της ΑΔΕΔΥ και της γραμματείας της Αυτόνομης Παρέμβασης 

Η συνέντευξη στο aftodioikisi.gr: ΕΔΩ