Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Η… παράλληλη πόλη των 20.000 αστέγων !!!

«Ορισμένα προβλήματα, όπως το κρύο, λύνονται. Τη νύχτα, βέβαια, τη βγάζεις πολύ πιο άνετα όταν δεν έχει παγωνιά. Το καλοκαίρι έχει τα δικά του προβλήματα. Οι ενορίες σταματάνε τα συσσίτια, γιατί οι εθελόντριες της Εκκλησίας πηγαίνουν να κάνουν τα μπάνια τους». Για το δικό τους «μπάνιο» φροντίζει -ακόμα και στην παγωνιά- το βυτιοφόρο όχημα καθαρισμού του δήμου.

«Το χειμώνα τσούζει περισσότερο». Ψεκάζοντας με νερό τους δρόμους, ολοκληρώνει με επιτυχία αυτό που μεθοδικά επιδιώκει η πολιτεία: να εξαφανίσει τους άστεγους από τη βιτρίνα της πρωτεύουσας. Είναι η ώρα που οι «σωροί από βρεγμένες κουβέρτες» αποκτούν πόδια και τρέχουν κάπου αλλού να κρυφτούν. Κάτω από τις γέφυρες, μέσα στο παλιό…μηχανοστάσιο, στις διαβάσεις, σε κάποια φυλαγμένη γωνία, στις πλατείες. Καληνύχτα Αθήνα, οι άστεγοι σε χαιρετούν.

Γράφει η Αλεξάνδρα Τζαβέλλα στην Ελευθεροτυπία

Υπολογίζονται γύρω στους 20.000 – μια παράλληλη πόλη. Ο Γιώργος, ο Λέων, ο Παύλος, η Μάτα, ο Νίκος και η Δέσποινα είναι νεοάστεγοι. Οι τρεις πρώτοι φιλοξενούνται τελευταία στον ξενώνα της «Κλίμακας». Οι υπόλοιποι παραμένουν στο δρόμο. Αναπολούν το σπίτι τους, αλλά κυρίως το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Είναι, όπως είπε ένας από αυτούς, «προσωρινοί ενοικιαστές πεζοδρομίων».

 

«Φτωχός δεν πρόλαβα να γίνω», λέει ο Λέων. «Από μεσοαστός έμεινα άστεγος». Στο πλάι του ο Γιώργος, νεοάστεγος κι αυτός. «Νεοάστεγοι είμαστε οι άστεγοι που βγήκαν στο δρόμο λόγω κρίσης». Είμαστε… χελώνες

«Εμείς οι άστεγοι έχουμε πολλά κοινά με τις χελώνες. Παίρνουμε μαζί το σπιτάκι μας. Κατά βάθος όμως είμαστε πουλιά. Μεταναστεύουμε ανάλογα με τον καιρό». Φέτος, είναι ο τρίτος Απρίλιος που η Μάτα βρίσκεται στο δρόμο. «Αν αρχίζω να συνηθίζω; Οταν έχεις κοιμηθεί σε πουπουλένιο στρώμα, δεν συνηθίζεται», λέει. Ξεχειμώνιασε κάτω από μια γέφυρα, δίπλα στον Προαστιακό, στάση ΣΚΑ. «Θέλω να είμαι κοντά σε ρολόι και σε φώτα. Δεν αντέχω άλλο το κέντρο». Μέχρι τα μέσα της επόμενης εβδομάδας θα μείνει έξω από μια τράπεζα, στο Χαλάνδρι. Σύμφωνα με την ίδια, έρχεται ο πιο ζεστός Μάης της 5ετίας. «Θα ‘χουμε κόλαση το καλοκαίρι» λέει, ανάβοντας ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο. Στα νιάτα της ήθελε να γίνει δασκάλα. Εγινε καθαρίστρια, και μετά άνεργη. «Και μάνα», συμπληρώνει. «Τα παιδιά;». «Στις ζωές τους», απαντά κοφτά.

 

Ο κύριος Παύλος έφυγε από το σπίτι του «χωρίς δικαστικούς καταναγκασμούς». Κοιμόταν έξω από μια ταβέρνα στο Χαϊδάρι, έπειτα στην αυλή, σε ένα μοναστήρι, στο άσυλο. «Στην αρχή δεν φοβόμουν, άγνοια κινδύνου» Στα 56 της, έπειτα από 3 χρόνια στο δρόμο, «έχω πάρει όλα τα πτυχία. Μετεωρολόγος, γιατρός, αστυνομικίνα και ό,τι άλλο θες. Μέχρι και σύμβουλος μόδας. Ξέρω τι μοντελάκι φοριέται, τι χρώμα και πόσους πόντους πάει το μίνι». «Βγήκα στο δρόμο παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2010. Ημουν τρομαγμένη και απελπισμένη. Επειτα έγινα άγριο ζώο στη ζούγκλα της Αθήνας», θυμάται η ίδια. «Πήρα το τρένο από τον Πειραιά. Κατέβηκα στην Ομόνοια, περπάτησα στην Πανεπιστημίου και κάθισα στα σκαλιά της Ακαδημίας. Είχα μαζί μου ένα χαλάκι, μια κουβέρτα και αυτό το τρανζιστοράκι. Πού και πού μου δίνουν μπαταρίες», λέει. «Δεν έκλεισα μάτι για 5 μέρες. Μια ολόκληρη μέρα μέτρησα 3.566 ζευγάρια παπούτσια. Μετά με πήρε ο ύπνος», συνεχίζει. «Σήμερα το βράδυ πού θα κοιμηθείτε;». «Εδώ· πού αλλού; Στα μαλακά», λέει γελώντας. «Ωσπου να μπει ο Μάης, θα ‘χω φτάσει στη Ραφήνα, και εκεί θα μείνω μέχρι να αρχίσουν τα κρύα. Μετά βλέπουμε». Σβήνει το τσιγάρο στο πεζούλι και το ξεπλένει με νερό. Για εκείνη το πεζοδρόμιο είναι ό,τι για εμάς το πάτωμα.

«Ο νεοάστεγος δεν έχει σχέση με το «βολεμένο» άστεγο, ή αυτόν που είναι άστεγος εκ πεποιθήσεως, ή είναι εξαρτημένος από ουσίες. Είσαι εσύ, ο καθ’ όλα φυσιολογικός, ένας μικροεπιχειρηματίας ή υπάλληλος που έχασε τη δουλειά του και δεν είχε οικονομικά αποθέματα στην άκρη. Δεν σε χρειαζόμαστε εσένα. Σε πετάμε στα σκουπίδια». Ο Γιώργος Μπαρκούρης πιστεύει ότι πολύ σύντομα δεν θα είναι άστεγος. Περιμένει τη σύνταξή του.

«Γράψε ότι ο άστεγος είναι υποχείριο ενός συστήματος, την ίδια στιγμή που θεωρεί ότι είναι ελεύθερος», λέει ο Γιώργος και εξηγεί την παράνοια του φορολογικού συστήματος. «Ακόμα και οι άστεγοι πρέπει να κάνουμε δήλωση στην Εφορία. Κάτσε, ρε φίλε· και να κάνω δήλωση στην Εφορία, μηδέν θα σου βγάλω. Αλλά μου λες ότι θα με φορολογήσεις με 3.000 ευρώ και πρέπει ως άστεγος να σου φέρω και αποδείξεις 1.000. Η πολιτεία πρέπει να σταματήσει να παρανομεί».

Ο Γιώργος ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, γραμμένος στο ΙΚΑ. Φιλοδοξία του σήμερα είναι «οι άστεγοι να συμμετάσχουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα θέλαμε να μας δώσει ο δήμος 10 άδειες μικροπωλητού». Ξεκίνησε την καριέρα του σε μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, είναι μουσικός, μουσικός παραγωγός και τεχνικός υπολογιστών.

Δούλεψε στην ΕΡΤ ως συμβασιούχος, ως τεχνικός στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια σε ένα τμήμα που ανήκει στο υπουργείο Εξωτερικών, μέχρι που το 2007 βγήκε μόνος στην αγορά εργασίας, σαν τεχνικός και παραγωγός ραδιοφώνου. «Η κρίση είχε ξεκινήσει από τότε. Και έφτασα το 2011 να αποφασίσω ότι βγαίνω στο δρόμο. Δεν μπορούσα να ζω εις βάρος κανενός. Ούτε της οικογένειάς μου ούτε των φίλων μου. Βγήκα για μια εβδομάδα. Είδα ότι δεν θα τα καταφέρω. Δεν είμαι σαν τον Λέοντα».

Ο κ. Παύλος Παναγιωτάκης περιγράφει την περίοδο που έμεινε στο δρόμο, ο ίδιος το έλεγε «αστεγία», ως «λίγο δραματική ιστορία». «Στο Χαϊδάρι, υπήρχε μια ταβέρνα και κοιμόμουν στο δρόμο. Επειτα μπήκα στην αυλή και μετά μου έφτιαξαν ένα κατάλυμα. Δεν δούλευα τότε. Είχα κάποια εισοδήματα και, όταν τελείωσαν, έμεινα στο δρόμο».

Πέρασε από νοσοκομεία, από το άσυλο του δήμου, από ένα μοναστήρι. «Δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν είχα να πληρώσω ενοίκια, ρεύματα. Εφυγα από το σπίτι, χωρίς δικαστικούς καταναγκασμούς. Στην αρχή δεν φοβόμουν. Αγνοια κινδύνου ίσως…».

«Δεν χρώσταγα πουθενά, δεν είχα κανένα δάνειο»

Ο Λέων Χάνεν έμεινε στο δρόμο λόγω της οικονομικής κρίσης. «Είχα πάντα μπροστά μου το σχέδιο ότι θα περάσει 1,5 χρόνος και θα κάνω αίτηση να πάρω σύνταξη. Είπα, όπως και αν γίνουν τα πράγματα, θα βγάλεις στο δρόμο ένα χειμώνα και δύο καλοκαίρια. Δεν θα φορτωθείς σε φίλους. Η φιλία είναι απόσταγμα ετών.

Τα έχασες όλα, ας σου μείνει ο φίλος. Αλλοι άστεγοι έχουν στόχο την επόμενη μέρα, εγώ είχα σχέδιο. Δεν θα ζητιάνευα ποτέ, δεν θα γινόμουν παράσιτο. Είχα θέληση να ξεφύγω από το ναδίρ. Δεν είναι δύσκολο. Πρέπει, βέβαια, να φας μια κλοτσιά στα οπίσθια», λέει ο ίδιος. «Οταν αποφασίσεις ότι είσαι προσωρινός, δεν είναι τόσο δύσκολο. Λες, αυτό είναι. Δεν έχει τίποτα άλλο. Και προχωράς. Να πιστεύεις πρέπει στον εαυτό σου».

Στον Αγιο Παντελεήμονα

Βγήκε στο δρόμο όταν ήταν 63 ετών, με μια σακούλα. «Εμενα σε μια δύσκολη περιοχή. Στον Αγιο Παντελεήμονα. Το πρωί Πεδίον του Αρεως, το βράδυ Αγιος Παντελεήμονας και ενδιάμεσα συσσίτιο. Δεν το έβαλα κάτω. Πλησίαζε χειμώνας, είχα ένα μπουφάν στο χέρι και η σακούλα είχε μέσα 2-3 πουλόβερ και βιβλία. Ο άστεγος έχει πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Είτε θα τον περάσει κάνοντας φαντασιώσεις είτε κάνοντας πράξεις που είναι οριακά εντός νόμου, ή αρχίζοντας να κάνει κακό στον εαυτό του. Να νιώθει τύψεις. Ενιωσα ότι θα πρέπει να διαχειριστώ τον ελεύθερο χρόνο μου». Ο Λέων έφυγε από το σπίτι του πιστεύοντας ότι δεν έφταιγε. «Δεν είχα σπαταλήσει χρήματα. Δεν είχα πάρει ποτέ δάνεια. Δεν χρώσταγα. Δεν έπεσα ποτέ στην παγίδα των τραπεζιτών. Εχω μια φυσική αντιπάθεια στις τράπεζες».

Τα τελευταία 20 χρόνια ήταν αυτοαπασχολούμενος. Δούλευε ως αγιογράφος, έβγαζε, όπως λέει, αρκετά χρήματα. «Πλήρωνα νοίκι για σπίτι και για εργαστήριο. Ζούσα καλά, όχι σαν Ωνάσης, αλλά αν ήθελα κάτι, μπορούσα να το αποκτήσω. Αυτό από τη μία στιγμή στην άλλη άλλαξε. Η αγιογραφία είναι ένα προϊόν ακριβό, που δεν είναι χρήσιμο στην καθημερινότητα. Δεν θα πας να αγοράσεις εικόνα όταν δεν έχεις να φας». Ο ίδιος εντοπίζει την ανάγκη δημιουργίας ενός φορέα που θα πιστοποιεί «ποιος είναι άστεγος και ποιος δεν είναι. Δεν ζητάμε επιδόματα και συντάξεις, μόνο να βρεθεί κάποιο κατάλυμα. Να έχει κάποιος μια στέγη που επιδοτείται και να βρει μια δουλειά με στάνταρ, παρά να μην έχει τίποτα και να μην ασχολείται με τίποτα. Αυτό δεν είναι το πρώτο βήμα. Αυτό σημαίνει ότι, απλώς, φορέσαμε παπούτσια».

http://paganeli.wordpress.com/2013/05/11/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-20-000-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%89%CE%BD/#comments

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Η επιστράτευση θα ρίξει το μνημόνιο. Αν το πιστέψο...

 Αρκεί ένα τεράστιο πάρτυ μαθητών, καθηγητών και εργαζομένων για να τελειώσουμε με την Τρόικα.


Ο κόσμος το έχει καταλάβει. Ο πανικός στην κυβέρνηση και στα γραφεία των αργυρώνητων δημοσιογράφων δεν είναι τυχαίος. Αυτή η απεργία των καθηγητών μπορεί να φέρει το τέλος του μνημονίου. Αρκεί να το πιστέψουμε.


Η μάχη έχει ξεφύγει από τα πλαίσια της εκπαίδευσης και μπορεί να οδηγήσει σε γενική απεργία και ανατροπή της κυβέρνησης. 

Μια τέτοια κινητοποίηση όμως δεν μπορεί ούτε να ξεκινήσει χωρίς τη συμμετοχή μιας συγκεκριμένης ομάδας: των μαθητών. Μάγκες αν πιστεύετε ότι με την ανεργία των νέων στο 64.2% υπάρχει οποιοδήποτε νόημα να δώσετε πανελλήνιες – και μάλιστα τη συγκεκριμένη εβδομάδα που σας το ζητούν – είστε καταδικασμένοι σε αφανισμό. Για την ακρίβεια είστε τόσο ανόητοι όσο και οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας, που σας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Είναι σαν να φοράτε γάντια για να αντιμετωπίσετε μια χιονοστιβάδα. Αλλά το ξέρετε καλά ότι εσείς δεν είστε σαν τους άλλους. Και σε αυτή τη μάχη… δεν φοράμε γάντια. 


Τα σχολεία πρέπει να τεθούν υπό κατάληψη από τους ίδιους τους μαθητές που θα προστατεύσουν τους καθηγητές τους – είναι άλλωστε πολύ πιο ώριμοι από αυτούς για να το κάνουν. Οι επιτηρητές πρέπει να βρουν λουκέτα μπροστά τους. Φροντίστε να τους ξεκουφαίνει η μουσική που θα παίζετε στη διαπασών από τεράστια ηχεία.

Οι τοίχοι των σχολείων, που καταρρέουν από την εγκατάλειψη, θα είναι γεμάτοι γκράφιτι και συνθήματα. Οι δυνάμεις της αστυνομίας που θα επιχειρήσουν να σπάσουν τις καταλήψεις σας θα φύγουν πασαλειμένες με νερό και αλεύρι- όπως ακριβώς τους κάνατε το Δεκέμβριο του 2008, όταν σκότωσαν το συμμαθητή σας.

Μη φοβάστε όμως. Αυτή τη φορά θα είναι μαζί σας. 

Οι γενιές των μεγαλύτερων, που τους τριβέλιζαν τα μυαλά στα θρανία με τις ειρηνικές επαναστάσεις του Γκάντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ήρθε η στιγμή να αποδείξουν τι έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια. Ο Γκάντι καλούσε σε γενικευμένη ανυπακοή απέναντι στον κρατικό μηχανισμό. Και αυτό μπορεί να γίνει. 

Τα θέματα των εξετάσεων δεν πρέπει να φτάσουν στα σχολεία και αυτοί που μπορούν να τα μπλοκάρουν ξέρουν πως να το κάνουν. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν πρέπει να αφήσουν τα θέματα να περάσουν από το δορυφορικό σύστημα που χρησιμοποιείται στα εξεταστικά κέντρα. Αν χρειαστεί να κοπούν τα τηλέφωνα ας το αναλάβουν άλλοι συνάδελφοί τους. Αν τα στείλουν με κούριερ θα βρουν τους δρόμους μπλοκαρισμένους από τους εργαζόμενους στους δήμους. 

Τα κόμματα της αριστεράς το κατάλαβαν, έστω και με καθυστέρηση, και θα είναι εκεί. Η ΔΑΚΕ, η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, δεν μάσησε στις απειλές αναγκάζοντας τον Σαμαρά να διαγράψει τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ. Οι αστείες επιθέσεις από τους κλόουν της πολιτικής και τους παπαγάλους των νυχτερινών δελτίων ειδήσεων απλώς επιβεβαιώνουν την ορθότητα των επιχειρημάτων των καθηγητών. 

Τα μεγάλα συνδικάτα μπορούν να παραλύσουν τη χώρα. Είναι η τελευταία τους ευκαιρία να αποδείξουν ότι είναι κάτι περισσότερο από μηχανισμοί υπουργοποίησης συνδικαλιστών. Διαφορετικά θα έχουν διαλυθεί και αυτά σε λιγότερο από ένα χρόνο. 

Οι καλλιτέχνες προλαβαίνουν να ετοιμάσουν τις συναυλίες τους και τις αυτοσχέδιες παραστάσεις τους. Ας αποδείξουν ότι νοιάζονται για κάτι παραπάνω από τις χαμένες τους επιδοτήσεις και τα κατειλημμένα, από μετανάστες, παγκάκια. 

Οι ποδηλάτες μπορούν να κυκλώσουν τα σχολεία και οι οδηγοί ταξί να τους προστατεύσουν. Όλοι θα είναι εκεί σε ένα τεράστιο πάρτυ. Και… δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας. 

Πριν από 70 χρόνια οι Έλληνες ανέτρεψαν την επιστράτευση που προωθούσε η κυβέρνηση των δοσίλογων για να προσφέρει δωρεάν εργατικό δυναμικό στη Γερμανία. Το 2013 μπορούν να το ξανακάνουν. Οι Ισπανοί μόλις πέτυχαν μια πρώτη νίκη απέναντι στα σχέδια διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης που επιχειρούσε η δική τους τρόικα με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Το μήνυμα ελήφθη. Είναι η καλύτερη στιγμή να τους ανατρέψετε και η Ευρώπη θα ακολουθήσει. 

Αρκεί να το πιστέψετε.Evrywhere I hear the sound of marching, charging feet, boy Cause summers here and the time is right for fighting in the street, boy

Αρης Χατζηστεφάνου

info-war.gr

http://anarhogatoulis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3429.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/GNOKa+(%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%97%CE%A3)

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: “Ανησυχούν” οι ύαινες της επικοινωνίας για τους μα...

          Πρωτοφανές δεν είναι (αφού έτσι συνηθίζουν να κάνουν με όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους όταν ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις), ωστόσο δεν παύει να είναι ενοχλητικό και βεβαίως φανερώνει τις προθέσεις τους.

Μιλάμε για τα κανάλια και τις εκπομπές που μιλάνε για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς (τους θυμηθήκανε τώρα με την αφορμή της απεργίας) χωρίς να καλούν εκπαιδευτικούς ή εκπροσώπους των σωματείων τους να μιλήσουν για τα προβλήματά τους.

               Μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές, υποψηφίους και γονείς με στόχο, βέβαια, να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων.

Γνωστοί και δοκιμασμένοι μέθοδοι που φανερώνουν το ρόλο των ΜΜΕ, των κεντρικών τους δημοσιογράφων, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβέρνηση ή κάνουν ότι στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς. Είναι…απαράδεκτοι.

Γράφουν οι εκπαιδευτικοί Χρήστος Κάτσικας – Γιώργος Καββαδίας – Γιάννης Σπυράλατος – Μαρία Δανιήλ – Αποστόλης Καραγιάννης

               Ωστόσο, το θέμα είναι, όπως αυτοί κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσοπληρώνονται, να κάνουν τη δουλειά τους και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μαθητές και οι γονείς τους. Και να θυμηθούν αυτό που ήδη έχουν ζήσει και να αναλογιστούν αυτό που τους προετοιμάζουν να ζήσουν.

Να θυμηθούν πως και στους δικούς τους αγώνες για καλύτερη ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, για υγεία, πάντα, χέρι – χέρι κυβέρνηση και τα επικοινωνιακά της μαντρόσκυλα στρέφονταν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν, τους ποδοπατούσαν.

Συκοφάντησαν και χτύπησαν τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στην υγεία, τους Πανεπιστημιακούς, τους εργαζόμενους στους δήμους, τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, τους εργαζόμενους που κινητοποιήθηκαν για το δίκιο τους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

               Να θυμηθούν, οφείλουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι σπουδαστές πως για την κόλαση που έχει ανοίξει μπροστά τους υπάρχει λόγος και αιτία, υπάρχουν εχθροί και αντίπαλοι με ονοματεπώνυμο. Και να τους στρέψουν την πλάτη οφείλουν οι γονείς και οι μαθητές.

Γιατί όταν ο κάθε Προτοσάλτε κάνει πως “λυπάται τα παιδιά”, όταν ο κάθε Πρετεντέρης σουφρώνει τα χείλη για “τους κόπους των υποψηφίων που κινδυνεύουν”, όταν ο κάθε Παπαδημητρίου αναρωτιέται “πως τολμούν οι καθηγητές να κινητοποιούνται”, όταν ο κάθε Ευαγγελάτος ρίχνει το ανάθεμα στους δασκάλους, ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ρίχνουν σκόνη για να χαθεί από τα μάτια των θεατών ο δήμιος και να προβληθεί σαν αίτιος του κακού ο εργαζόμενος που διεκδικεί.

Σταράτα πράγματα. Η ήττα των εκπαιδευτικών, θα είναι ήττα των εργαζομένων. Τελεία και παύλα. Γιατί δεν μιλάμε ούτε για φραγκοδίφραγκα, ούτε για ωράριο εργασίας. Μιλάμε για την τύχη του δημόσιου σχολείου, για την τύχη των τροφίμων του, για την τύχη των μαθητών, για την τύχη των εκπαιδευτικών, για την τύχη των εργαζομένων. Περί αυτού πρόκειται για όποιον έχει τα μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του. Για όποιον έχει στοιχειώδες ταξικό κριτήριο και γνωρίζει σε ποια όχθη του ποταμού ανήκει.

Η νίκη των εκπαιδευτικών, δηλαδή το μην απολυθούν οι 10.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, δηλαδή το να γίνουν προσλήψεις για να μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο, δηλαδή το να μην μετατραπούν οι εκπαιδευτικοί σε κακοπληρωμένους και φοβισμένους τεχνικούς, δηλαδή το να μη μετατραπούν οι γονείς σε πελάτες, δηλαδή το να μη γίνουν οι μαθητές καύσιμη ύλη για να φυσήξει ούρειος άνεμος σε μια χούφτα ολιγαρχών, αυτά όλα και άλλα πολλά που διακυβεύονται, θα είναι νίκη όλου του λαού. Θα είναι νίκη των πληβείων κατά των Πατρικίων. Θα είναι μια ανάσα που μπορεί να γίνει άνεμος, θύελλα, για να αλλάξουν τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες στη χώρα και στις ζωές των ανθρώπων που κάποιοι θέλουν να τους μετατρέψουν σε σύγχρονους δούλους.

Ωστόσο, να μας συγχωράτε. Η υπόθεση της εκπαίδευσης δεν είναι υπόθεση μόνο των δασκάλων. Είναι υπόθεση όλου του λαού. Και μόνο όταν όλος ο λαός σταθεί μαχητικά αλληλέγγυος σε αυτή τη μεγάλη υπόθεση μπορεί να ανοίξει δρόμο στην Άνοιξη. Και οφείλουν να πάρουν τις ευθύνες τους όλοι. Όπως παίρνουν τις ευθύνες τους όλες οι συνιστώσες του “εθνικού κορμού”. Να πάρουν τις ευθύνες τους τα σωματεία. Η ΔΟΕ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι  Νοσοκομειακοί, η ΑΔΕΔΥ, οι εργάτες και οι αγρότες. Όλοι. Να πάνε χέρι χέρι με τους καθηγητές. Να πάνε χέρι χέρι με την τάξη τους.

http://paganeli.wordpress.com/2013/05/11/%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%8D%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82/#comments

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Ποδόσφαιρο-πολιτική: Βίοι παράλληλοι…

Ποδόσφαιρο-πολιτική: Βίοι παράλληλοι…

 
Για να σπάσουμε και λίγο την «πολιτική» μονοτονία, θα αναφερθούμε στο ισοδύναμο της πολιτικής, δικτατορικής αυθάδειας: Στη μαφιόζικη ποδοσφαιρική αυθάδεια… 
Βεβαίως, έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί το πιο σάπιο κομμάτι του καθεστώτος: Αποτυπώνει πιο «φανταχτερά» όλη τη σηπτική του αθλιότητα και τη δικτατορική (μαφιόζικη) αυθάδειά του…


Όλο το ιεραρχικό οικοδόμημα του ποδοσφαίρου (κράτος, παρακράτος, ΕΠΟ, διαιτησία, παράγοντες κ.λπ) είναι μια άγρια «Μαφία». Εντός αυτού του οικοδομήματος αλληλοσπαράσσονται τα μεγάλα αφεντικά του χρήματος με το πολυπλόκαμο δίκτυο των «μπράβων» τους. 
Διαβάστε ενδεικτικά το άρθρο: 
«Ποδόσφαιρο: Καιρός να βγάλουμε τις παρωπίδες…» 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7077 

Τώρα έρχονται και οι παράγοντες του ποδοσφαίρου να μιλήσουν για «αλητεία» και «μαφία». 

Διαβάζουμε ΕΔΩ: 
http://citypress-gr.blogspot.com/2013/05/blog-post_1896.html 

«Τι δήλωσε ο Δ.Μπάκος του Αστέρα για το Κύπελλο παρωδία που πήρε ο Ολυμπιακός... 

Έξαλλος ήταν ο εκ των μεγαλομετόχων του Αστέρα Τρίπολης, Δημήτρης Μπάκος, με τον διαιτητή του τελικού Θανάση Γιάχο, τι δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα... 
«Σήμερα δεν νίκησε ο Ολυμπιακός. Νίκησε η αλητεία. Διοικεί η αλητεία. Μιλάμε για αλήτη Γιάχο. Ο αλήτης Γιάχος και η αλητοπαρέα του κέρδισαν», ήταν τα λόγια του κυρίου Μπάκου. 

σ.σ και με το δικίο του ο άνθρωπος και λίγα είπε». 

Πολύ, όμως παραστατικά τα παρουσιάζει το «ΓΡΕΚΙ» 
Ανοίξτε για να απολαύσετε, ΕΔΩ: 
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_12.html

http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7013.html#more

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Τώρα το μόνο Σχολείο που απομένει είναι ο ΔΡΟΜΟΣ: ...

«Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, 
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα... 
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές 
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!» 
Υπογράφηκε από τον πρωθυπουργό του 4ου Ράιχ η απόφαση για την επιστράτευση των εκπαιδευτικών. Από αύριο, Δευτέρα, θα στέλνονται τα «φύλλα πορείας», πριν ακόμα από την ημέρα της απεργίας!!! Τα στρατιωτικά ανακοινωθέντα του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» άρχισαν να ηχούν μακάβρια στα αυτιά μας από όλες τις ύαινες του καθεστωτικού δωσιλογισμού.


Ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε ρόλο Ζαγοριανάκου: Το υστερικό λαρύγγι της νέας αποικιοκρατικής μας δωσίλογης λευχαιμίας… 
Διαβάστε ΕΔΩ: 
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_3996.html 

Η «προληπτική» αυτή επιβολή του στρατιωτικού νόμου, πριν καν αρχίσουν την απεργία τους οι εκπαιδευτικοί, δείχνει περίτρανα τον ΣΧΕΔΙΑΜΟ, αλλά και τον ΠΑΝΙΚΟ της κυβέρνησης: Αποτυπώνει τους επιθανάτιους σπασμούς της… 
Έλαχε στους εκπαιδευτικούς το ιστορικό προνόμιο να αποτελέσουν τον καταλύτη της κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης, τον καταλύτη του γενικού λαϊκού ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ εναντίον του χρηματιστηριακού ΦΑΣΙΣΜΟΥ του 4ου Ράιχ και τον κατάπτυστων ανδρεικέλων τους. 

Αυτή η επιστράτευση μπορεί, μέσα στο σημερινό κλίμα της κοχλάζουσας και εκρηκτικά συσσωρευμένης και συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ, να αποτελέσει τον τάφο αυτής της κυβέρνησης και την αφετηρία ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ των λαϊκών κινημάτων… 

ΑΡΚΕΙ οι εκπαιδευτικοί να μην "κωλώσουν" και το σπουδαιότερο: Να μην «κλειδωθούν» στον κλάδο τους. 

Πρέπει να απευθυνθούν στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, στο σύνολο των εργαζομένων και πρώτα απ’ όλα στα εκατομμύρια των κολασμένων της ΑΝΕΡΓΙΑΣ, των πεινασμένων και εξαθλιωμένων, στους ίδιους τους μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές… 

ΠΡΕΠΕΙ να «σπάσουν» το κλαδικό φράγμα και η επιστράτευσή τους να αποτελέσει το σάλπισμα και τη βροντή της ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, του παλλαϊκού ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ… 

Θα πρέπει να ΕΝΩΣΟΥΝ όλα τα ρυάκια της λαϊκής ΟΡΓΗΣ. Οι συνθήκες γι’ αυτό είναι υπερώριμες. Γι αυτό έχει πανικοβληθεί η κυβέρνηση και ΟΛΑ τα κόμματα. Γι αυτό η ηγεσία του ΚΚΕ «συμμάχησε», ανοικτά και πρόστυχα με την κυβέρνηση, ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή!!! 

Θα επαναλάβουμε αυτό που υπογραμμίσαμε στο άρθρο μας: 
«Στα σκαριά ο στρατιωτικός νόμος εναντίον των Εκπαιδευτικών…» 
http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4345.html 

«Για να το πετύχουν αυτό θα πρέπει οι ΙΔΙΟΙ οι εκπαιδευτικοί να υπερφαλαγγίσουν τις συνδικαλιστικές τους ηγεσίας και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, μέσα από δικές τους Συνελεύσεις… 
ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, εμπιστοσύνη στους γραφειοκράτες των εργατοπατέρων. Αυτοί με το πρώτο «πυροβολισμό» θα το βάλουν στα πόδια. Το μόνο που ξέρουν καλά να κάνουν είναι να ξεπουλάνε τους αγώνες…». 

ΣΤΑ ΟΠΛΑ, λοιπόν, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ…

http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_468.html#more

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Ας επιστρατεύσουμε τα πολιτικά τσογλάνια μιά και κ...

Ας επιστρατεύσουμε τα πολιτικά τσογλάνια μιά και καλή

Μαύρη Λίστα 
Ιδού λοιπόν οι στρατηγοί της ελληνικής δικτατορίας, αποφασίζουν και διατάζουν. Υπογράφουν επιστρατεύσεις για τους απεργούς για να τηρήσουν την περίφημη νομιμότητα. Μιά νομιμότητα που δεν εξαντλείται φυσικά σε όλα τα απεχθή μέτρα που διαλύουν ζωές και όπως έχουμε ξαναπεί, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. 
Έχουν το θράσος να εκβιάζουν τους εργαζόμενους και 
εσκεμμένα να στρέφουν τον ένα εργασιακό κλάδο εναντίον του άλλου με σκοπό τί άλλο παρά την διχόνοια ανάμεσα σε εκείνους τους ανθρώπους που θίγονται το ίδιο από τις απάνθρωπες πολιτικές τους.
 

Ταυτόχρονα προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα για ακόμη μιά φορά με την γνωστή τρομοκρατία τους πως οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα πατάσσονται με οποιοδήποτε τρόπο. 

Θέλουν ο κόσμος να δέχεται αδιαμαρτύρητα την απόλυση, την δραματική μείωση του μισθού του, να βλέπουμε τη Γή να χάνεται κάτω από τα πόδια μας και να μήν μιλάμε. 

Μας μιλάνε για ηθική και παιδεία οι ανήθικοι και οι στρατηγοί της απάτης και της κλεπτοκρατίας. 

Μας μιλάνε για νομιμότητα και δημοκρατία αυτοί που παρανομούν 40 χρόνια και πετάξανε την όποια δημοκρατία στο καλάθι της ευρωπαϊκής ψευτιάς. 

Τί πάει να πει επιστράτευση; Στην επιστράτευση να πάνε αυτοί που δεν δούλεψαν ούτε μιά ώρα στη ζωή τους. 
Αυτοί που ζούνε με 10000 φράγκα το μήνα και λένε σε μάς να ζήσουμε με 500. Να πάνε αυτοί που τα ρημάξανε όλα. Αυτοί που έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον για τα δισέγγονά τους και εμείς με τα δικά μας καταδικασμένοι να τρώμε τις σάρκες μας και να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να τα βγάλουμε πέρα. 

Αλλά εδώ και τώρα είναι που χρειάζεται όλοι οι απεργοί να κατανοήσουν πως δεν πρέπει να περιμένουνε τίποτε από τους ανθρωποφάγους κυβερνήτες. 

Εδώ και τώρα είναι που όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να προχωρήσουμε σε γενική απεργία αορίστου χρόνου. 

Όχι με ψευτοαιτήματα, αλλά με σαφείς και ξεκάθαρες αγωνιστικές δράσεις για να φύγουν αυτοί οι θρασύδειλοι τσογλαναράδες που μας κατέστρεψαν. 

Να καταλάβουμε τα πάντα. Να ρίξουμε το ψευτοδημοκρατικό κράτος. Να βγούμε όλοι μαζί και να χάσουνε τη γη κάτω από τα πόδια τους. 

Να σφίξουμε τη θηλειά στο δικό τους λαρύγγι. 

Καιρός να σταματήσουνε οι απεργίες της ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ. Καιρός να ξεκινήσει η απεργία του λαού. Χωρίς κομματόσκυλα και εργατοπατέρες. 

Όλοι οι πολίτες-εργαζόμενοι να απεργήσουνε μαζί όχι μόνο για την τσέπη τους, αλλά για το δικαίωμα στην δημοκρατία και στην αυτοδιάθεση και αυτοθέσμιση της κοινωνίας. 

Να απεργήσουν όλοι διεκδικώντας τα πάντα. Ας επιστρατεύσουμε τους αφέντες και τα λαμόγια. 
Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων είναι κοινός αγώνας. Γενική πολιτική απεργία αορίστου χρόνου, με στόχο την πτώση της απάνθρωπης κυβέρνησης.

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: 
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7476

http://resaltomag.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6642.html#more

Οδόφραγμα κριτικής, ανέργων και φτωχών: Εμπρός! Οι μέρες είναι γόνιμες και τα «θέλω» μας μ...

Απέναντι μας έχουμε μια κοινοβουλευτική δικτατορία, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με κατάφορες παραβιάσεις του αστικού τους Συντάγματος που τόκαναν κουρελόχαρτο, με ΠΔ με μνημόνια και έκτατα νομοθετήματα μεσάνυχτα στη Βουλή με διαδικασίες fast trak, με αστυνομοκρατία σε κάθε τι που αντιστέκεται και αλύπητο ξύλο σε κάθε διαδήλωση και διαμαρτυρία από τη Κρήτη έως τις Σκουριές. Τους ευαίσθητους δημοκράτες της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και τα παπαγαλάκια τους τούς έπιασε ο καημός για τις εξετάσεις των παιδιών. Τάχα γι αυτό αποφάσισαν να πετάξουν το προσωπείο της «δημοκρατίας» που φορούν συνήθως.

Επιστράτευση, μια ακόμα, απέναντι στη μεγάλη στρατιά των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης.

Απέναντι στην εξαγγελία της ΟΛΜΕ για προκήρυξη απεργίας στις 17/5 και από 20/5 έως 24/5 και συνέχιση αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα του κλάδου. Είναι αλήθεια ότι η πρόταση προέκυψε δύσκολα μετά τις παλινωδίες των κυβερνητικών παρατάξεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ. Ταυτόχρονα, από πολλές πλευρές ξεκίνησε μια βρώμικη επίθεση για κτύπημα της απεργίας πριν καν ξεκινήσει. Ο στόχος τους είναι να στιγματίσουν και ηθικά την πάλη για τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.

Ξεχύθηκε όλος ο οχετός της κίτρινης δημοσιογραφίας. Αυτών που απαγγέλουν  τα non paper του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ της επονομαζόμενης «Ομάδας Αλήθειας» και ως εισαγγελείς εγκαλούν τους εργάτες της εκπαίδευσης επειδή δεν κάθονται στα αυγά τους. Από δίπλα, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, αρνούμενοι να οργανώσουν τον αγώνα της αντίστασής μας σ’ αυτή τη λαίλαπα. Τώρα που αντιδρούν κάποιοι συνδικαλιστές τους (γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι) απλά τους διαγράφουν επειδή τολμούν και σηκώνουν ανάστημα απέναντι σε αυτήν την πολιτική που τσακίζει μισθούς, συντάξεις, εργασιακά αλλά και δημοκρατικά δικαιώματα. Αυτά που με τόσες θυσίες κατέκτησε μέσα στον καπιταλισμό η εργατική τάξη με τους αγώνες της με πρωτοπορία τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες. Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας που να μην έχει τη σφραγίδα των κομμουνιστών. Κιοτήδες δεν έγιναν ποτές και ούτε πρόκειται να γίνουν.

Σ’αυτή τη φάση της μεγάλης ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ και του ΔΝΤ και της ακόμη μεγαλύτερης εξάρτησης στη χώρα μας, οι πρωτοπόροι αγωνιστές οφείλουν να είναι μπροστά στους κοινωνικούς αγώνες και στο περιεχόμενο και στη μορφή.

Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι εδώ. Η απάντηση θα δοθεί και τώρα και το Σεπτέμβρη. Οι πολιτικές εφεδρείες τους, τελειώνουν. Μπροστά στις ανάγκες των αφεντικών οι «αιώνιοι αντίπαλοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» ενώθηκαν εις σάρκα  μίαν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό λαό. Κοντά τους βρέθηκαν και κάποιοι που μιλούν για την αντίσταση αλλά δεν κάνουν τίποτε γι’αυτήν. Μιλούν με τσιτάτα του διαλεκτικού υλισμού, ορκίζονται σ’αυτόν αλλά όταν έρθει η μεγάλη στιγμή της σύγκρουσης «την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια». Δυστυχώς, ενώ εμφανίζονται σαν οι φίλοι του λαού, είναι  λαθρέμποροι και λαθρεπιβάτες των κομμουνιστικής ιδέας και τακτικής . Στη πραγματικότητα καίνε κάθε ελπίδα για αντίσταση, για την αποτελεσματικότητα των αγώνων της ΕΤ στις σύγχρονες συνθήκες.

Σε κάθε κλάδο εργαζομένων, σε κάθε τμήμα της εργατικής τάξης μπαίνει συνεχώς το δίλημμα που πρέπει να απαντήσει θέλει δε θέλει: «Θα σταθεί να δώσει τη μάχη με ενότητα, με μαζικότητα, αν υπάρχει χρόνος και με καλή προετοιμασία, ή θα υπεκφεύγει χρησιμοποιώντας διάφορα τερτίπια;».

Τη σύγκρουση σχεδόν ποτέ δεν την επιλέγουν οι εργαζόμενοι γιατί οι αγώνες τους είναι οικονομικοί, είναι αμυντικοί. Όταν όμως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, και δεν μας μένει άλλος δρόμος από τη σύγκρουση τότε οφείλει να δίνει τη μάχη όσο καλύτερα μπορεί.

Οφείλουμε λοιπόν μια σταράτη απάντηση σε όποιον καλοπροαίρετο θα ρωτήσει: «Γιατί επέλεξαν οι καθηγητές να μπουν σε απεργιακή κινητοποίηση τώρα και με αυτή τη μορφή; Γιατί δεν συνέχιζαν όπως μέχρι τις καθιερωμένες  μαζί με τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ  από καμιά 24ωρη άντε και 48ωρη κάνα-δυο μέρες συνήθως πριν κλείσουν τα σχολεία;»  όπως μας προτείνουν κάποιοι  που έχουν κάνει τις απεργίες σαν τις λιτανείες του Επιταφίου (πάντα με τη πρόφαση του «όλοι μαζί»).

Θα χρειάζονταν παραπάνω από ένα άρθρο για να εξηγηθεί το που μπορούν να φτάσουν συνδικαλιστικές πρακτικές ακόμα κι όταν παίρνονται σωστές θεωρητικά θέσεις αλλά τραβιούνται ως τα άκρα έτσι που, τελικά, αδρανοποιούν το  συνδικαλιστικό κίνημα. Το μόνο που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε είναι ότι, η ενότητα εξασφαλίζεται με όρους και προϋποθέσεις που δεν είναι μόνο μια απεργία κοινής ημερομηνίας.

Γιατί λοιπόν απεργία; Μα γιατί το επέλεξε η κυβέρνηση. Για να τρομοκρατήσει, να τσακίσει και, τελικά, να εξαφανίσει οποιαδήποτε φωνή αμφισβητεί της πολιτική της, να δώσει ένα μάθημα για το τι μπορούν να πάθουν και οι υπόλοιποι κλάδοι, να ανοίξει το δρόμο στον επελαύνοντα φασισμό κάθε μορφής.

Η προληπτική επιστράτευση που ανακοίνωσαν πριν την κήρυξη της απεργίας δηλώνει το φόβο του θρασύδειλου θύτη που αγωνιά μήπως η ανάπτυξη του αγώνα των καθηγητών και η πιθανή συμπαράσταση από άλλου κλάδους εργαζομένων θα βάλει υποθήκες για ριζικές ανατροπές απέναντι στην πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ, θα γίνει θρυαλλίδα για ευρύτερους αγώνες.

Σε αυτό βρήκε συμπαραστάτες μικροαστούς νοικοκυραίους, κιοτήδες του εργατικού κινήματος, προσκυνημένους λογοκόπους. Έχει τη συμπαράσταση των δημοσιολογούντων με τα φτηνά ιδεολογήματα ότι «αφού απολύονται εργαζόμενοι από τους κεφαλαιοκράτες, γιατί να μη κάνει και ο κρατικός εργοδότης απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο, άρα και εκπαιδευτικών, ώστε να είμαστε όλοι ισότιμοι στην αδικία;». «Νοικοκύρεμα» είναι το σλόγκαν των σαλτιμπάγκων των καναλιών που, αντί να απαιτήσουν να αρθούν οι απολύσεις και τη κρίση να την πληρώσει η πλουτοκρατία, συνάδουν μαζί της με το βόρβορο της αστικής εξουσίας.

Η κυβέρνηση θα βρει ακόμη συμπαραστάτες τους γόνους των βορείων προαστίων που βιάζονται να πάρουν τα απολυτήρια τους και να προλάβουν να εγγραφούν στα ξένα πανεπιστήμια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βρει συμμάχους της τα παιδιά της εργατικής τάξης που έχουν απολυμένους γονείς, τους τελειοφοίτους των φτωχών οικογενειών, αυτά που δεν είχαν θέρμανση στα σχολεία τους, εκείνα που πηγαίνουν χιλιόμετρα για να κάνουν μάθημα στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο.

Υπάρχουν και κάποιοι που σπεκουλάρουν πάνω στην εύλογη αγωνία των γονιών και μαθητών για την τύχη των εξετάσεων και τις ανάγκες των μαθητών και των οικογενειών τους. Είναι απορίας άξιο γιατί τους ενδιαφέρουν τόσο πολύ οι πανελλαδικές. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι αυτοί που υποτιμούν και σνομπάρουν πολλές φορές τις απεργίες κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς που τάχα έχουν δυσμενή αποτελέσματα στους μαθητές. Το αστικό σύστημα δεν το ενδιαφέρει η μόρφωση των παιδιών του λαού μας αλλά ο μπερντές του εκπαιδευτικού συστήματος. Εκτιμά πως οι εξετάσεις κρύβουν όλες τις ταξικές ανισότητες, δίνουν την ευχέρεια στους αστούς να μιλούν για ισότητα ευκαιριών στους μαθητές, κρύβουν τον κατανεμητικό ρόλο τους στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 1988, το 1990. Γι αυτό, οι ευαίσθητες Κασσάνδρες ας μην ανησυχούν τόσο για τις αντιδράσεις των υποψηφίων. Οι μαθητές και τότε και σήμερα συμπαραστέκονται στους καθηγητές τους. Είναι παράξενο αλλά δεν φαίνεται να κάνουν  όμως το ίδιο και με άλλους κλάδους όταν απεργούν σε περιόδους αιχμής. Αυτοί οι αρουραίοι της πολιτικής αντί να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις απεργίες των καθηγητών, τη μορφή τους και το χρόνο πραγματοποίησης τους, όπως αυτής των εξετάσεων, θα ήταν φρονιμότερο να αξιοποιήσουν την όποια πειθώ και δύναμη τους απέμεινε προς την κυβέρνηση να την πείσουν ή να την πειθαναγκάσουν  να πάρει πίσω τα βάρβαρα μέτρα που παίρνει απέναντι στους εκπαιδευτικούς και στο λαϊκό κίνημα. Αλλιώς, θα μείνουν μόνοι κυνηγώντας χίμαιρες. Οι καθηγητές μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και όλο τα λαό θα συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα τους και θα δικαιωθούν. Ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του.

«Μπορούσε το συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών να κάνει αλλιώς;»  Κατηγορηματικά όχι. Τα ζητήματα της απεργίας είναι τόσο μεγάλα και σοβαρά που μόνο αδαείς και ηλίθιοι ή συνεργάτες της κυβέρνησης θα μπορούσαν να πουν: «το βλέπουμε από Σεπτέμβριο».

Τα αιτήματα της ΟΛΜΕ μπορούμε να δεχθούμε, αν και δεν συμφωνούμε πλήρως με αυτά (όπως π.χ. στο θέμα της αξιολόγησης), ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι έξω από τις εντολές της Ιμπεριαλιστικής τρόικας. Όπως δεν μπορούν να υποβαθμίζουν την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με την αύξηση του ωραρίου πέρα από την αυτόνομη σημασία του και που είναι η αιτία η βάση και των άλλων αιτημάτων της απεργιακής κινητοποίησης

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και οι βουλευτές ομόφωνα ψήφισαν και ενέκριναν:

Την αύξηση ωραρίου, που σημαίνει υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα, μηδαμινές προσλήψεις και απολύσεις με συνέπεια να μην ξαναπροσληφθούν περίπου 10.000 αναπληρωτές. Άλλοι τόσοι μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα οδηγηθούν σε αναγκαστικές μετακινήσεις εξαιτίας της αύξησης του ωραρίου το επόμενο δίχρονο και αρκετοί θα οδεύσουν στην απόλυση.

Την κλιμάκωση στην ίδια κατεύθυνση και φέτος των συγχωνεύσεων  σχολείων που είχαμε της εποχής Διαμαντοπούλου  με συνέπεια την αύξηση αριθμού μαθητών ανά τάξη,.

Οι πιστοί κυβερνητικοί υπηρέτες των μνημονιακών πολιτικών αποκαλύπτουν με τα μέτρα και τα νομοθετήματα που παίρνουν το χαρακτήρα της μελλοντικής εκπαίδευσης που σχεδιάζουν. Αντιδραστικής και αντιλαϊκής σε περιεχόμενο και μορφή. Υποβαθμισμένης και υποχρηματοδοτούμενης. Αυτό που ταιριάζει γάντι σε μια εξαρτημένη χώρα.

Αφού κάποιο θέλουν νούμερα ας αναφέρουμε μερικά

• Στη Φιλανδία που την έχουν οι αστοί για πρότυπο, το διδακτικό ωράριο στο γυμνάσιο είναι 13-17 ώρες και στο λύκειο 11-17! Στην Ελλάδα  είναι από 16-21 ώρες έχοντας ΜΟ 18,5. Είναι δηλαδή λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό ΜΟ για τα Λύκεια που είναι 18,4. Η τρικομματική το μετέτρεψε το ωράριο από 18-23 ώρες , εκτός από το διοικητικό έργο του Έλληνα που φθάνει και τις 40 ώρες μαζί τις εργασίες του σχολείου (εργασίες μαθητών , κλπ ),  που απλά δεν υπάρχει όχι μόνο για τους Φιλανδούς εκπαιδευτικούς αλλά και άλλων της ΕΕ.

Σε γενικές γραμμές, οι χώρες τείνουν να μειώνουν τον εβδομαδιαίο διδακτικό χρόνο των εκπαιδευτικών στην κατώτερη και στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία ουσιαστικά αυξάνουν τον αριθμό των ωρών για τους εκπαιδευτικούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Άλλωστε σύμφωνα με έρευνα της Unesco προκύπτει ότι μια ώρα εργασίας των εκπαιδευτικών ισοδυναμεί με τέσσερις άλλων κλάδων εργαζομένων. Άρα ένα εβδομαδιαίο διδακτικό ωράριο 21 ωρών ισοδυναμεί με 84 ώρες*

• Ο  μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 639 ευρώ. Ενός  νέου ανθρώπου που είναι απόφοιτος Πανεπιστημίου ή Πολυτεχνείου και τις περισσότερες φορές είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ή διδακτορικού (Με αυτά θα πληρώνει ενοίκιο στις εσχατιές της Ελλάδας, θα αγοράζει βιβλία για να εκτελεί τον παιδαγωγικό και μορφωτικό του ρόλο και θα ικανοποιεί τις βιοποριστικές του ανάγκες;). Ο κατώτερος ετήσιος μισθός ενός καθηγητή Λυκείου στην Ελλάδα είναι μόλις το 49% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού ΜΟ.
• Μειώθηκε ο αριθμός των εκπαιδευτικών κατά 12% (2010 – 2012), [από τους 102.000 εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας που είχαμε προ μνημονίου, πλέον ο αριθμός του έχει μειωθεί στους 86.500, συνολικά, με τους 83.000 να είναι πλήρους ωραρίου και 3.500 αναπληρωτές] και παράλληλα απολύσεις αναπληρωτών με μείωσή τους κατά 87%, από 15.500 (το 2011 – 12) σε 2.000 (το 2013 -14) σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
• Από μελέτη πάλι του ΚΕΜΕΤΕ προκύπτει ότι η μείωση του καθαρού εισοδήματος των εκπαιδευτικών από το 2009 μέχρι και το 2012 κυμαίνεται από 4.740 περίπου ευρώ για έγγαμους και με 33 χρόνια υπηρεσίας μέχρι 6.585 για τους νεοδιόριστους. Ποσοστιαία η μείωση αυτή κυμαίνεται από 21% περίπου έως 45%. Αν και οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελούν το περίπου 2.3% του απασχολούμενου δυναμικού της χώρας, καρπώνονται με τους μικτούς μισθούς τους μόλις το 0,8% του παραγόμενου εγχώριου προϊόντος. (Στοιχεία  από ΚΕΜΕΤΕ*)
• Το υπουργείο Παιδείας ζήτησε από τους διευθυντές να δηλώσουν τη χωρητικότητα κάθε σχολικής αίθουσας, επισημαίνοντας πως σε κάθε μαθητή, θα πρέπει να αντιστοιχεί 1.5 τετραγωνικό μέτρο.  Το  μέτρο τείνει να μην είναι η αναλογία του αριθμού δασκάλου – μαθητών, αλλά το μέγεθος της αίθουσας. Κι αυτό όταν η πυροσβεστική καθορίζει για τη ασφάλεια των μαθητών τα 2,2 m²/μαθητή.

Η απεργία διαρκείας του 1988 διήρκησε πάνω από 1,5 μήνα και πέτυχε να σπάσει την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, όταν προφασίζονταν ότι υπήρχε το Ενιαίο Μισθολόγιο και δεν μπορούσαν να δώσουν αυξήσεις. Η ίδια μορφή ήταν της ΔΟΕ το 2006 πάλι με κύριο αίτημα το οικονομικό (κυβέρνηση ΝΔ). Η μεγαλειώδης απεργία του 97-98 (56 μέρες το 97) που είχε σαν κύριο αίτημα το θεσμικό αίτημα της επετηρίδας (πάλι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) μπορεί να μην κέρδισε. Είτε οι απεργίες έχασαν, είτε δημιούργησαν ρήγματα στην εκάστοτε πολιτική των κυβερνήσεων, έβαλαν τα θεμέλια της ανατροπής των. Και η κυβέρνηση του Σαμαρά θα έχει την ίδια κατάληξη. Θα πρέπει να πέσει γρήγορα και να πέσει με όρους μαζικού κινήματος. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας αυτή τη κοινωνία της βαρβαρότητας που εφαρμόζουν να προσπαθήσουμε να την ανατρέψουμε. Θα αναλάβουμε το μεράδι της ευθύνης και των απωλειών που μας αναλογούν και από αυτή τη μάχη.

Οφείλουμε, λοιπόν, να περπατήσουμε τους δρόμους του αγώνα, μαζικά, ενωτικά, συσπειρωμένα με την πεποίθηση ότι αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί,

με αιτήματα:

• τη διατήρηση του ωραρίου εργασίας  με παράλληλη κατάργηση του Ν.4152/13
• τη διατήρηση των σχολικών μονάδων και του με αύξηση των διορισμών και του μόνιμου προσωπικού.
• την κατάργηση του Π.Δ των υποχρεωτικών μεταθέσεων και απολύσεων με παράλληλη διατήρηση και αύξηση του αριθμού των οργανικών θέσεων και του προσωπικού στην εκπαίδευση.
• τη μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη (20)
• την κατάργηση του νομοθετήματος για την εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση (Ν.4112/13) και η απόρριψη του μελλοντικού Π.Δ.
• την κατάργηση του Ν.4093/12 (3^ο μνημόνιο) , που καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας και οδηγεί σε αργία και αυτόματες απολύσεις.
• Επαναφορά των αμοιβών των εκπαιδευτικών που είχαν καταρχήν στο ύψος του 2008.

Είναι αυτονόητο πως δεν υιοθετούμε κανένα μνημόνιο και τις εφαρμοζόμενες δανειακές συμβάσεις. Παλεύουμε ώστε κάθε Συνδικάτο να βάλει την κατάργηση  τους στη προμετωπίδα του.

Στηριζόμαστε για την επιτυχία του αγώνα μας

• Στην πίστη μας στους αγώνες και την αποτελεσματικότητα τους
• Στην θέληση μας να ζούμε με ανθρώπινες συνθήκες ζωής
• Στην ενότητα μας
• Απομονώνοντας τους υπονομευτές των αγώνων μας και των αναγκών μας
• Στην θέληση μας για την διεκδίκηση μιας πραγματικά δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και κατάργησης κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης
• Στην δυναμική απάντηση σε κάθε κυβερνητικό αυταρχισμό και εμπαιγμό
• Στην συντονισμό του αγώνα με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα, γιατί τα αιτήματα των εκπαιδευτικών αφορούν όλη τη κοινωνία

Συναγωνιστές

Όποιος

τον αγώνα δεν μοιραστεί

θα μοιραστεί την ήττα.

Αχιλλέας  Ρότας

ΔΉΘΕΝ: με λένε Κωνσταντίν

με λένε Κωνσταντίν

με λένε Κωνσταντίνο

Αναδημοσιεύω το κείμενο μαθητή που κυκλοφορεί στο facebook.

O τίτλος της ανάρτησης είναι δικός μου.

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας…
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. …

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;

Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»

Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .

Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.

ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου…