ΦΙΛΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ > ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ
Σας ενημερώνουμε ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία ψήφισης του Νόμου 4147/2013 «Κύρωση της από 31-12-2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου “Ρυθμίσεις κατεπειγόντων θεμάτων αρμοδιότητας των Υπουργείων Εσωτερικών, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης και του Υπουργού Επικρατείας” και άλλες διατάξεις» και δημοσιεύτηκε στο Φ.Ε.Κ.-ΤΕΥΧΟΣ Α΄-ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 98/26-4-2013.

Αναλυτικά οι διατάξεις που αφορούν τους εργαζόμενους των Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού είναι οι πιο κάτω:

Άρθρο 3: Επιλογή Προϊσταμένων Οργανικών Μονάδων.

«Για την επιλογή προϊσταμένων οργανικών μονάδων στους Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού από τα υπηρεσιακά συμβούλια των άρθρων 4 και 5 του Ν.3584/2007 (Α΄ 143) όπως ισχύουν, έως την εφαρμογή των πάγιων διατάξεων του άρθρου πρώτου του Ν.3839/2010 (Α΄ 51) για τη διαδικασία και τα κριτήρια επιλογής, εφαρμόζονται αναλογικά οι μεταβατικές διατάξεις του άρθρου πέμπτου του ίδιου νόμου».

Με τη διάταξη αυτή επεκτείνονται οι μεταβατικές διατάξεις του άρθρου πέμπτου του Ν.3839/2010, που καθορίζουν τον τρόπο επιλογής των Προϊσταμένων των Οργανικών Μονάδων στους Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού μέχρι την εφαρμογή της διαδικασίας που προβλέπει ο Ν.3839/2010 ενιαία για όλο το Δημόσιο και τους Ο.Τ.Α.

Άρθρο 5: Διάρκεια άδειας χωρίς αποδοχές υπαλλήλων Ο.Τ.Α.

«Στην παρ. 2 του άρθρου 58 του Ν.3584/2007 (Α΄ 143) αντί των λέξεων «δύο (2) ετών» τίθενται οι λέξεις πέντε (5) ετών».

Με την παρούσα ρύθμιση εξομοιώνεται ο χρόνος χορήγησης άδειας χωρίς αποδοχές για τους υπαλλήλους των Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού, σύμφωνα με αυτά που προβλέπονται από την παρ. 4 του άρθρου 37 του Ν.3986/2011 για τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τα Ν.Π.Δ.Δ.

Άρθρο 13: Ρύθμιση για τους Δημοτικούς Παιδικούς Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.

«1. Η περίπτωση α΄ της παρ.2, του άρθρου 9 του Ν.4018/2011 (Α´215) αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«6α. Έως την έκδοση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας των Παιδικών και των Βρεφονηπιακών σταθμών που λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου των Δήμων ή μεταφέρθηκαν στους δήμους, ή συστήνονται εντός Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου του Δήμου ή ως υπηρεσία του Δήμου και πάντως όχι πέραν της 31ης Δεκεμβρίου 2014, θέση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας επέχει η συστατική τους πράξη ή ο Οργανισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας του Δήμου, εφόσον πρόκειται για υπηρεσία. Εντός της ίδιας περιόδου είναι δυνατή η συνέχιση της λειτουργίας Παιδικού ή Βρεφονηπιακού σταθμού από δήμο μετά την κατάργηση του οικείου Ν.Π.Δ.Δ.».
2. Στο τέλος της παρ. 14 του άρθρου 19 του Ν.4071/2012 (Α΄ 16) προστίθενται νέα εδάφια ως εξής:
«Με απόφαση των Δημοτικών Συμβουλίων, καθορίζεται ο κανονισμός λειτουργίας των Δημοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών σταθμών, με βάση πρότυπο κανονισμό λειτουργίας, ο οποίος εκδίδεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, ύστερα από γνώμη της Κ.Ε.Δ.Ε., της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. και της Π.Ο.Π.-Ο.Τ.Α. και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μέχρι τη σύνταξη νέων κανονισμών λειτουργίας, οι Δημοτικοί Παιδικοί και Βρεφονηπιακοί σταθμοί εξακολουθούν να λειτουργούν με τους υφιστάμενους κανονισμούς.
Οι διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 12 του Ν.2880/2001 (Α΄ 9), καθώς και της παρ.4 του άρθρου 41 του Ν.3801/2009 (Α΄ 163), καταργούνται».

Με την παρ. 1 του άρθρου 13 καλύπτεται το πρόβλημα στη νόμιμη λειτουργία των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014.

Ενώ με την παρ. 2 επικαιροποιείτα­ι η διαδικασία έκδοσης του Κανονισμού Λειτουργίας των Δημοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών, με βάση Πρότυπο Κανονισμό Λειτουργίας με τη συμμετοχή και εκπροσώπων των εργαζομένων.

Άρθρο 14: Μετάταξη προσωπικού Δημοτικής Αστυνομίας σε αντίστοιχη υπηρεσία Δήμου.

«Η παρ. 1 του άρθρου 14 του Ν.3731/2008 (Α΄ 26) τροποποιείται ως εξής:
«Το προσωπικό της Δημοτικής Αστυνομίας δεν μπορεί να μεταταγεί σε αντίστοιχη υπηρεσία Δήμου, αν δεν συμπληρώσει τουλάχιστον πενταετή υπηρεσία στην υπηρεσία της Δημοτικής Αστυνομίας».

Με τη διάταξη αυτή τροποποιείται το άρθρο 14 του Ν.3731/2008 σχετικά με την μετάταξη του προσωπικού της Δημοτικής Αστυνομίας από τα οχτώ (8) χρόνια στα πέντε (5) χρόνια σε άλλη υπηρεσία Δημοτικής Αστυνομίας Δήμου της επιλογής τους.

Άρθρο 15: Τροποποιήσεις του Ν.4024/2011.

«1. Το ενδέκατο εδάφιο της παρ.1 του άρθρου 20 του Ν.4024/2011 (Α΄ 226) αντικαθίσταται ως εξής:
«Για τους Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού η απόφαση καθιέρωσης υπερωριακής εργασίας εκδίδεται από το αρμόδιο για διορισμό όργανο σύμφωνα με τα άρθρα 48 και 176 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων (Ν.3584/2007, Α΄ 143), για τους Ο.Τ.Α. Β΄ Βαθμού η απόφαση εκδίδεται από τον Περιφερειάρχη».
2. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 20 του Ν.4024/­2011 (Α΄ 226), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 45, παρ. 1 του Ν.4071/2012 (Α΄ 85), προστίθεται εδάφιο β΄ ως εξής:
«β. Οι αποφάσεις καθιέρωσης υπερωριακής εργασίας των Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού δημοσιεύονται σύμφωνα με το άρθρο 79, παρ.4 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν.3463/2006)».
3. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 7 του άρθρου 20 του Ν.4024/­2011 (Α΄ 226) καταργείται και το δεύτερο εδάφιο αναδιατυπώνεται ως εξής:
«Εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις της παρ.17 του άρθρου 32 του Ν.3232/2004 (Α΄ 48) και της παρ. 2 του άρθρου 16 του Ν.3205/2003 (Α΄ 297) με την επιφύλαξη των παραγράφων 3 και 4 του παρόντος άρθρου».

Με τη διάταξη αυτή η αρμοδιότητα έκδοσης των αποφάσεων καθιέρωσης της υπερωριακής εργασίας για τους υπαλλήλους των Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού προσαρμόζεται σε αυτά που προβλέπει ο Ν.3584/2007 όπως ισχύει.

Καθώς και ότι οι αποφάσεις καθιέρωσης υπερωριακής εργασίας των Ο.Τ.Α. Α΄ Βαθμού δεν δημοσιεύονται από την ισχύ του Νόμου αυτού στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) αλλά δημοσιεύονται με την ανάρτηση στο Δημοτικό Κατάστημα.

Άρθρο 16: Δημοσίευση αποφάσεων που αφορούν Ν.Π.Δ.Δ. των Ο.Τ.Α Α΄ Βαθμού.

«1. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 10 του Ν.4071/2012 (Α΄ 85) καταργούνται.
2. Αποφάσεις που αφορούν στη σύσταση, τροποποίηση, συγχώνευση, λύση ή κατάργηση Δημοτικών Κοινωφελών Επιχειρήσεων και Δημοτικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου λαμβάνονται σύμφωνα με τα άρθρα 226-270 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν.3463/2006). Οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου εγκρίνονται με πράξη του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Με τη διάταξη αυτή καθορίζεται η διαδικασία με την οποία κάθε απόφαση θα στέλνεται πριν την δημοσίευση στο Φ.Ε.Κ. για έλεγχο στο Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης ώστε να μειωθούν οποιαδήποτε καθυστέρηση και λάθη στην υλοποίηση των αποφάσεων αυτών.

Άρθρο 21 – παρ.3

«3α. Κατά την αληθή έννοια του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 7 του άρθρου 89 του Ν.3584/2007 (Α΄ 143) η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή προθεσμία του ενός (1) μήνα είναι ενδεικτική.
β. Πράξεις, εισηγήσεις και άλλα έγγραφα που έχουν υπογραφεί από τους προϊσταμένους που ορίζονται, κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 100 του Ν.3584/2007 (Α΄ 143), καθώς και επιδόματα ευθύνης που έχουν καταβληθεί σε αυτούς μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου θεωρούνται ότι έχουν υπογραφεί και καταβληθεί νομίμως».

Με την τροπολογία αυτή δίνεται λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί σε πολλούς Ο.Τ.Α. με τη χορήγηση του επιδόματος θέσης ευθύνης του άρθρου 18 του Ν.4024/2011, από τις πράξεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Με τη βούλα ΟΧΙ στο εργοστάσιο βιομάζας από 1261 άτομα

Η Επιτροπή απέστειλε και
τον σχετικό αριθμό πρωτοκόλλου 
Επιδόθηκαν την Τετάρτη 24 Απριλίου, στο Δήμο Φυλής, από την Επιτροπή Αγώνα Φυλής, οι πρώτες 1261 υπογραφές ενάντια στην κατασκευή εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας από καύση βιομάζας στο ΒΙΟΠΑ Άνω Λιοσίων. Στο σχετικό έγγραφο επίδοσης η Επιτροπή ζητά από το Δημοτικό Συμβούλιο να βάλει τέλος σε αυτό το σχέδιο, εφαρμόζοντας το άρθρο 5, παρ. 6 της απόφασης 16852/6-4-2011 του Υπουργού Εσωτερικών, σύμφωνα με το οποίο «το Δημοτικό Συμβούλιο συζητά υποχρεωτικά προτάσεις που κατατίθενται σ` αυτό από τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) άτομα για την επίλυση ζητημάτων αρμοδιότητας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Δήμαρχος ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους για τη σχετική απόφαση που ελήφθη». Ιδού το σχετικό κείμενο της Επιτροπής:                                                                                                                                                         

                                                                                                                                      Φυλή 24-4-2013
Προς : Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Φυλής

Θέμα : Εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από καύση βιομάζας
Εμείς που υπογράψαμε το κείμενο της Επιτροπής Αγώνα Φυλής απαιτούμε να σταματήσει αμέσως κάθε συζήτηση, να απορριφθεί η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και να μην επιτραπεί σε καμιά περίπτωση η αδειοδότηση της μονάδας καύσης βιομάζας για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο ΒΙΟΠΑ Άνω Λιοσίων, μόλις «0» μέτρα από την περιοχή της Ζωφριάς και του Τσουκλιδίου. 
-Δεν θέλουμε ακόμα μία ρυπογόνο βιομηχανία (αυξημένους αέριους ρύπους, επικίνδυνο ίζημα, ρύπανση υπόγειων υδάτων κλπ) στην ήδη επιβαρυμένη περιβαλλοντικά περιοχή της Φυλής στην οποία η υγεία των κατοίκων και των εργαζομένων έχει πληγεί ανεπανόρθωτα (Χωματερή Άνω Λιοσίων – Φυλής, Eργοστάσια Mηχανικής Aνακύκλωσης και Kομποστοποίησης (ΕΜΑΚ) Ι και ΙΙ, Εργοστάσιο Καύσης Νοσοκομειακών και Ιατρικών Αποβλήτων, δύο εργοστάσια καύσης του βιοαερίου των απορριμμάτων, Εργοστάσιο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΜΔΑΥ), εγκαταστάσεις του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού (ΟΔΔΥ), τα δύο νέα σχεδιαζόμενα εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων, κολώνες υπερυψηλής τάσης, αμαξοστάσιο του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών, στρατόπεδα, κλπ).
-Δεν θα αφήσουμε να ανοίξει από την πίσω πόρτα η καύση των σκουπιδιών ή της λυματολάσπης (άλλες μορφές βιομάζας), όταν οι τεράστιες καλλιέργειες για την καύσιμη ύλη αποδειχθούν παραμύθι καθώς όλες οι προτάσεις για την κατασκευή των εργοστασίων τα τοποθετούν δίπλα σε χωματερές σκουπιδιών και όχι δίπλα στις περιοχές που θα φυτεύεται η καύσιμη ύλη. 
-Η ενέργεια και το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κοινωνικά αγαθά και δεν θέλουμε να γίνουν πεδίο για κέρδος από τους ιδιώτες. 
-Δεν θα επιτρέψουμε μαζί με την υποβάθμιση της εργασίας και του επιπέδου ζωής μας να καταστραφεί και η υγεία και το περιβάλλον σε όφελος ιδιωτικών συμφερόντων που κρύβονται από πίσω.
Δεν συμφωνούμε στην κατασκευή ενός έργου από το οποίο ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ αλλά αντίθετα θα χάσει από την ποιότητα ζωής του. Απαιτούμε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Φυλής, άμεσα, να πάρει κατηγορηματική αρνητική απόφαση και να κλείσει το ζήτημα.

Αφίσα και κάλεσμα του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την Πρωτομαγιά

«Η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία!»

Προσυγκέντρωση στην Αθήνα
10.30  στα Χαυτεία

Εργαζόμενε, εργαζόμενη/άνεργε, άνεργη
Αναρωτιέσαι καθημερινά:
Για πόσο καιρό ακόμα θα συνεχίζεται αυτή η βαρβαρότητα;
Πότε, επιτέλους, θα μπει τέλος σ’ αυτή την ακραία νεοφιλελεύθερη φρίκη, που χρησιμοποιεί ολόκληρους λαούς για πειραματόζωα, προκειμένου να εκτιναχθούν τα κέρδη των πολύ μεγάλων εταιρικών ομίλων και μιας χούφτας ολιγαρχών;
Πως θα γίνει η ανατροπή;
Πάνω από έναν αιώνα πίσω, το 1886, οι εργάτες του Σικάγου έδωσαν τις απαντήσεις με τους μαζικούς, ηρωικούς αγώνες τους. Τους αγώνες αυτούς, όπως και όλους τους εργατικούς αγώνες, τιμούμε την 1η του Μάη, στέλνοντας μήνυμα αντίστασης ενάντια στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για τη μεταφορά της πρωτομαγιάτικης αργίας την Τρίτη του Πάσχα.
Οι εργάτες του Σικάγου άνοιξαν με θυσίες το δρόμο της νίκης, κατακτώντας εργασιακά δικαιώματα που μέχρι χτες θεωρούνταν αυτονόητα.
Σήμερα, όμως, στην Ελλάδα των μνημονίων, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Η επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας από την τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ και την τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχει ξεπεράσει κάθε όριο, οδηγώντας σε τραγικά αδιέξοδα τον ελληνικό λαό: ανεργία σε πρωτοφανή ύψη, αυτοκτονίες, εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις στον «kαιάδα», ληστρική φοροεπιδρομή, «πετσόκομμα» μισθών και συντάξεων, σχολεία και νοσοκομεία που κλείνουν, ασθενείς χωρίς φάρμακα, παιδιά που πεινούν, το κοινωνικό κράτος σε πλήρη διάλυση και αποσύνθεση.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζεται να επιβάλλει και   4ο  (!) μνημόνιο, βάζοντας ταφόπλακα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία με τα νέα μέτρα: «χαράτσια», μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, νέα φοροεπιδρομή, εξαφάνιση των «απομειναριών» του εργατικού δικαίου και του κράτους πρόνοιας.
Απέναντι σε αυτή την καταστροφική πολιτική που «βομβαρδίζει» και «ακρωτηριάζει» τις ζωές μας ο μόνος νικηφόρος δρόμος είναι οι μαζικοί, ενωτικοί αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων.
Η Πρωτομαγιά του 2013 μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία, για μια άλλη πορεία στη χώρα, χωρίς μνημόνια και επαίσχυντες δανειακές συμβάσεις.
Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, για την υπεράσπιση και επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων, με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πολιτική, που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και η χώρα.
Δίκτυο Συνδιακλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς
-Κάλεσμα σε μορφή pdf
-Αφίσσα σε μορφή pdf

Χαιρετισμός του Συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Δημήτρη Βίτσα, στο Συνέδριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων

” Φίλες και φίλοι
Το συνέδριο σας- η κορυφαία δημοκρατική διαδικασία σε ένα κόμμα- συμπίπτει χρονικά με μία ακόμα δημοκρατική εκτροπή στον τόπο μας.
Για πολλοστή φορά στην Ελλάδα των μνημονίων, με ένα άρθρο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, η τρόικα εσωτερικού επιχειρεί να περάσει ένα ακόμη  νομοσχέδιο -λαιμητόμο για τον τόπο και τον κόσμο της εργασίας.
Ένας ακόμα ωμός εκβιασμός. Εν μια νυκτί και σε ένα μόνο άρθρο, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει ότι της επιβάλλει η τρόικα.  Και δεν διστάζουν να απαξιώσουν για άλλη μία φορά το κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς, να καταργήσουν το Σύνταγμα, να περιορίσουν την δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της. Δεν θα διστάσουν πάλι με μηχανισμούς προπαγάνδας, με εκβιασμούς και τρομοκρατία, με ωμή καταστολή,  να προχωρήσουν μέχρι τέλους. Θύμα τους θα είναι η  ίδια η χώρα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, η εθνική ανεξαρτησία.
Ότι όμως και να ψηφίσουν, με όποιο τρόπο και να νομοθετήσουν δεν πρόκειται να γλιτώσουν την κοινωνική κατακραυγή και την πολίτικη τους συντριβή.
Φίλες και φίλοι,
Έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Έχουμε σημαντικές προγραμματικές διαφορές. Αυτό δεν μας εμπόδισε όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων και των συμβάσεων υποτέλειας,  καθένας από την σκοπιά του, να δώσουμε τη μάχη ενάντια στην πολιτική της βαρβαρότητας που ισοπέδωσε την κοινωνία και την οικονομία.
Έχουμε διαφορετική πολιτική προέλευση, ανήκουμε όμως στις δυνάμεις που δεν δίστασαν στις πλατείες, στο κοινοβούλιο και στις γειτονιές όλης της χώρας να παλέψουμε ενάντια στις τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού. Όλες οι δημοκρατικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου μπαίνουν φραγμός στον βάρβαρο νεοφιλελευθερισμό και τον νεοναζισμό. Δεν υποκύψανε. Και δεν θα το κάνουν
Μέχρι ο τόπος να απεγκλωβιστεί από τα μνημόνια.
Μέχρι να βρεθεί βιώσιμη λύση με διαγραφή του χρέος.
Μέχρι να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της λιτότητας και της ύφεσης.
Μέχρι η χώρα να σταθεί στα πόδια της με τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη και το μεγάλο κεφάλαιο.
Μέχρι η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία στον τόπο να είναι οι παράγοντες που θα  αλλάξουν ριζικά την πορεία της χώρας, μέχρι οι πολίτες να πάρουν αυτό που τους αξίζει και η χώρα όσα της χρωστάνε οι «δανειστές» της.
Μέχρι να αποδοθούν οι γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας και εμείς δεν θα είμαστε ανάλγητοι όπως είναι η γερμανική πολιτική ηγεσία. Και δόσεις θα δώσουμε και θα συγχωρέσουμε ιστορικές ανακρίβειες και την αλληλεγγύη μας στον γερμανικό λαό θα επιδείξουμε.
Μετά, φίλες και φίλοι, θα έχουμε την πολυτέλεια να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε σε ιδεολογικό και προγραμματικό επίπεδο. Γνωρίζουμε καλά τι παιχνίδι  θα παίξουν σήμερα οι επικοινωνιακοί χορηγοί της εσωτερικής τρόικας. Θα τρομοκρατήσουν τον κόσμο, θα απαξιώσουν τα κόμματα που αντιστέκονται, αλλά πάνω από όλα, θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να στηρίξουν μία καταρρέουσα κυβέρνηση.
Ξεχνούν όμως κάτι. Κυβέρνηση, διαπλοκή, μέσα ενημέρωσης, τράπεζες  που στήριξαν τα μνημόνια και στηρίχτηκαν από την τρόικα, είναι πια απολύτως  απαξιωμένα. Δυστυχώς χρειάστηκε να φτωχοποιηθεί η κοινωνία και να χρεοκοπήσουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, για να συμβεί κάτι τέτοιο στην συνείδηση του κόσμου. Αυτή όμως την καταστροφή θέλουμε να σταματήσουμε και να επιχειρήσουμε την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ακυρώνοντας μνημόνια και τις κανιβαλικές πολιτικές λιτότητας.
Φίλες και φίλοι,
Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην εσωκομματική σας διαδικασία και ελπίζουμε ότι το επόμενο συνέδριό σας θα βρει τη χώρα απαλλαγμένη από τα μνημόνια, ανεξάρτητη και περήφανη.
Σας ευχαριστώ.”

Για την αναγέννηση ενός εργατικού-κοινωνικού κινήματος βάσης και χειραφέτησης

Πρωτομαγιά 2013Η “κατάσταση παρανομίας” στην οποία έχουν περιέλθει εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης δεν αφορά μόνο την άμεση αυταρχική επίθεση του κράτους εναντίον τους, αλλά και τη διαμόρφωση μιας ευρύτατης γκρίζας ζώνης δικαιωμάτων όπου η μισθωτή εργασία παύει να έχει οποιαδήποτε προστασία – ένα “καθεστώς εξαίρεσης” που περιλαμβάνει πια μεγάλο μέρος της εργασίας.
Έχει τελειώσει, έτσι, η παλιά εποχή ενός εργατικού κινήματος βασισμένου στη διαπραγμάτευση της τιμής της εργατικής δύναμης, αναγνωρισμένου και ενσωματωμένου ως θεσμικού παράγοντα για την ομαλή αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και εν τέλει του ίδιου του καπιταλισμού.
Ας το δούμε ως ιστορική πρόκληση και “ευκαιρία” για μια αναγέννηση του εργατικού κινήματος στη βάση της αυτοοργάνωσης, της άμεσης δημοκρατίας και του διαρκή μαχητικού ανταγωνισμού με το κεφάλαιο και το κράτος. “Ευκαιρία” απεξάρτησης από όλα όσα κρατούσαν το εργατικό κίνημα εξαρτημένο και εν τέλει υποταγμένο εντός της καθεστηκυίας τάξης, υπερβαίνοντας την απλή διαμαρτυρία, τις διεκδικήσεις και διαπραγματεύσεις, και δημιουργώντας τώρα το δικό μας κόσμο αλληλεγγύης και συνεργατικής δραστηριότητας.
Πώς μπορεί να υπάρξει αυτή η αναγέννηση σε νέες βάσεις (που κατά μια ιστορική ειρωνεία προσεγγίζουν τις βάσεις της γέννησης του εργατικού κινήματος):
Αποδέσμευση από την καθεστωτική γραφειοκρατική δομή των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με συνελεύσεις βάσεις στους χώρους δουλειάς που αποφασίζουν οι ίδιες και συντονίζονται οριζόντια μεταξύ τους (πέρα από επαγγελματικούς και κλαδικούς συντεχνιακούς διαχωρισμούς και περιχαρακώσεις), με μαχητικούς άγριους αγώνες βάσης (αφού τώρα πια ακόμη και ο μισθός ή ο χρόνος εργασίας δεν μπορεί να είναι αντικείμενο θεσμικών διεκδικήσεων αλλά εξωθεσμικής δράσης), και με μάχη γύρω από ζητήματα, όπως η ριζική μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση μισθών, που αντιμετωπίζουν το θέμα της εργασίας από μια σκοπιά μείωσής της και αποδόμησης των εννοιών της παραγωγικότητας/αποδοτικότητας.
Εργατικά κέντρα “νέου τύπου” που συγκεντρώνουν κατά πόλη σε κοινή δράση, αλλά και σε δομές αλληλεγγύης και δημιουργίας, άνεργους, ημιαπασχολούμενους, ευέλικτα εργαζόμενους, σταθερά εργαζόμενους, μετανάστες.
“Κοινωνικοποίηση” του εργατικού κινήματος (πέρα από μια στενή και στρεβλή “ταξικότητα”, αλλά και από μια κομματική “πολιτικοποίηση” εκ των άνω) με πρόταγμα τα προβλήματα, τις ανάγκες, τη ζωή και τη χειραφέτηση της κοινωνίας, και όχι απλώς τα άμεσα στενά εργατικά συμφέροντα που καταλήγουν στο “δουλειά να είναι και ό,τι να ΄ναι” χωρίς να υπολογίζουν την κοινωνική χρησιμότητα και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (βλ., για παράδειγμα, τη Χαλκιδική όπου το “άμεσο ταξικό συμφέρον” οδηγεί εργάτες να υποστηρίζουν μια καταστροφική για τις κοινότητες και το περιβάλλον επένδυση στο όνομα ότι δίνει δουλειά…).
Ανάπτυξη άμεσων αδιαμεσολάβητων δεσμών με τις κοινότητες που περιβάλλουν την εργασία, ώστε να σπάνε οι διαχωρισμοί “παραγωγός-καταναλωτής”, “δημόσιος-ιδιωτικός υπάλληλος”, “εργαζόμενος-άνεργος” κ.λπ.
Στη βάση αυτή, η αυτοδιαχείριση, οι κολλεκτίβες εργασίας, η συνεργατική παραγωγή, μπορεί να αποτελέσει τον κρίκο γι” αυτήν την αναγέννηση, εξασφαλίζοντας την επιβίωση για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας με τρόπους που απεξαρτούν την εργασία και την κοινωνία από το κεφάλαιο και το κράτος.
Και ταυτόχρονα αλλάζουν και την ίδια τη μορφή και το περιεχόμενο του εργατικού κινήματος, στρέφοντάς το από τη διεκδίκηση (έστω και μαχητική) που κατοχυρώνει τη θέση μας ως “εργάτες” (σε μια θέση όμως πάντα υποτελή) προς τη στήριξή μας στις δικές μας δυνάμεις και στη δημιουργία των “κοινών” στα οποία μπορεί να βασιστεί μια ελεύθερη από κέρδος, εκμετάλλευση, ιεραρχία και κυριαρχία, ζωή της κοινωνίας.
Δεν πρόκειται φυσικά για “μαγικό ραβδί” που μετασχηματίζει σε μια στιγμή εμάς και τον κόσμο. Πρόκειται για μάχη (χωρίς εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα), για κοινωνικό-ταξικό διακύβευμα, γύρω από το άμεσο ερώτημα: ποιος θα εξασφαλίσει την επιβίωση, την αναπαραγωγή και το μέλλον της κοινωνίας; Ένας ολοκληρωτικός καπιταλισμός που θα επανεκκινήσει τη συσσώρευση πάνω στη βάση μιας σύγχρονης δουλείας (η “ανάπτυξη” που μας τάζουν…), ή ένα αναγεννημένο κοινωνικό-εργατικό κίνημα που παίρνει τη ζωή στα χέρια του, στη βάση της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της ισότιμης πρόσβασης στα “κοινά”;
Κάποιοι λένε ότι το να πάρουν οι εργάτες στα χέρια τους τα εργοστάσια (όπως κάνουν εδώ και τώρα στη ΒΙΟΜΕ), είναι μετατροπή των εργατών σε καπιταλιστές. Προφανώς γι΄ αυτούς “ταξικότητα” σημαίνει να παραμένεις δούλος! Δεν μας λένε, όμως, ξέρουν πολλούς καπιταλιστές να δουλεύουν, καταρχήν, οι ίδιοι, να δουλεύουν χωρίς κέρδος, χωρίς διεύθυνση, χωρίς ιεραρχία, με ανώτερο όργανο τη γενική συνέλευση των εργατών, με διανομή μέρους του όποιου “πλεονάσματος” για την ενίσχυση ανάλογων αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και κοινωνικών σκοπών;
Κάποιοι άλλοι λένε ότι στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για “νησίδες” που δεν μπορούν να αλλάξουν τη συνολική κατάσταση. Μα “νησίδα” είναι κι ο κάθε μεμονωμένος αγώνας, αλλά δεν λένε (και σωστά) να μη δοθεί! Η διαφορά, που δεν μας λένε όμως, είναι ότι η μια “νησίδα” διεκδικεί μια καλύτερη θέση εντός του καπιταλισμού, ενώ η “νησίδα” της αυτοδιαχείρισης τουλάχιστον επιχειρεί μια ρωγμή στο καθεστώς της εκμετάλλευσης και του κέρδους. Βάζει στην πράξη αξίες και πρακτικές που διαπνέονται από τις αρχές μιας άλλης χειραφετημένης οργάνωσης της κοινωνίας.
Κάποιοι άλλοι, ακόμη, λένε ότι αυτά τα εγχειρήματα βολεύουν μια χαρά τον καπιταλισμό, γιατί διαχειρίζεται με τη βοήθειά τους την ανεργία και τις κοινωνικές ανάγκες χωρίς να του κοστίζει τίποτα. Προφανώς γι” αυτούς το να αυτοεκπαιδευόμαστε σε σχέσεις ισότιμης συνεργασίας, χωρίς αφεντικά και κρατική πατρωνία, συνάδει με το πνεύμα του καπιταλισμού, ενώ το να στεκόμαστε σαν ζητιάνοι στις ουρές του ΟΑΕΔ ατσαλώνει γνήσιες ταξικές αντικαπιταλιστικές συνειδήσεις…
Ας σοβαρευτούμε. Οι κριτικές αυτές δεν αφορούν τα πραγματικά ερωτήματα και επίδικα της αυτοδιαχείρισης, αλλά το φόβο αυτών που νιώθουν ότι με τέτοια εγχειρήματα δεν γίνονται μόνο το κεφάλαιο και το κράτος περιττά, αλλά γίνονται περιττοί και οι ίδιοι ως “καθοδηγητές του ταξικού εργατικού κινήματος”…
Τα πραγματικά ζητήματα, στη θεωρητική και πρακτική αντιμετώπιση των οποίων πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε, αφορούν το πώς θα σπάσουν τα εγχειρήματα αυτά τον κλοιό της αγοράς (από την οποία πιέζονται με όρους αποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας), πώς θα πολλαπλασιάζονται και γενικεύονται πατώντας στην εμπειρία και την αλληλοστήριξη, και πώς θα διασυνδεθούν μεταξύ τους, οριζόντια και αδιαμεσολάβητα από κρατικούς, κομματικούς και αγοραίους θεσμούς (που έχουν πέσει πάνω τους σαν τα “κοράκια” για να τα ενσωματώσουν εν τη γενέσει), ώστε να συγκροτούν έναν πιο συνεκτικό και κοινωνικά αποτελεσματικό υπαρκτό καινούργιο κόσμο όπου η χειραφέτηση και η αυτονομία από ιδεολογικό πρόταγμα γίνονται κοινή εμπειρία, κοινωνική ανάγκη και καθημερινή πράξη.
Τοποθέτηση της συλλογικότητας της εργατικής εφημερίδας Δράση στην εκδήλωση σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων που έγινε στην ΑΣΟΕΕ, στις 26/4, με θέμα: “Εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης σε κατάσταση παρανομίας; Πώς οργανώνουμε και συνδέουμε σήμερα τους αγώνες μας ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία;”
Εστάλη από: Εργατική Εφημερίδα Δράση

O Xώρος αλληλεγγύης κα δράσης Υπόστεγο για την 1η Μάη

καξφγλ127 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο και την καθιέρωση του οχτάωρου τα όνειρα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για μια ζωή χωρίς εξαθλίωση και εκμετάλλευση μοιάζουν να έχουν στοιχειώσει.
127 χρόνια μετά, κυβέρνηση και τρόικα, σε μια εκστρατεία λεηλασίας και τρόμου δίχως τέλος, προσπαθούν να μας πείσουν πως για να ξεπεραστεί η κρίση…
•είναι μονόδρομος ο εργασιακός μεσαίωνας που μας προτείνουν, οι μισθοί πείνας των 300 ευρώ, οι 700.000 απλήρωτοι, οι ατομικές συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απολύσεις, ο κοινωνικός κανιβαλισμός.
•είναι μονόδρομος το 1,5 εκατ. άνεργοι, τα 3 εκατ. κάτω από το όριο της φτώχειας, τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, τα χιλιάδες νοικοκυριά με το κομμένο ρεύμα, τα χιλιάδες απλωμένα χέρια που ζητιανεύουν ένα πιάτο φαϊ.
•είναι μονόδρομος η καταστολή, η βία, ο φασισμός, το δόγμα του «νόμου και της τάξης» απέναντι σε όποιον αγωνίζεται, σε όποιον απεργεί, σε όποιον αντιστέκεται…
127 χρόνια μετά η κυβέρνηση έσπευσε να κάνει το χατίρι των εμπόρων και να μεταφέρει τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς για να «τονωθεί η αγορά».
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ
Γιατί εμείς, όλοι οι άνθρωποι της δουλειάς, γνωρίζουμε ότι δεν είναι ο χρόνος που μας λείπει, αλλά τα χρήματα για να ψωνίσουμε και να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Γιατί για εμάς η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία ούτε ημέρα κατανάλωσης αλλά μέρα μνήμης και αγώνα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής για την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Σήμερα που προσπαθούν να μας τα πάρουν όλα πίσω, και πρώτα από όλα το δικαίωμα να απεργούμε και να αγωνιζόμαστε, εμείς πρέπει να ορθώσουμε «άλλο πύργο ατίθασο απέναντί τους». Γιατί τα δικαιώματά μας δεν μας τα χάρισαν, τα κατακτήσαμε με αγώνες. Και σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε. Εμείς, που είμαστε η πλειοψηφία, μπορούμε να οργανώσουμε τους αγώνες μας, χωρίς ανάθεση και αναμονή, με όπλα την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια.
Γιατί δικός μας μονόδρομος για να μη ζήσουμε σαν δούλοι, δεν είναι να μοιράσουμε τη φτώχεια μας, αλλά να διεκδικήσουμε τον πλούτο που μας έχουν κλέψει.
Δικός μας μονόδρομος είναι να ανατρέψουμε την κόλαση των μνημονίων και να επιβάλουμε με τους αγώνες μας μια πολιτική που αντί να ορκίζεται στα συμφέροντα των ισχυρών του πλούτου, των διεθνών τοκογλύφων, της ΕΕ και του ΔΝΤ να βάζει μπροστά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του κόσμου της δουλειάς.
Μπορούμε να κερδίσουμε αυτά που μας ανήκουν μόνο αν τα διεκδικήσουμε
 οργανωμένα και συλλογικά!
Η 1η ΤΟΥ ΜΑΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Ο χώρος αλληλεγγύης και δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ συμμετέχει στις διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς…
...στις 9:30 π.μ σε συνεργασία με άλλες συλλογικότητες απο τις γύρω περιοχές κάνουμε παρέμβαση στο πολυκατάστημα MALL στο ΜΕΤΡΟ Αγ.Δημητρίου…
…στη συνέχεια συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας…
…μετά το τέλος των συγκεντρώσεων θα γίνει συλλογική κουζίνα στον χώρο αλληλεγγύης και δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ
ΤΗΝ 1η ΜΑΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
για ένα νέο Σικάγο της εποχής μας!

Στουρνάρας: «Εντάξει, κ. Λαφαζάνη, ο μισθός είναι μικρός, τα 420 ευρώ είναι λίγα, αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε για ανέργους»...

Να πάρουμε τώρα τη ζωή στα χέρια μας!!

Μισθό 376 ευρώ ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία με (ν)τροπολογία της τελευταίας στιγμής

Στάθης Διομήδης
Εχθές το βράδυ, με την πάγια τακτική των τελευταίων ετών, συζητήθηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, και υπερψηφίστηκε μέσα σε μία συνεδρίαση, ένα πολυνομοσχέδιο-μικρό μνημόνιο, λαίλαπα εις βάρος των πολιτών. Όποιος διαβάσει το σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε, θα καταλάβει ότι ξεκινά η εαρινή επίθεση της κυβέρνησης στο λαό με στόχο όχι μόνο την ιδιωτική περιουσία αλλά και τον ίδιο τον πολίτη.
Μια ώρα πριν ξεκινήσει η ψηφοφορία κατατέθηκε τροπολογία προς ψήφιση από το ΠΑΣΟΚ με τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών. Μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής που δεν αναγνώστηκε καν, στην ολομέλεια του σώματος. Η τροπολογία βεβαίως ψηφίστηκε από την τρικομματική πλειοψηφία με χαρά καθώς ανοίγει το δρόμο για να φθάσει ο κατώτατος μισθός στα 376 ευρώ.

Η εν λόγω τροπολογία προβλέπει  για την απασχόληση ανέργων σε ολιγόμηνα προγράμματα της Αυτοδιοίκησης, μέσω ΟΑΕΔ,  καθαρές αμοιβές «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας», ύψους 19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες των 490 ευρώ μηνιαίως για εργαζόμενους άνω των 25 ετών, ενώ για κάτω των 25 ετών οι απολαβές θα είναι 17,1 ευρώ ημερησίως και δεν θα ξεπερνούν τα 427 ευρώ μηνιαίως.
Δηλαδή για να πάρει κάποιος τα 490 ή τα 427 ευρώ θα πρέπει να εργαστεί 25 ημέρες. Εάν  εργαστεί 22 ημέρες το μήνα όπως προβλέπεται  για τους εργαζομένους στην αυτοδιοίκηση, τότε ο μηνιαίος μισθός θα είναι  για τους άνω των 25 ετών 431 ευρώ και  για τους κάτω των 25 ετών θα είναι 376 ευρώ!!!
Με αφορμή τη μείωση της ανεργίας και κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας ανοίγει ο δρόμος για μισθούς  κάτω από 400 ευρώ μηνιαίως.
Όλοι καταλαβαίνουν  ότι η νέα μορφή  εργασιακών stage που ετοιμάζει η κυβέρνηση με αυτή την τροπολογία που ψήφισε, δε θα είναι κάτι προσωρινό και αποσπασματικό. Θα είναι η αρχή της μείωσης και άλλο του κατώτατου μισθού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μισθός ο οποίος, οδεύει ταχέως στον αρχικό στόχο της τρόικα τα 360 ευρώ το μήνα. Με αυτή την επιλογή η κυβέρνηση δείχνει για ακόμη μια φορά το πρόσωπο του σχιζοφρενικού νεοφιλελευθερισμού που την περιβάλλει.
Υ.Γ. Για ακόμη  μία φορά ο Πρωθυπουργός απαξίωσε το Ελληνικό κοινοβούλιο καθώς εμφανίστηκε μόνο για να ψηφίσει και επέλεξε το δρόμο της σιωπής εντός της αιθούσης…
news247.gr

Αφού έσπασε και τα ταμπού των απολύσεων...

Αφού έσπασε και τα ταμπού των απολύσεων...

Ο ελληνικός καπιταλισμός στην εποχή των μνημονίων

Του Νίκου Κοτζιά
 Συχνά με ρωτούν, τι σόι καπιταλισμός είναι αυτός στον οποίο δεν σέβονται ούτε καν τα υποτιθέμενα ιερά και όσια του συστήματος, όπως την ιδιοκτησία και τις καταθέσεις; Όπου παραβιάζονται όλοι οι κανόνες της αγοράς. Όπου αντί να κλείσουν οι αποτυχημένες επιχειρήσεις, αποφασίζεται -υπό την πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας- το κούρεμα των καταθέσεων. Αντί, να κτυπηθούν τα αεριτζίδικα κεφάλαια μειώνονται μισθοί και συντάξεις. Αντί να καταργηθούν τα ρουσφέτια αυτά «αναβαθμίζονται» και συνδέονται με την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων;Στην σημερινή Ελλάδα καταγράφεται ένα από μια πρώτη ματιά παράδοξο: ο πιο άγριος καπιταλισμός στην μεταπολεμική Ελλάδα υποσκάπτει τις αρχές και τους κανόνες του καπιταλισμού! Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό που συμβαίνει είναι ότι ενώ εξακολουθεί να κυριαρχεί ο καπιταλισμός, αυτός έχει τεθεί υπό ξένη εποπτεία και έχει «μπασταρδευτεί». Έχουν εισαχθεί διαδικασίες, μέθοδοι και δομές που είχαν παρατηρηθεί κύρια στην εποχή γέννησης του καπιταλισμού, εποχή, δηλαδή, της πρωταρχικής συσσώρευσης. Τότε που κυριαρχούσε το έγκλημα. Ο φόνος και η κλοπή. Η λεηλασία και η πειρατεία. Η συσσώρευση πλούτου χωρίς κανόνες, με μεθόδους βίας, ιδιαίτερα εξω-οικονομικού καταναγκασμού.
Μιλάμε για την περίοδο από τον 15ο μέχρι και τον 18ο αιώνα. Μια περίοδο άγριας ανακατανομής πλούτου, μακριά από κάθε δέσμευση.Όταν ο καπιταλισμός στερέωσε, εκείνοι που είχαν συσσωρεύσει πλούτου, προκειμένου να τον προφυλάξουν, επέβαλαν την καθιέρωση και τη συγκρότηση θεσμών, κανόνων, ρυθμίσεων. Έτσι ο καπιταλισμός μπήκε «εντέλει» σε μια κάποια τάξη. Αλλού από τον 17ο αιώνα, αλλού αργότερα, μετά τον 18ο αιώνα. Διακηρύχτηκε το απαράβατο της ιδιοκτησίας και των καταθέσεων. Αυτός ο οριοθετημένος πια καπιταλισμός, ρυθμιζόμενος τάχα από αόρατα χέρια και αγορές, δεν είχε κανένα πρόβλημα στη συνέχεια, όποτε χρειαζόταν, να παραβιάζει τους δικούς του κανόνες και να υποσκάπτει θεσμούς.Ιστορικά, όποτε ο καπιταλισμός βρισκόταν σε μεταβατική φάση, ιδιαίτερα όταν βρισκόταν σε κρίση, οι πιο αυταρχικές από τις κυρίαρχες σε αυτόν ομάδες κατέφευγαν σε ακραία μέτρα. Πέραν του φασισμού, ο 20ος αιώνας γνώρισε, επίσης, καθεστώτα εκτάκτου ανάγκης τα οποία εφάρμοζαν πολιτικές. Στην προμετωπίδα έγραφαν: εκσυγχρονισμός, ενώ επρόκειτο για βίαιο αναχρονισμό. Ενσωμάτωσης, δηλαδή, σε σύγχρονα πλαίσια μεθόδων από το πιο σκοτεινό και χωρίς κανόνες παρελθόν γέννησης του καπιταλισμού. Κλοπές, λεηλασίες, αφαίρεση δικαιωμάτων, επιβολή με τρόπο βίαιο των συμφερόντων των λίγων. Σε κάθε περίπτωση επρόκειτο για πολιτικές άγριας και άνισης ανακατανομής εισοδήματος και περιουσίας.Ένα από τα χαρακτηριστικά των αυταρχικών καθεστώτων είναι ότι αυτό που χθες θεωρείτο δεδομένο γίνεται σήμερα αβέβαιο και πεδίο παραβιάσεων. Μια νομική θεσμική δέσμευση που είναι αυτονόητη παραπέμπεται στα χρονοντούλαπα της ιστορίας του καπιταλισμού. Παλιές άνομες μέθοδοι επανακάμπτουν. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η ενσωμάτωση στοιχείων των άγριων και ακραία αυταρχικών εποχών γέννησης του καπιταλισμού εμφανίζονται ως εκσυγχρονισμός. Ακόμα και ο ναζισμός, όπως σημειώνει ο σπουδαίος φιλελεύθερος καθηγητής, Ρ.Ντάρεντορφ, εμφανίζεται ως εκσυγχρονισμός μέσω «της καθαρότητας της φυλής». Για αυτό, εξάλλου τον ονόμασε: «βίαιο εκσυγχρονισμό». Πρόκειται, ορθότερα, κατά τη γνώμη μου για «βίαιο αναχρονισμό».Ζούμε στην εποχή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, της ξένης εποπτείας και της υπόσκαψης της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, της μείωσης και συχνά κατάργησης κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Σε αυτή την εποχή ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα παίρνει «δανεικά» από πρακτικές που εφάρμοσε πριν αιώνες, ενώ τους πλασάρει ως κάτι το νεωτερικό. Το ζητούμενο είναι να αποτρέψουμε την κυριαρχία των μεθόδων και αντιδημοκρατικότητας των αρχικών φάσεων του καπιταλισμού που έχει, πλέον, γίνει έντονη. Τη σύνδεση της υπεράσπισης των σημερινών κατακτήσεων με ένα διαφορετικό όραμα για την αυριανή Ελλάδα.
epirusgate.

Μιράντα Ξαφά: Η αρχιέρεια του νεοφιλελευθερισμού

“Ας ξαναγνωριστούμε με τους νεοφιλελεύθερους υποστηρικτές της λαοκτόνας πολιτικής του μνημονίου”
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Στις 25 Φεβρουαρίου, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παρουσίαζε το βιβλίο του με τίτλο «Μπροστά από την εποχή της. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993». Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν αποτελούσε παρά άλλη μία προσπάθεια, δήθεν δικαίωσης των καταστροφικών για την δημοκρατία και την οικονομία νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, αλλά και της οδυνηρής για τη χώρα τριετίας 1990-93, της περιόδου δηλαδή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στην αίθουσα ήταν συγκεντρωμένη όλη η νεοφιλελεύθερη κλίκα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα όλες τις τελευταίες δεκαετίες. Οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, αναλυτές, πολιτικά πρόσωπα και παρατρεχάμενοι είχαν δώσει το παρόν.
Σε εκείνο το "πάρτυ" δικαίωσης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με ευκολία μπορούσε να διακρίνει κανείς, και μάλιστα στα μπροστινά καθίσματα, τη φιγούρα της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομολόγου Μιράντας Ξαφά. Το πρόσωπό της έδειχνε γαλήνιο, καθώς άκουγε τον πρώην πρωθυπουργό να ζητά επιτακτικά απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και να δέχεται το θερμό χειροκρότημα των εκπροσώπων της καταστροφικής για τη χώρα ελίτ. Εξάλλου, η ίδια η Μιράντα Ξαφά, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το καλοκαίρι του 2011 στην εφημερίδα «Ισοτιμία» υποστήριζε ότι είναι αναγκαία η απόλυση 200.000 δημοσίων υπαλλήλων και σήμερα που η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια είναι βέβαιο πως και η ίδια θα νιώθει άκρως δικαιωμένη.

Πριν από λίγες ημέρες, όμως, η κυρία Ξαφά προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, αφού σε ένα άρθρο της στην εφημερίδα AthensVoice υποστήριξε ότι το «κούρεμα» των καταθέσεων, όπως αυτό που επιβλήθηκε στην Κύπρο, «είναι το καινούργιο πρότυπο που σωστά αποφάσισε να υιοθετήσει και η Ευρώπη». Τα δύο παραπάνω παραδείγματα, αποτελούν τυπικά δείγματα της αναλγησίας των εκφραστών του μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού. Μία τέτοια εκφραστής είναι και η κυρία Μιράντα Ξαφά

Όμως είναι τουλάχιστον παράδοξο, πρόσωπα τα οποία φέρουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία οδηγήθηκε στην σημερινή κατάσταση να δοκιμάζουν την κοινή λογική. Και η Μιράντα Ξαφά, η οποία πρόσφατα υπερασπίστηκε το ΔΝΤ όταν το ταμείο αναγνώρισε το καταστροφικό του λάθος με τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές του ελληνικού μνημονίου, είναι ένα από αυτά τα πρόσωπά, καθώς τις τελευταίες δύο, τουλάχιστον, δεκαετίες έχει κινηθεί στους διαδρόμους της εξουσίας, έχει διατελέσει σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έχει υπηρετήσει στις τάξεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έχει διαπρέψει ως φορέας υπερσυντηρητικών απόψεων, έχει πολλές φορές ρίξει την ευθύνη στην Αριστερά, έχει εισηγηθεί με δημόσιες τοποθετήσεις την επιβολή σκληρών μέτρων στον ελληνικό λαό και βέβαια έχει υπερασπιστεί την πολιτική που ακολουθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και φυσικά την μνημονιακή στρατηγική που υλοποιείται στην Ελλάδα.

Ας γνωρίσουμε, όμως, καλύτερα την κυρία Ξαφά.
Όταν το ΔΝΤ ήρθε στην Ελλάδα
Η κυρία Μιράντα Ξαφά, η οποία σήμερα με ευκολία διατυπώνει την άποψή της, κατηγορώντας το «μοντέλο της ευδαιμονίας» που κυριάρχησε στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, δεν είναι αμέτοχη σε ότι έχει να κάνει με τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ούτε βέβαια είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήρθε στην Ελλάδα το 2010, όταν η χώρα εντάχθηκε στον μηχανισμό στήριξης.

Το ΔΝΤ έχει ξανάρθει, όχι για να δανείσει, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά για να προσφέρει εμπειρογνωμοσύνη. Ο εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλήθηκαν επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και, πλαισιώνοντας το «συμβουλευτικό» νεοφιλελεύθερο δίδυμο Αλογοσκούφη - Ξαφά, προσπάθησαν να υλοποιήσουν την πολιτική σύγκλισης την οποία ζητούσε επιτακτικά ο εγχώριος «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού Στέφανος Μάνος, ο οποίος ήταν υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.



Τo 1992, κι ενώ τον Αύγουστο του ίδιου έτους ο τότε υπουργός Οικονομίας Στέφανος Μάνος είχε ανακοινώσει τα έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία μεταξύ άλλων προέβλεπαν και την υποτίμηση της δραχμής, στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είχε πραγματοποιηθεί μια σύσκεψη. Σε εκείνη τη σύσκεψη συμμετείχαν ο τότε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Τίμος Χριστοδούλου, προκάτοχος του Στέφανου Μάνου στο υπουργείο Οικονομίας, και ο τότε οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας και νυν μεταβατικός πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος. Οι δύο τραπεζίτες είχαν απορρίψει το πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής την οποία εισηγούνταν τρία πρόσωπα: ο Στέφανος Μάνος, ο πρώην υπουργός Οικονομικών και πρωτεργάτης του ξεπουλήματος του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom Γιώργος Αλογοσκούφης και η γνωστή από τη θητεία της στο ΔΝΤ και φιλοξενούμενη συνήθως του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ σήμερα, Μιράντα Ξαφά. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ορμώμενος τότε εκ Λονδίνου, και η Μιράντα Ξαφά, προερχόμενη από το ΔΝΤ, είχαν επιβληθεί από τον Στέφανο Μάνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο μεν πρώτος ως σύμβουλος του ίδιου και πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, η δε δεύτερη ως σύμβουλος στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η συγκεκριμένη τριάδα προσώπων, τα οποία έχουν σκληρά νεοφιλελεύθερες περγαμηνές, σφράγισε, οπωσδήποτε, με την παρουσία και τις εισηγήσεις της μία από τις πλέον κοινωνικά ανάλγητες περιόδους διακυβέρνησης στη χώρας μας: την περίοδο 1990-1993.


Οι Αλογοσκούφης - Ξαφά και τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προετοιμάζοντας το σφοδρό και «βίαιο» κύμα ιδιωτικοποιήσεων, είχαν εκτοπίσει όλα τα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, ως προ εικοσαετίας προάγγελοι του Ράιχενμπαχ. Οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπαγόρευαν, κυριολεκτικά, το πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα στη Μιράντα Ξαφά, η οποία είχε προχωρήσει στο ιστορικά αμίμητο: Είχε επιχειρήσει να απελευθερώσει την κίνηση κεφαλαίων σε χρόνο-ρεκόρ, χωρίς όμως να έχει πραγματοποιήσει καμία προετοιμασία και καμία προπαρασκευή, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Τίμου Χριστοδούλου και του οικονομικού συμβούλου Λουκά Παπαδήμου, την τοποθέτηση του οποίου στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας η κ. Μιράντα Ξαφά το 1992 είχε χαιρετήσει ως «brilliant» (λαμπρή). Η Μιράντα Ξαφά πρόσωπο με συγκεκριμένη αντίληψη για την άσκηση οικονομικής πολιτικής, αλλά και για την επιβολή μοντέλων διακυβέρνησης, το φθινόπωρο του 2011 είχε υπάρξει θερμότατη υποστηρίκτρια της «λύσης Παπαδήμου». Η κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, η οποία είχε υποστηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά και το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη είχε καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως «Κόμμα του Μνημονίου».

Βέβαια η «λεπτομέρεια» του εγχειρήματος της «fast track» απελευθέρωσης των κεφαλαίων το 1992 δεν εμποδίζει την κ. Ξαφά να δίνει σήμερα συμβουλές για την οικονομική πολιτική της Ελλάδας. Oμως είναι αδύνατον να ξεχαστεί το γεγονός ότι, εκτός από τους εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ 20 χρόνια πριν, η κ. Ξαφά μετέφερε στην Ελλάδα τις επιθυμίες του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, των εταιρειών συμβούλων και των διεθνών οίκων, που έμελλε στα επόμενα χρόνια να ορίζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, την κεντρική πολιτική κατεύθυνση, προωθώντας «προκάτ» πολιτικές και μάλλον, όχι προς όφελος του λαού, αλλά προς όφελος του μεγάλου ντόπιου και ξένου Κεφαλαίου.

Ας ξαναγνωριστούμε
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει προκαλέσει κύμα ενός είδους μεταμοντέρνου νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού, ο οποίος προέρχεται από συγκεκριμένα κέντρα και από συγκεκριμένους χώρους και ανατροφοδοτείται από συγκεκριμένους δημοσιογραφικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους. Η τρόικα έχει στο πλευρό της ως σύμμαχο ένα ολόκληρο σύστημα, του οποίου φορέας είναι αυτός ο μεταμοντέρνος λαϊκισμός και σε αυτό το πλαίσιο οι νεοφιλελεύθερες φωνές, ως μνημονιακή «Πέμπτη Φάλαγγα» επικροτούν τα εξοντωτικά για τον ελληνικό λαό μέτρα, τα οποία εφαρμόζει καθ’ υπόδειξη της τρόικας, η σημερινή τρικομματική συγκυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, του Λουκά Παπαδήμου και του Γιώργου Παπανδρέου. Οι ίδιες φωνές είναι εκείνες, οι οποίες ταυτόχρονα με την τρόικα εισηγήθηκαν από την πρώτη στιγμή το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Στις 15 Φεβρουαρίου του 2011, το πρώην στελέχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Μιράντα Ξαφά σε άρθρο της που είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα «Η Καθημερινή» ρωτούσε: «θέλει η Ελλάδα να σωθεί από τη χρεοκοπία;» και εννοούσε πως η σωτηρία είναι συνυφασμένη με τις αποκρατικοποιήσεις, με το πρόγραμμα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων και με την υλοποίηση της μνημονιακής πολιτικής. Πέρα από τον τετριμμένο και επιδερμικό σχολιασμό της Μιράντας Ξαφά ότι «Για να βγει η χώρα από τη κηδεμονία του Μνημονίου πρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να εγκαταλείψουν τη διγλωσσία και να έρθουν σε εθνική συνεννόηση για την έξοδο από την κρίση», το πρώην στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εισηγείτο την πώληση δημόσιας περιουσίας για επαναγορά του χρέους.

Η κα Ξαφά, και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε, αναδείχθηκε από την πρώτη στιγμή σε αιχμή του δόρατος της προσπάθειας για υποστήριξη της τρόικας εκ των έσω και μεταξύ πολλών άλλων έχει υποστηρίξει ότι «Η θύελλα αντιδράσεων του πολιτικού κόσμου προς τις προφανείς επισημάνσεις των εκπροσώπων της τρόικας είναι ενδεικτική της παθογένειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που δεν μοιάζει να έχει αίσθηση του μεγέθους της δημοσιονομικής προσαρμογής που απαιτείται και του επείγοντος της κατάστασης για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία. Αναλίσκεται έτσι σε περιττές συζητήσεις για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους περί “ξεπουλήματος” της δημόσιας περιουσίας και “θράσους” της τρόικας που εμπλέκεται στα εσωτερικά της χώρας». Για την κα Ξαφά λοιπόν οι αντιδράσεις στις εισηγήσεις της τρόικας περί ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας υπήρξαν εξαρχής «περιττές». Άραγε αυτό δεν είναι λαϊκισμός;
Πριν από τη δημοσίευση εκείνου του άρθρου της στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» το έτος 2011, η Μιράντα Ξαφά από ένα άλλο, χρησιμοποιώντας ως όχημα για την προβολή των αντιλαϊκών θέσεων της τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ είχε υπογράμμιζε, ότι «η Ελλάδα δεν ξεπουλάει, αλλά πουλάει» και είναι βέβαιο ότι σήμερα, θεωρεί πως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από την τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά είναι "πρόγραμμα πωλήσεων". Βέβαια η κυρία Ξαφά παρέλειπε τότε να σημειώσει πως το μνημόνιο αναφέρει ξεκάθαρα ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά στον ίδιο ή στα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Η Λατινική Αμερική και ο Μητσοτάκης
Η κα Ξαφά είναι ένας τυπικός προκάτ εκπρόσωπος της δυτικότροπης πολιτικής και οικονομικής «κουλτούρας» και του νεοφιλελευθερισμού. Από το 1980 έως το 1991, εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσιγκτον και όπως αναφέρεται στο βιογραφικό της ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων κυρίως στη Λατινική Αμερική. Μπορεί λοιπόν να υποθέσει με ασφάλεια ο οποιοσδήποτε ότι η κα Ξαφά είναι συμμέτοχος στην εφαρμογή της αποτυχημένης συνταγής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο στην Αργεντινή, της συνταγής δηλαδή που οδήγησε μία ολόκληρη χώρα και έναν ολόκληρο λαό στην καταστροφή. Το ΔΝΤ έσπευσε στην Αργεντινή, ώστε να «σώσει» την οικονομία της το έτος 1991. Το 2001 η χώρα χρεοκόπησε. Ας υπενθυμιστεί ότι σχετικά με την Ελλάδα ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής, Φερνάντο Ντε Λα Ρούα έχει δηλώσει ότι «Τα μέτρα που εσείς παίρνετε σήμερα, τα πήραμε εμείς το 2001 και η Αργεντινή χρεοκόπησε».


Το 1991, όμως, η κα Ξαφά επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τα καθήκοντα οικονομικού συμβούλου του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του οποίου, επίσης, η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία ως πλήρως αποτυχημένη. Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ως πολύ στενά διασυνδεμένη η κα Ξαφά με τον Στέφανο Μάνο, τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας (1992) και μετέπειτα Οικονομικών (1992-93) και ως σύμβουλος του ίδιου του πρωθυπουργού, ήταν συμμέτοχη στην καταστροφική, για την Ελλάδα, πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η προϋπηρεσία της κας Ξαφά ως συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πριν από περίπου 20 χρόνια, είναι ενδεικτική της διαχρονικής υπόστασης του πολιτικού και οικονομικού συμπλέγματος που αποτελούν την βάση υποστήριξης της τρόικας και της μνημονιακής πολιτικής σήμερα. Μάλιστα πολλές φορές σε διαφόρους κύκλους των Αθηνών λέγεται ότι "Ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός, αλλά κυβερνά ο Μητσοτάκης" και μάλλον αυτή η αναφορά δεν γίνεται τυχαία.






Επίσης η κα Μιράντα Ξαφά είναι σταθερά επίσημη προσκεκλημένη του ΕΛΙΑΜΕΠ, σε πλήθος εκδηλώσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται. Καλό είναι, όμως, να υπενθυμιστεί και κάτι ακόμη. Την κα Ξαφά τοποθέτησε ως εκπρόσωπο της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Γιώργος Αλογοσκούφης.

Ο άνθρωπος των τραπεζών
Η κα Ξαφά, δεν υπήρξε μόνο στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο υπηρέτησε με συνέπεια από το 1980 έως το 1991, όταν σχεδιάζονταν τα πειράματα της οικονομικής υποδούλωσης των κρατών της Λατινικής Αμερικής, πολύ πριν ο υπερατλαντικός οργανισμός απλώσει (κατόπιν πρόσκλησης από τον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου) τα πλοκάμια του στον «φτωχό ευρωπαϊκό νότο», αλλά διετέλεσε και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου την χρονική περίοδο 2004 – 2009. Όμως, εκτός από άνθρωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η κα Ξαφά είναι και άνθρωπος των τραπεζών. Μετά την πρώτη θητεία της στο ΔΝΤ, στην Ουάσιγκτον, και μετά την θητεία της ως οικονομικού συμβούλου του πρώην πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η κα Ξαφά υπηρέτησε με συνέπεια την επενδυτική τράπεζα του Λονδίνου Solomon Brothers και από το 1997 και έπειτα το ενδιαφέρον της επικεντρώθηκε στις αναδυόμενες εκλογές.

Σήμερα εργάζεται για την ij Patners, ενώ έχει συμμετάσχει σε κάποια από τα σημαντικότερα συνέδρια τραπεζιτών, όπως το συνέδριο των πιο ισχυρών τραπεζιτών του κόσμου στη Βιέννη. Μεταξύ άλλων στις εργασίες εκείνου του συνεδρίου είχαν συμμετάσχει οι Ζιάγκ Ζιανκίγκ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Βιομηχανικής και Εμπορικής Τράπεζας της Κίνας, Στέφεν Γκριν, πρόεδρος της ΗSΒC holdings, Γιαν Ομεν, πρόεδρος της ΙΝG, ενώ είχε μιλήσει και ο πασίγνωστος Τζόρτζ Σόρος. Για την ιστορία τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο είχαν εκπροσωπήσει ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Θωμόπουλος, ο πρόεδρος της Αlpha Βank κ. Κωστόπουλος, ο διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας κ. Μυλωνάς και η Μιράντα Ξαφά.


Περί πολιτικής
Εκτός, όμως, από την δραστηριότητα της κας Ξαφά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στους τραπεζικούς κύκλους και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον οι πολιτικές απόψεις της. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν περιττό να χαρακτηριστεί ακραία νεοφιλελεύθερη. Άλλωστε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν εργάζεται όποιος και όποιος, δηλαδή χρειάζονται πάντοτε εκτός από τα εχέγγυα και τα απαραίτητα διαπιστευτήρια. Η κα Ξαφά υπήρξε μέλος των «Φιλελεύθερων» του Στέφανου Μάνου, ενώ συμμετέχει στην πολιτική κίνηση του κου Μάνου με την επωνυμία ΔΡΑΣΗ.

Όμως, εκείνο το οποίο πρέπει, κυρίως, να επισημανθεί είναι ότι στην περίπτωση της κας Ξαφά ο μεταμοντέρνος νεοφιλελεύθερος λαϊκισμός συναντά τον ανιστορισμό. Διότι δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς ότι μία καθηγήτρια, η οποία έχει διδάξει σε πανεπιστήμια, όπως της Pennsylvania και Princeton των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο της στις 20 Ιουνίου 2010 στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» ότι ««Το ΚΚΕ και ο συνδικαλιστικός του βραχίονας ΠΑΜΕ δεν αναγνωρίζουν τους νόμους και το Σύνταγμα, καταλαμβάνοντας λιμάνια και ακινητοποιώντας πλοία, επιβεβαιώνοντας έτσι τις κοινές ιδεολογικές ρίζες φασιστών και κομμουνιστών». Τι μπορεί να πει άραγε κανείς για αυτή τη διαπίστωση; Ποια ιστορική γνώση οδήγησε την κα Ξαφά στο συμπέρασμα ότι ο φασίστες και οι κομμουνιστές «έχουν κοινές ιδεολογικές ρίζες»; Δημοσιογράφοι και δήθεν αναλυτές, που έχουν κοινή ιδεολογική αφετηρία με την κυρία Ξαφά, αναπαράγουν σήμερα, τη γελοία "θεωρία των άκρων", επιχειρώντας να εξισώσουν τους αγώνες της Αριστεράς και των κινημάτων με τη δραστηριότητα των φασιστικών και ναζιστικών οργανώσεων. Φυσικά, ο χαμένος από αυτόν τον συμψηφισμό είναι πάντοτε η Αριστερά.

Προφανώς η κα Ξαφά έπεσε θύμα της άγνοιάς της για τις έννοιες αυτές, τις οποίες περιγράφουν με σαφήνεια ακόμη και τα σχολικά βιβλία. Διότι αν δεν αγνοεί το περιεχόμενο των εννοιών «κομμουνισμός» και «φασισμός», τότε εκείνη η αβάσιμη και ανιστόρητη διαπίστωση πραγματοποιήθηκε με σαφή σκοπιμότητα. Καλό θα ήταν επίσης η κα Ξαφά, η οποία κινείται στα γνωστά πλαίσια της ρηχής πολιτικής συγκρότησης των νεοφιλελεύθερων, επειδή το αντικείμενό της είναι η οικονομία να διαβάσει το βιβλίο της Ρόζας Λούξεμπουρκ με τίτλο «Τι είναι Πολιτική Οικονομία» (μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το «Κεφάλαιο» και την «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» του Κάρολου Μάρξ τα έχει διαβάσει). Ποιος ξέρει, μπορεί να της φανεί χρήσιμο αναφορικά με την διεύρυνση των επιστημονικών της οριζόντων και όχι μόνο. Υπάρχει, όμως, και κάτι τελευταίο: Τι να πει κανείς για την κυρία Ξαφά, η οποία είναι τόσο «προοδευτική», όπως εξάλλου διάφοροι φιλελεύθεροι, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως liberals, ώστε έχει υπάρξει και υποστηρίκτρια του φαιδρού και υπερσυντηρητικού «κινήματος του τσαγιού» της Σάρας Πέιλιν;
periodista.gr

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ



Ο φασισμός  ξαναδείχνει τα δόντια του .  Όσο βλέπουν στην φασιστική συμμορία της χρυσής αυγής (Χ.Α)  τα δημοσκοπικά ποσοστά τους να αυξάνονται  , τόσο πιο πολύ αποθρασύνονται.  Εφαρμόζουν  απροκάλυπτα  πλέον τις ναζιστικές πρακτικές με εφόδους κατά ταλαίπωρων  μεταναστών και των οργανώσεων της αριστεράς . Οι ανατριχιαστικές εικόνες των ταγμάτων εφόδου των ναζί ξαναζωντανεύουν  στην σύγχρονη Ελλάδα.
Οι φασιστικές συμμορίες  μπαίνουν στους πιο ευαίσθητους χώρους όπως είναι τα νοσοκομεία και τρομοκρατούν .
Σχεδιάζουν να κάνουν τα ίδια  σε παιδικούς σταθμούς , και σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες . Να κάνουν το ίδιο και με τις κινήσεις και τις οργανώσεις της αριστεράς. Τα συνδικάτα είναι βέβαιο πως θα είναι ο επόμενος στόχος τους.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους,  το συνδικαλιστικό κίνημα δυστυχώς δεν έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα με σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο το ζήτημα της φασιστικής απειλής.
Ο φασισμός ήταν, είναι και θα είναι πάντα  ορκισμένος εχθρός του συνδικαλιστικού και του εργατικού κινήματος γιατί εκφράζει  ξεκάθαρα  τα συμφέροντα των ταξικών αντιπάλων του εργατικού κινήματος. Τα συμφέροντα των ισχυρών και της άρχουσας τάξης.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου του φασισμού που σχετίζεται άμεσα με την βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί πλέον να αμφισβητήσει.
Είναι σίγουρο πως οι οργανώσεις της αριστεράς δεν μπορούν από μόνες τους να αντιπαρατεθούν με τις φασιστικές συμμορίες  της Χ.Α . και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να  το επιχειρήσουν , να αναλάβουν από μόνες τους   αυτή την αντιπαράθεση .
Τότε υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να στοιχηθούν μαζί με τους φασίστες και άλλες δυνάμεις και να δημιουργηθούν  αντιαριστερά μπλοκ στα οποία το λογικό είναι πως θα ηγηθεί το φασιστικό κόμμα της Χ.Α .
Σε αυτή την περίπτωση ,η μεγάλη ενδυνάμωση της συμμορίας θα είναι ανεξέλεγκτη και ο κίνδυνος ακόμα και μιας εμφύλιας σύγκρουσης πολύ πιθανός.
Για αυτούς τους λόγους το εργατικό -συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει την προσπάθεια για την συγκρότηση ενός πολύ πλατιού αντιφασιστικού μετώπου και να ηγηθεί αυτού του μετώπου.
Στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις ομοσπονδίες  του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα πρέπει να συγκροτηθούν αντιφασιστικές κινήσεις και μέτωπα εργαζομένων, με στόχο την απόκρουση την φασιστικής απειλής.
Ειδικότερα στους ΟΤΑ, η συγκρότηση ενός αντιφασιστικού μπλοκ δυνάμεων που θα συγκροτείται  από στελέχη των παρατάξεων που δρουν στον χώρο των ΟΤΑ, ( ΠΑΣΚΕ-ΟΤΑ, ΑΣΚ-ΟΤΑ, ΑΚΙΣ, ΠΑΜΕ αλλά και όσους  συνάδελφους  από την παράταξη της ΔΑΚΕ θα ήθελαν να συμμετέχουν) , είναι επιβεβλημένη και εφικτή.
Οι αντιθέσεις και οι διαφορές μεταξύ των παρατάξεων είναι υπαρκτές , είναι δεδομένες , είναι ξεκάθαρες και θα εξακολουθούν να υπάρχουν έτσι και αλλιώς. Είτε συγκροτηθεί το αντιφασιστικό μπλοκ ,είτε δεν συγκροτηθεί ποτέ.
Η συγκρότηση ενός αντιφασιστικού μπλοκ στους ΟΤΑ  δεν θα αλλοιώσει  την όποια ιδεολογική ταυτότητα   των παρατάξεων .
Το αντίθετο μάλιστα.  Για την αξιοπιστία και την ευρύτητα αυτού του μπλοκ ,χρήσιμο  και απαραίτητο είναι, να φαίνεται ξεκάθαρα πως  συναποτελείται από συνδικαλιστές που ανήκουν σε διαφορετικές παρατάξεις  και  που παρά  τις υπαρκτές  και φανερές διαφορές τους, αποφάσισαν  να συγκροτήσουν από κοινού ένα αντιφασιστικό μέτωπο.
Είναι δεδομένο πως  θα υπάρχουν δυσκολίες  και αναστολές και δεύτερες σκέψεις σε πολλούς , όταν διαβάζουν αυτές  τις  σκέψεις  για την συγκρότηση του αντιφασιστικού μπλοκ. Είναι κατανοητά όλα αυτά . Και οι φόβοι είναι κατανοητοί. Πρέπει όμως να ξεπεραστούν.
Πιστεύω πως η συγκρότηση ενός τέτοιου μπλοκ είναι ευθύνη και  καθήκον μας.
Είναι χρέος μας τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να το κάνουμε.
Οι ΟΤΑ λόγω των επικείμενων δημοτικών εκλογών  , αλλά και των κοινωνικών υπηρεσιών  και των εθνικών γιορτών που διοργανώνουν, προκαλούν το ζωηρό ενδιαφέρον της Χ.Α .
Είναι απολύτως σίγουρο πως θα υπάρξουν μεγάλα προβλήματα και εντάσεις πολύ σύντομα στον χώρο των ΟΤΑ.
Ήδη έχουν παρουσιαστεί σοβαρά κρούσματα στις εθνικές γιορτές που διοργανώνουν οι ΟΤΑ,  αλλά και σε διαδήλωση εργαζομένων και σε εκλογές πρωτοβάθμιων συλλόγων.
Έχουμε ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο.
Γνωρίζοντας και τις δυσπιστίες που υπάρχουν και τις λογικές και αναμενόμενες ενδοπαραταξιακές συζητήσεις που γίνονται μέχρι να αποφασιστεί η συμμετοχή των συνδικαλιστικών στελεχών  σε τέτοιες κινήσεις  , προτείνω να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες για να ξεκινήσει τουλάχιστον η συζήτηση.
Αυτόν τον στόχο της λήψης των άμεσων πρωτοβουλιών επιχειρεί να εξυπηρετήσει και αυτό το κείμενο.
Η αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής είναι κυρίως δική μας ευθύνη  και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε το ζήτημα.
Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Τόσο απλά.
                                                                                                             Αθήνα 27/4/2013
                                                                                     Θωμάς Μπιζάς  μέλος της Ε.Ε της ΠΟΕ-ΟΤΑ.

490 να είναι οι ώρες σας γουρούνια...

490 να είναι οι ώρες σας γουρούνια...


....δεν υπάρχει σχόλιο


Πριν όχι και πολλά χρόνια, όταν  το 2004 έδινα πανελλήνιες, θυμάμαι τον εαυτό μου να ζορίζεται τόσο πολύ, να αφιερώνει εξαντλητικό χρόνο για διάβασμα ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην κούρσα των εξετάσεων. Ήθελα να εκπληρώσω το όνειρο μου να γίνω καθηγήτρια. Οι γονείς μου είχαν δώσει ότι είχαν και δεν είχαν  για να πηγαίνω φροντιστήρια. Θυμάμαι τον πατέρα μου που μου έλεγε "κοριτσάκι μου να σπουδάσεις... να βρεις μια δουλειά".

Εν τέλει πέρασα στη φιλοσοφική της Αθήνας, τελείωσα στα 4,5 χρόνια, και τον επόμενο χρόνο με πήραν αναπληρώτρια. Με το σπαθί μου,  χωρίς να έχω φιλήσει κατουρημένες ποδιές , χωρίς να έχω δεχτεί ούτε ένα ρουσφέτι από κανένα κρατικοδίαιτο κονδυλοφόρο, κατάφερα έστω να μην ζητάω από τους γονείς μου... και να στέκομαι με μια αξιοπρέπεια.
Τώρα στα  27 μου που από του χρόνου θα προσλάβουν ελάχιστους αναπληρωτές  και θα αναγκαστώ  να βρω αλλού δουλειά. Επίσης πρέπει να γυρίσω πίσω στους δικούς μου.
Μίλησα για δουλειά;;; Ξεχάστηκα χίλια συγνώμη..
Δουλειά με  490 ευρώ;;;
 Πρέπει να βγάλω από το νου μου αυτή τη λέξη και να την αντικαταστήσω με τη λέξη σκλαβιά.
 ΝΑΙ!! ΜΑΛΙΣΤΑ!
Σκλαβιά μιας ολόκληρης γενιάς που την καταδικάζουν να φυτοζωήσει, να ζητιανέψει, να γεμίσει ψυχολογικά προβλήματα, να μην μπορέσει να ερωτευτεί.
Όπως τότε που διάβαζα για τις πανελλήνιες και  πίστευα ότι θα πραγματώσω το όνειρο μου, έτσι τώρα με το ίδιο πάθος θα προσπαθήσω να φωνάξω σε αυτά τα γουρούνια που με καταδικάζουν να ζω με 490 ευρώ ότι 490 θα είναι οι ώρες τους!
Μαργαρίτα


Η τροπολογία που καταργεί τον κατώτερο μισθό

Δείτε εδώ την πρώτη τροπολογία της τελευταίας στιγμής που κατέθεσε ο υπουργός οικονομικών και ουσιαστικά καταργεί τον κατώτερο μισθό.






Εβδομάδα των παθών ...

Εβδομάδα των παθών ...


Εκ μέρους της Ανεξάρτητης Ενωτικής Κίνησης και ως  μέλος του ΔΣ του συλλόγου δηλώνω σε όλους, εργαζόμενους και διοίκηση, ότι δεν υπάρχει ενημέρωση και γνώμη του σωματείου εργαζομένων ΕΔΣΝΑ για  τα  θέματα της σημερινής 20ης συνεδρίασης της Εκτελεστικής Επιτροπής.  

                                                                                      Γεωργία Ασημακοπούλου




Σήμερα  Δευτέρα 29 Απριλίου και ώρα 2 το μεσημέρι η Εκτελεστική Επιτροπή του Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής συνεδριάζει με   θέματα ημερήσιας διάταξης μεταξύ  των άλλων  :







  • Σχέδιο  νέου Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του ΕΔΣΝΑ 
         Επιτέλους, ήρθε η ώρα  να μάθουμε   τις προθέσεις της Διοίκησης  και να δούμε  τη δουλειά που έκανε η ¨ομάδα εργασίας" ....

  • Σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης με τον Δήμο Αθηναίων για την κατασκευή και λειτουργία του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων Ελαιώνα.
        Όποιος διάβασε την εισήγηση (γιατί το σχέδιο σύμβασης δεν υπάρχει) πήγε για ύπνο ήσυχος. Για να μην ανησυχούν οι μηχανικοί του Συνδέσμου  Διευθύνουσα  Υπηρεσία για τη  κατασκευή του ΣΜΑ Ελαιώνα θα είναι η  Δ/νση Μεταφόρτωσης... 


Μέχρι πότε θα είναι νωρίς να ασχοληθούμε;;; 
Όταν θα είναι πλέον αργά;; 

Προς το παρόν, σήμερα θα  στηρίξουμε την  ακροαματικότητα που έχει  το κανάλι του ΕΔΣΝΑ, εδώ