Δημόσια Υγεία: «Τετέλεσται»…

Tου Ερμογένη

«Μια παλιά λαϊκή παροιμία λέει: Αν κάποιος σου πει πως έχεις αυτιά γα­ϊδάρου, μη δώσεις σημασία. Αν στο επαναλάβει άλλος ένας, θα πρέπει να αναρωτηθείς. Αν σου το πει και τρίτος, τότε πάρε και φόρεσε καπίστρι»…

 

Το φωνάζουν σε όλους τους τό­νους οι ιατροί, οι νοσηλευτές, όλοι οι εμπλεκόμενοι στον χώρο της Υγεί­ας, το νιώθουν καθημερινά στο πετσί τους όλοι οι Έλληνες, που για κακή τους τύχη αναγκάζονται να προσφεύ­γουν στα δημόσια νοσοκομεία και Κέ­ντρα Υγείας.

 

Το ΕΣΥ είναι νεκρό!

 

Αυτό το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους η πολιτική ηγεσία του υπουρ­γείου, η οποία «παριστάνει» ότι διοι­κεί και ρυθμίζει το σύστημα, το γνωρί­ζει η τρόικα, το γνωρίζουν τα κοράκια της Υγείας, που συνεχίζουν να παρου­σιάζουν μελέτες σε ακριβοπληρωμέ­να και πολυτελή συνέδρια.

 

Όσοι βρίσκονται «εντός των τει­χών» το έχουν πάρει το μήνυμα από το 2010, όταν ο μέγας αναμορφωτής της Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος μαζί με τον ανεκδιήγητο γενικό γραμματέα Νικό­λαο Πολύζο οργάνωναν μηνιαίες φιέ­στες και αντάλλασσαν φιλοφρονήσεις του τύπου: «Νίκο, είσαι ο αναμορφωτής της Υγείας», «Υπουργέ, γράφεις Ιστορία» και άλλα πολλά.

 

Έτσι έσβησαν χωρίς περίσκεψη, χω­ρίς αιδώ από τον χάρτη 50 (ναι, πενή­ντα!) νοσοκομεία, αποδέχθηκαν χω­ρίς καμία αντίρρηση το απόλυτο ξεγύ­μνωμα των νοσοκομείων από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, έκλεισαν μέχρι ασφυξίας τις στρόφιγγες χρημα­τοδότησης, επιβάλλοντας προϋπολο­γισμούς φτώχειας και μιζέριας, αλλά κυρίως ανεφάρμοστους. Ισοπέδωσαν στην κυριολεξία, μέσα σε τρία (3) χρό­νια, ό,τι είχε χτιστεί, με όλα τα ελατ­τώματα και τις αδυναμίες, 30 χρόνια. Αυτό το έγκλημα θα τους κυνηγά σε όλη τους τη ζωή.

 

Η σημερινή πολιτική ηγεσία «διατε­λεί εν πλήρει συγχύσει αθώα…». Σή­μερα το σκάφος της Υγείας πλέει πα­ντελώς ακυβέρνητο. Όταν τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας, της Θεσσα­λονίκης, τα πανεπιστημιακά, οι ναυ­αρχίδες δηλαδή της Υγείας, στερού­νται βασικών υλικών, όταν δεν έχουν γάζες, σύριγγες, βαμβάκι, φίλτρα για τους αιμοκαθαιρόμενους, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι δρα­ματικές καταστάσεις ζουν τα μικρό­τερα νοσοκομεία. Απόλυτο χάος!

 

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα ξεπερνά κάθε φαντασία. Κάθε πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της το πρώτο που θα έπρεπε να φροντίσει είναι η προάσπιση της Υγείας των πο­λιτών. Αυτό συνέβη σε όλες τις χώρες που αντιμετώπισαν οικονομική κρίση. Δημιούργησαν όλες τις απαραίτητες δομές για να σώσουν τον λαό από τις αρρώστιες και τις επιδημίες. Το παρά­δειγμα της Αγγλίας είναι πλέον κοινός τόπος. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δημι­ουργήθηκε ακριβώς μετά τη λήξη του πολέμου. Ούτε η Θάτσερ δεν τόλμησε να το αγγίξει!

 

Εδώ οι ντόπιοι φωστήρες (και σοσι­αλιστές, τρομάρα τους!) το πρώτο που φρόντισαν να ξεθεμελιώσουν ήταν το ΕΣΥ! Δεν σκέφτηκαν, οι ανόητοι, ότι ένας λαός πεινασμένος, ένας λαός χωρίς εργασία, χωρίς μισθό μπορεί να αντέξει, στο τέλος θα επιβιώσει.

 

Ένας λαός όμως ανασφάλιστος, χω­ρίς δυνατότητα προσφυγής στα νοσοκομεία και τα φαρμακεία είναι από­λυτα καταδικασμένος. Ήδη τα πρώτα κρούσματα από ξεχασμένες ασθέ­νειες έκαναν την εμφάνισή τους. Τα παιδιά μένουν χωρίς εμβόλια, χωρίς οδοντιατρική περίθαλψη, χωρίς ια­τρική παρακολούθηση. Οι ηλικιω­μένοι (τα περήφανα γηρατειά...) μέ­νουν χωρίς τα απαραίτητα φάρμακα, με άμεσο κίνδυνο για τη ζωή τους. Οι πάσχοντες από σοβαρές χρόνι­ες ασθένειες αδυνατούν να προμηθευτούν τα πανάκριβα φάρμακά τους και αργοπεθαί­νουν· εδώ μιλάμε για καθαρή δολοφονία!

 

Τα   Περιφερειακά   Ια­τρεία και τα Κέντρα Υγεί­ας  έχουν  μείνει χωρίς ιατρούς, αφού το ιατρικό δυναμικό ξενιτεύεται κατά χιλιάδες! Ένα σύστημα που δεν το εμπιστεύονται ούτε εκείνοι που είναι ταγμένοι να το υπηρετούν, τι μέλλον έχει;

 

Μπορεί να σωθεί η κατάστα­ση; Ασφαλώς και μπορεί!

 

Απαραίτητη όμως είναι η ριζική ανατροπή τής μέχρι σήμερα εφαρμοσμένης πολιτικής της τελευ­ταίας τριετίας.

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

 

1 Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς ια­τρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν υπάρχει.

 

2 Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας 2.000.000 άνεργων και ανασφάλι­στων πολιτών δεν είναι ούτε Εθνικό ούτε Σύστημα.

 

3 Εθνικό Σύστημα Υγείας χωρίς τα βασικά φάρμακα που είναι ανα­γκαία για την ασφάλεια των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και για την αποτροπή επιδημιών δεν έχει κανένα νόημα.

 

Όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει δυνα­τότητα το τεράστιο κενό που δημι­ουργείται στον χώρο της Υγείας να καλυφθεί από ιδιωτικά κεφάλαια πλανώνται πλάνην οικτρά. Οι ιδιώτες σε ολόκληρη την υφήλιο νέμονται τα εύκολα και αυτά που αποφέρουν με­γάλο κέρδος. Έτσι γέμισε η χώρα με ιδιωτικά μαιευτήρια - ξενοδοχεία, δι­αγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατά­στασης και άλλα παρόμοια. Την ΕΥ­ΘΥΝΗ για τη Δημόσια Υγεία είχε, έχει και πρέπει να έχει το κράτος, και μό­νο αυτό. Έχουμε φτάσει στο «σημείο μηδέν». Ας πάρει κάποιος την πρω­τοβουλία να περισώσει ό,τι μπορεί να περισωθεί. Διαφορετικά, σε λίγο χρονικό διάστημα θα ανακοινωθεί και επισήμως ότι η δημόσια Υγεία της χώρας είναι νεκρή, θα ακουστεί το... «τετέλεσται».

 

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthra/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%C2%AB%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B9%C2%BB%E2%80%A6#ixzz2SV0DDEiq
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

Στο HOT DOC που κυκλοφορεί: Ο Παπαγιάννης και η δημοσιογραφία ως απόσπασμα

Κάποιοι με μεγάλη ευκολία βαφτίζουν πληροφορία κι αποκάλυψη τα στημένα σενάρια και την προσπάθεια εξόντωσης ανθρώπων. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγιάννης έχει ταυτοποιηθεί με τα blog pressmme.blogspot.com και «fimotro.blogspot.gr» κι έχει ασκηθεί σε βάρος του μια πλειάδα μηνύσεων, αγωγών κι εξωδίκων με καταγγελίες για απειλή, εκβιασμό, συκοφαντική δυσφήμηση και προσβολή προσωπικότητας. Οι επιθέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με άσκηση κριτικής ή πραγματικά στοιχεία ρεπορτάζ, αφού με περισσή ευκολία οι πρωταγωνιστές «κακών δημοσιευμάτων» μετατρέπονται αργότερα σε «αγίους».
Ποιοί είναι, κατά Παπαγιάννη, ο «βουτυρομπεμπές της Πολιτείας» κι ο «λιγδιάρης της Εκάλης»;
Πώς συνδέεται ο Παπαγιάννης με το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξένιος, τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Πέτρο Τατούλη, τον ΟΔΔΥ και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Ποιά κοινοβουλευτική του ερώτηση…λησμόνησε να επανακαταθέσει ο Αδωνις Γεωργιάδης;
Πως αντιμετωπίζει δημοσιογραφικά ο Παπαγιάννης τους τραπεζίτες;
Ποιοί πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι έχουν στείλει στα δικαστήρια τον Γ. Παπαγιάννη;

Του Κώστα Βαξεβάνη - "Hot Doc"

Στις 24 Μαΐου 2012 το blog fimotro δημοσίευσε μια πλαστή απόδειξη, η οποία με εμφάνιζε ως μισθοδοτούμενο από τπν ΕΥΠ. Ήταν η μέρα που το 3ο τεύχος του Hot Doc μόλις είχε φτάσει στα περίπτερα, με μια αποκαλυπτική έρευνα για τις τράπεζες.
Η πλαστότητα της απόδειξης δεν ενδιέφερε αυτούς που τη δημοσίευσαν, αφού σκοπός ήταν η συκοφάντηση. «Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει», έλεγε ο Γκέμπελς, και οι πλαστογράφοι το γνώριζαν πολύ καλά.

Ένα χρόνο μετά, στο προηγούμενο τεύχος, παραδώσαμε στη δημοσιότητα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ενός σχεδίου εξόντωσης που περιελάμβανε και τη φυσική εξόντωση.
Το fimotro του Γιάννη Παπαγιάννη είχε αναλάβει ένα κομμάτι του σχεδιασμού. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο blog έπαιζε τον ρόλο του πληρωμένου πιστολιού απέναντι σε επώνυμους και επιχειρηματίες.

Όσα συλλέξαμε σε αυτή την έρευνα είναι δημοσιεύματα που έχουν εξαφανιστεί και αποδεικνύουν τον ρόλο των συντακτών ως ομάδας άσκησης πίεσης, εκφοβισμού και εκβιασμών. Δεν αποκαλύπτεται η δράση της σπείρας μόνο, αλλά και η ψυχοπαθολογία των ανθρώπων αυτών που με μεγάλη ευκολία βαφτίζουν πληροφορία και αποκάλυψη τα στημένα σενάρια και την προσπάθεια εξόντωσης ανθρώπων.

Στις 25 Μαρτίου, μία μέρα μετά το συκοφαντικό δημοσίευμα, που τώρα πια αποδεικνύεται πως ήταν οργανωμένο σχέδιο από ομάδα της ΕΥΠ, κατέθεσα μήνυση εναντίον του Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος ήταν διαχειριστής του fimotro. Ο Παπαγιάννης συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως περιέργως τον άφησε ελεύθερο, χωρίς να ορίσει καν τακτική δικάσιμο, παρά μόνο προκαταρκτική έρευνα. Το επιχείρημα ήταν πως δεν ήταν γνωστός ο διαχειριστής του fimotro. Ο Παπαγιάννης ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο διαχειριστής του fimotro, αφού είχε ταυτοποιηθεί από την google σε δικογραφία που είχε σχηματιστεί εναντίον του. Ο διευθυντής ειδήσεων του Mega, Χρήστος Παναγιωτόπουλος, είχε μηνύσει τον Παπαγιάννη για απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης και απειλή κατά της ζωής του ίδιου και του γιου του. Επειδή επρόκειτο για κακούργημα, η google έδωσε την ταυτότητα του διαχειριστή.

Αυτή η ταυτοποίηση, όπως και άλλες που υπήρξαν από τις ομολογίες του ίδιου του Παπαγιάννη, ότι είναι ο διαχειριστής του blog, δεν έγιναν δεκτές από τον εισαγγελέα. Στη περίπτωση της δικής μου συκοφάντησης, επειδή το αδίκημα δεν ήταν κακούργημα, αλλά πλημμεληματικού χαρακτήρα, η google δεν έδινε τα στοιχεία του διαχειριστή. Για τραγική ειρωνεία, όταν ο Παπαγιάννης και ο συνήγορος του βγήκαν από το γραφείο του εισαγγελέα, δήλωσαν πως «η δημοσιογραφία νίκησε και δεν φιμώθηκε». Παραδέχτηκαν δηλαδή, μόλις έξω από το γραφείο του εισαγγελέα, πως ο Παπαγιάννης ήταν το fimotro «αλλά δεν φιμώθηκε».

Μερικές ώρες αργότερα ο εισαγγελέας είδε το όνομα του να φιγουράρει στο fimotro με κολακευτικά σχόλια. Αν ο εισαγγελέας είχε προχωρήσει τότε σε αυτό που ήταν αυτονόητο ότι πρέπει να προχωρήσει, ίσως να μην συνέχιζε το σχέδιο που περιλάμβανε και φυσική εξόντωση.

«Ο Παπαγιάννης με εκβιάζει»

Στις 11 Μαρτίου 2012 ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου δήλωσε πως ο Γιάννης Παπαγιάννης τον εκβιάζει, ζητώντας του 4.000 ευρώ τον μήνα προκειμένου να μην τον χτυπάει με δημοσιεύματα στο fimotro. Ο Παπαγιάννης με άρθρο του διέψευσε ότι είχε εκβιάσει τον υπουργό και έκανε επίθεση στον Σίμο Κεδίκογλου, γράφοντας: «Μαθαίνω όμως ότι στο Μαξίμου δεν είναι και πολύ ευχαριστημένοι με τη γενικότερη συμπεριφορά σας. Προσέξτε αυτό. Γιατί έρχεται και... ανασχηματισμός!».

 Μερικές ημέρες αργότερα, όμως, και αφού υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση, ο Παπαγιάννης με νέο του άρθρο στο fimotro προσπαθεί να δώσει «εξηγήσεις» για το θέμα, γνωρίζοντας προφανώς πως θα πιστοποιηθεί τεχνικά επικοινωνία του με τον υπουργό. Γράφει συγκεκριμένα: «Στον Σίμο Κεδίκογλου ετέθη το θέμα να βοηθηθώ με καταχώρηση διαφημίσεων στο blog fimotro, εκείνος όμως δεν ασχολήθηκε με το θέμα, διότι, όπως μου μεταφέρθηκε, ήταν άλλες οι θεσμικές του υποχρεώσεις». Με το άρθρο του αυτό ο Παπαγιάννης κάνει μία ακόμη παραδοχή ότι ο ίδιος είναι το fimotro. Η Εισαγγελία έχει στη διάθεση της αρκετές καταγγελίες και μηνύσεις για τέτοιες δραστηριότητες του Παπαγιαννη, αλλά ο άνθρωπος για τον οποίο ο Γιώργος Κουρής έχει εξομολογηθεί πως «τον έχω για να κάνει τις δουλειές μου» συνεχίζει να κάνει αυτό που συνηθίζει να κάνει.

 Το fimotro είναι ίσως το μοναδικό blog στον κόσμο που οι σβησμένες του αναρτήσεις συναγωνίζονται σε αριθμό αυτές που δεν έχουν σβηστεί. Γιατί ένα blog να σβήνει όσα έχει γράψει; Και γιατί να σβήνει τόσα πολλά; Καταφέραμε να εντοπίσουμε αρκετές από τις σβησμένες αναρτήσεις, οι οποίες φιλοξενούνται σε βάση δεδομένων και δεν μπορούν να σβηστούν από τον διαχειριστή του fimotro. Το κοινό τους στοιχείο είναι πως πρόκειται για δημοσιεύματα τα οποία στρέφονται εναντίον ανθρώπων, για τους οποίους όμως περιέργως το fimotro λίγο αργότερα γράφει τα καλύτερα ή ο Παπαγιάννης αποκτά ακόμη και επαγγελματική σχέση. Οι επιθέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με άσκηση κριτικής ή πραγματικά στοιχεία ρεπορτάζ. Πρόκειται για δημοσιεύματα όπου το «θύμα» χτυπιέται με την επίκληση πληροφοριών που ουδέποτε επιβεβαιώνονται και η φημολογία παίρνει τη θέση της διασταυρωμένης είδησης. Ερωτηματικά, υπονοούμενα, απειλές και «κουίζ» είναι συνήθως τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για το «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ» της ανωνυμίας. Μετά από λίγο καιρό, με την ίδια ευκολία, τα «κακά ρεπορτάζ» γίνονται αγιογραφίες και ό, τι κακό έχει αναρτηθεί, εξαφανίζεται.

«Ο βουτυρομπεμπές της Πολιτείας» και ο «λιγδιάρης της Εκάλης»

Το fimotro ήταν η συνέχεια του Pressmme, του οποίου διαχειριστής ήταν ο Παπαγιάννης. Κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία των blogs, είχε εξαπολύσει επιθέσεις κυρίως εναντίον των επώνυμων της δημοσιογραφίας. Η απειρία του ωστόσο οδήγησε σε ταυτοποίηση και δεκάδες μηνύσεις. Τον Ιούλιο του 2009 το Pressmme έκλεισε και τη θέση του πήρε το γνωστό fimotro.

Το 2008 ο Παπαγιάννης απολύθηκε από τον Real FM, τον ραδιοφωνικό σταθμό του Νίκου Χατζηνικολάου. Το επόμενο διάστημα το fimotro εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του Νίκου Χατζηνικολάου, τον οποίο χαρακτήριζε «βουτυρομπεμπέτης Πολιτείας», «καραγκιοζάκο», «δημοσιογράφο του κώλου», «γλύφτη», «ρόμπα» και άλλα πολλά.

Το fimotro άρχισε να δημοσιεύει μηνύματα sms του Χατζηνικολάου προς τον Παπαγιαννη, όπου ο Χατζηνικολάου φαινόταν να ζητά από τον Παπαγιαννη να μην κάνει επιθέσεις στον Τριανταφυλλόπουλο. «Γιάννη θα μας αρχίσει τα ίδια προβλήματα. Είναι βρωμιάρης. Τον ξέρεις και θα σου δημιουργήσει πρόβλημα πάλι», εμφανίζεται να γράφει ο Χατζηνικολάου στον Παπαγιαννη. Στα δημοσιεύματα του fimotro ο Νίκος Χατζηνικολάου εμφανίζεται να δίνει εντολές να μην δημοσιοποιούν ειδήσεις γιατί σχετίζονται με διαφημιζόμενους και αποκαλείται «νταβατζής». Στα ίδια δημοσιεύματα ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος αποκαλείται «λιγδιάρης». Το σύνολο των δημοσιευμάτων είναι γεμάτα χαρακτηρισμούς και εξευτελιστικές περιγραφές, ενώ είναι δεδομένο πως δεν έχουν τίποτα δημοσιογραφικό, αλλά είναι εκδικητικά δημοσιεύματα που χρησιμοποιούν την ανωνυμία ως κουκούλα.

 Στις 20 Φεβρουαρίου 2009 ο Νίκος Χατζηνικολάου από το μικρόφωνο του Real GM θα διαφημίσει το νέο μπλογκ fimotro, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Για αυτό είναι μαγκάκι ο Παπαγιάννης, για αυτό είναι μαγκάκι. Του 'ριξα την ιδέα και την τσίμπησε αμέσως. Λοιπόν από το Σαββατοκύριακο δεύτερο μπλογκ του Γιάννη Παπαγιαννη θα ανεβάζει ό, τι ανεβάζει και το pressmme, ώστε όσοι δυσκολεύονται τώρα από την αηδία αυτή που κάνει το google, διότι προφανώς κάποιοι βαλαν λόγια για να τον χτυπήσουν, θα μπορούν να πηγαίνουν στο δεύτερο. Σας λέω αμέσως διεύθυνση: fimotro.blogspot.com Γεια σου ρε μεγάλε Παπαγιαννη. Πολύ ωραίο και το όνομα, γιατί σχολιάζει και αυτό που πάνε να του κάνουν. Μέσα στο Σαββατοκύριακο θα αρχίσει να λειτουργεί και θα μεταφέρει όλες τις αναρτήσεις του pressmme παράλληλα και στο fimotro».

Τον Οκτώβριο του 2009 ο Γιάννης Παπαγιάννης επιστρέφει πολυδιαφημιζόμενος στον πρώτο ενημερωτικό σταθμό της Ελλάδας, τον Real FM. Ο ίδιος ο Νίκος Χατζηνικολάου τον καλωσορίζει στον σταθμό και τον διαφημίζει ως μια ισχυρή ελεύθερη φωνή. Σήμερα δεν ανήκει πια στο δυναμικό του σταθμού, αλλά το enikos.gr διαφημίζεται στο fimotro του υβριστή και συκοφάντη.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Τον Απρίλιο του 2010 διαρρέουν πληροφορίες πως στον Δήμο Άνω Λιοσίων υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για σκάνδαλο με εικονικά τιμολόγια στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιος ΡΜ. Το fimotro ξεκινάει μια σειρά δημοσιευμάτων κατά της δημοτικής αρχής, με υπονοούμενα για το σκάνδαλο αλλά χωρίς στοιχεία. Διάφορα «ερωτήματα» γράφονται στο fimotro με υποσχέσεις απαντήσεων.
Στις 21 Απριλίου ο δή μαρχος Άνω Λιοσίων, Χρήστος Παππούς εμφανίζεται στην εκπομπή «Αποκαλυπτικό Δελτίο» του Παπαγιάννη στο Εxtra., για να απαντήσει επιτέλους στα ερωτήματα για το σκάνδαλο. Ο δήμαρχος εμφανίζεται λίγα λεπτά πριν τελειώσει η εκπομπή και ο παρουσιαστής, επικαλούμενος την στενότητα χρόνου, δεν ρωτάει τίποτα ουσιαστικό για την υπόθεση, λέγοντας πως τις επόμενες ημέρες θα γίνει τελικά η συνέντευξη για τα εκκρεμή θέματα του σκανδάλου.

Τρεις ημέρες αργότερα ο Παπαγιάννης προσλαμβάνεται στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιος FM ως «πολιτικός αναλυτής». Εισπράττει, από τις 24 Απριλίου έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2010, 25.535,66 ευρώ. Οι εργαζόμε¬νοι στον υπό κατάρρευση ραδιοσταθμό μαθαίνουν για τις αποδοχές του και διαμαρτύρονται, γιατί δεν εμφανίζε¬ται καν στο ραδιόφωνο. Το 2011 γίνεται επίσχεση εργασίας στον σταθμό και η δημοτική Αρχή αποφασίζει να περάσει τους εργαζόμενους από τις δημοτικές επιχειρήσεις στη μισθοδοσία του Δήμου.


Ο Παπαγιάννης είναι έτοιμος να γίνει δημοτικός υπάλληλος, αλλά δημοτικοί σύμβουλοι προσφεύγουν εναντίον της απόφασης και ζητούν την ακύρωση της, γιατί ενώ ο Παπαγιάννης δεν υπήρξε μισθωτός αλλά ελεύθερος επαγγελματίας συνεργαζόμενος, έγινε προσπάθεια την τελευταία στιγμή να μπει εμβόλιμα το όνομα του για μονιμοποίηση. Δεν γίνεται υπάλληλος, αλλά συνεχίζει να εισπράττει και το 2011 χρήματα από τον Δήμο. Στις 30 Αυγούστου 2011 το «Αποκαλυπτικό Δελτίο» του Παπαγιάννη και πάλι παρουσιάζει ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης έχει προσλάβει την κόρη του σε γραφείο της Περιφέρειας. Το fimotro τις επόμενες ημέρες έχει εκτεταμμένες αναρτήσεις για το «ανήθικο του πράγματος».
Οι αναρτήσεις αυτές, όπως και πολλές άλλες, έχουν σβηστεί. Μπορεί να βρει κάποιος μόνο καλές αναρτήσεις, όπως «Ο Τατούλης θα διαλύσει το καρτέλ του πορτοκαλιού», «Μοναδική επένδυση Τατούλη για τη Μεσσηνία», «Ο Τατούλης θα διαλύσει τους καταυλισμούς των Ρομά». Περιφέρεια Πελοποννήσου μάλιστα και Παπαγιάννης απέκτησαν και επαγγελματική σχέση, αφού ο δημοσιογράφος εμφανίζεται να παίρνει, τον Δεκέμβριο του 2012, έργο υλοποίησης ημερίδων και δημιουργία έντυπου ενημερωτικού υλικού έναντι 6.525 ευρώ.

Το έργο είναι στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενέργειες ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης επαγγελματικών και εργοδοτικών φορέων και επιχειρήσεων». Η εταιρία «Γιάννης Παπαγιάννης», σύμφωνα με «αντίπαλες» εταιρίες που πήραν μέρος στον διαγωνισμό, δεν είχε στο καταστατικό της διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων. Στην έρευνα που κάναμε δεν στάθηκε δυνατόν να εντοπίσουμε ως σήμερα ποιες ήταν αυτές οι εκδηλώσεις.

Με την... εγγύηση του δημοσίου

Το fimotro και ο Παπαγιάννης δημιουργούν την εντύπωση αντιπαλότητας με τα συμφέροντα, εμφανίζοντας κατά καιρούς σενάρια σκανδάλων (υπαρκτών ή ανύπαρκτων) σε σχέση με επιχειρηματίες ή πολιτικούς. Η επιθετική και πολλές φορές χυδαία γλώσσα δεν αφήνει περιθώρια πως ο συντάκτης των αναρτήσεων είναι σε πόλεμο με τα συμφέροντα. Μέχρι που οι αναρτήσεις να εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Ανάμεσα σε αυτούς που χαρακτηρίζονται λαμόγια στα δημοσιεύματα είναι όσοι έχουν σχέση με το δημόσιο, οι οποίοι αξιωματικά θεωρούνται τεμπέληδες που ροκανίζουν χρήμα. Ειδικά αν πρόκειται για δημοσιογράφους.

 Ο Παπαγιάννης αποκρύπτει ωστόσο πως έχει πολύ καλές σχέσεις με το δημόσιο ως χρηματοδότη. Τον Ιανουάριο του 2007 ο Παπαγιάννης υπογράφει σύμβαση «ανεξάρτητων υπηρεσιών» με τον ΟΔΔΥ, ο οποίος βρίσκεται υπό την πολιτική εποπτεία του Πέτρου Δούκα, μία από τις συμπάθειες του fimotro. Η αμοιβή του είναι 7.200 ευρώ, αλλά κανένας δεν καταλαβαίνει ποιες είναι ακριβώς οι υπηρεσίες που παρέχει ως δημοσιογράφος στον οργανισμό.
Τον Απρίλιο μάλιστα του 2009 ο Άδωνις Γεωργιάδης ως βουλευτής του ΛΑΟΣ υποβάλλει ερώτηση στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γιάννη Παπαθανασίου για το ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Παπαγιαννη σε αυτόν τον οργανισμό. Η ερώτηση δεν απαντήθηκε, αλλά ο βουλευτής δεν επανήλθε.

Ο ΛΑΟΣ έχει την τιμητική του στο fimotro, σε βαθμό που ο πρόεδρος του Γ. Καρατζαφέρης να κάνει μια δήλωση με υπονοούμενα: «Υπάρχουν κάποιοι ιντερνετικοί δημοσιογράφοι οι οποίοι είναι με το "μήνα σε κάποιους" όχι για να τους βοηθούν, αλλά για να βρίζουν τους αντιπάλους τους. Δεν θα βάλω "φίμωτρο" στον εαυτό μου. Θα ανοίξω το στόμα μου και θα βάλω "φίμωτρο" σε αυτούς που πρέπει. Για να μάθουν να είναι αξιοπρεπείς και να μην εκβιάζουν καταστάσεις».

Το 2005 ο Παπαγιάννης διορίζεται στην «Επιτροπή Μελέτης Παρακολούθησης Ερασιτεχνικού Ποδοσφαίρου». Μια Επιτροπή χωρίς αντικείμενο, που δημιουργείται με απόφαση της υπουργού Φάνης Πετραλιά, αλλά με... χρήμα. Μια ακόμη σχέση με το δημόσιο έχει η οικογένεια Παπαγιαννη μέσω της συζύγου του δημοσιογράφου. Παρότι υπάλληλος της Eurobank, διορίζεται στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Όταν αλλάζει η διοίκηση, ο νέος γενικός διευθυντής, Ηλίας Μάτσικας, θεωρεί παράλογη και παράνομη την πρόσληψη και προχωρά στην απόλυση της, αλλά και στις νόμιμες διαδικασίες με τις οποίες απαιτεί να επιστραφούν οι μισθοί τους οποίους έχει εισπράξει.

Η σύζυγος Παπαγιαννη απολύεται, και το fimotro ξεκινά προσωπική επίθεση εναντίον του διευθυντή του ΑΠΕ, με τη γνωστή μέθοδο της απαξίωσης και των υπονοουμένων. Ο Ηλίας Μάτσικας στρέφεται τελικά εναντίον του Παπαγιάννη νομικά.

Μουρούτης, το βλαχαδερό απ' τα μπουζουξίδικα που έγινε θεός

Οι περισσότερες από τις υβριστικές και εκβιαστικές αναρτήσεις όταν ικανοποιούν τον ρόλο τους σβήνονται. Σε μία από τις αναρτήσεις που καταφέραμε να βρούμε, τον Μάιο του 2010, ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Αντώνη Σαμαρά εμφανίζεται σε μια κρυφά τραβηγμένη φωτογραφία με κείμενο «ο γνωστός παρατρεχάμενος της Ρηγίλλης Μουρούτης πριν λίγο έκανε τον παράγοντα στο γνωστό στέκι jimmy's. Εντελώς βλαχαδερό που έχει βγει από μπουζουξίδικο της δεκαετίας του '70 κυκλοφορούσε με χειμωνιάτικο σκούρο κοστούμι και γραβάτα! Μαυρογιαλούρος με επίσημο σελοφάν, κρατώντας στο δεξί του χέρι ένα τεράστιο πούρο».

 Σήμερα πλέον ο Μουρούτης για το fimotro είναι κομψός και σίγουρα όχι Μαυρογιαλούρος. Σε μερικά από τα πρόσφατα δημοσιεύματα για τον Μουρούτη διαβάζουμε: «Μία σοβαρή δουλειά και ένα μπράβο στον... κ. Γιώργο Μουρούτη που πάντα ξέρει να... εντυπωσιάζει!», «Δίκιο έχει ο... Γιώργος Μουρούτης!», «έκανε ένα φοβερό βίντεο για τον πρωθυπουργό που δεν κόστισε ούτε ένα ευρώ» και άλλα τέτοια.

Για τον Γιάννη Μιχελάκη, τον βουλευτή της ΝΔ τον οποίο αποκαλούσε «άσχετο», «βλάκα», «άχρηστο», το fimotrp επίσης φιλοτεχνεί σήμερα το πορτρέτο ενός έξυπνου πολιτικού. Αν δεν πρόκειται για δημοσιογραφική σχιζοφρένεια, τότε την εξήγηση την ξέρουν σίγουρα τα δύο στελέχη της ΝΔ, και ο Παπαγιάννης φυσικά.

Τραπεζίτες, οι καλύτεροι φίλοι του fimotro

Όσο και να ψάξει κάποιος, δεν πρόκειται να βρει στο fimotro ούτε ένα δημοσίευμα το οποίο να ασκεί κριτική στην Τράπεζα Πειραιώς και τον πρόεδρο της. Το fimotro ήταν το blog που ανέλαβε να χτυπήσει τον δημοσιογράφο του Reuters Στίβεν Γκρέι όταν έφτασε στην Ελλάδα για να κάνει έρευνα για την Τράπεζα Πειραιώς. Στο blog εμφανίστηκαν φωτογραφίες του δημοσιογράφου, οι οποίες προέρχονταν από παρακολούθηση και τον εμφάνιζαν ως ύποπτο τύπο που ήρθε να καταστρέψει την ελληνική οικονομία. Το fimotro φιλοξενεί συστηματικά όχι μόνο τα δελτία Τύπου της Τράπεζας Πειραιώς, αλλά και ό, τι γράφουν άλλοι υπέρ της. Μαζί βεβαίως και αγιογραφίες του Μιχάλη Σάλλα.

Τον Μάρτιο ωστόσο το fimotro έκανε την έκπληξη. Εμφάνισε δημοσιεύματα κατά του τραπεζίτη Αντρέα Βγενόπουλου. Καθημερινά 2-3 αναρτήσεις προφήτευαν το τέλος Βγενόπουλου και ανέλυαν τη σχέση του με την κρίση στην Κύπρο. Ο διαχειριστής του μάλιστα έφτασε στο σημείο να φιλοξενεί δικά μας ρεπορτάζ για τον Βγενόπουλο και την ευθύνη του στην κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Για τους αδαείς ήταν μια έκπληξη.
Εμείς απλώς στο γραφείο στοιχηματίζαμε στις πόσες «κακές» αναρτήσεις το fimotro θα πάρει διαφήμιση από τον όμιλο Βγενόπουλου. Λίγες ημέρες αργότερα, πραγματικά, στο fimotro εμφανίστηκε διαφήμιση του «Υγεία», που ανήκει στον Όμιλο του Βγενόπουλου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως είναι τυχαίο. Όπως άλλωστε είναι τυχαίο πως ένας δημοσιογράφος περιθωριακών καναλιών, τον οποίο όταν αποκαλούσαν «δημοσιογράφο» διόρθωνε με ενόχληση «πολιτικός αναλυτής παρακαλώ», κατάφερε να είναι απαραίτητος σε αυτούς που όταν τον έβλεπαν, γελούσαν με ειρωνεία.

Πώς συνδέεται ο Παπαγιάννης με το ΞΕΝΙΟ

Κάποιοι με μεγάλη ευκολία βαφτίζουν πληροφορία κι αποκάλυψη τα στημένα σενάρια και την προσπάθεια εξόντωσης ανθρώπων. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγιάννης έχει ταυτοποιηθεί με τα blog pressmme.blogspot.com και «fimotro.blogspot.gr» κι έχει ασκηθεί σε βάρος του μια πλειάδα μηνύσεων, αγωγών κι εξωδίκων με καταγγελίες για απειλή, εκβιασμό, συκοφαντική δυσφήμηση και προσβολή προσωπικότητας. Οι επιθέσεις δεν έχουν καμιά σχέση με άσκηση κριτικής ή πραγματικά στοιχεία ρεπορτάζ, αφού με περισσή ευκολία οι πρωταγωνιστές «κακών δημοσιευμάτων» μετατρέπονται αργότερα σε «αγίους».
Ποιοί είναι, κατά Παπαγιάννη, ο «βουτυρομπεμπές της Πολιτείας» κι ο «λιγδιάρης της Εκάλης»;
Πώς συνδέεται ο Παπαγιάννης με το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξένιος, 

τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Πέτρο Τατούλη, τον ΟΔΔΥ και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
Ποιά κοινοβουλευτική του ερώτηση…λησμόνησε να επανακαταθέσει ο Αδωνις Γεωργιάδης;
Πως αντιμετωπίζει δημοσιογραφικά ο Παπαγιάννης τους τραπεζίτες;
Ποιοί πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι έχουν στείλει στα δικαστήρια τον Γ. Παπαγιάννη;

.................................

Τον Απρίλιο του 2010 διαρρέουν πληροφορίες πως στον Δήμο Άνω Λιοσίων υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για σκάνδαλο με εικονικά τιμολόγια στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιος ΡΜ. Το fimotro ξεκινάει μια σειρά δημοσιευμάτων κατά της δημοτικής αρχής, με υπονοούμενα για το σκάνδαλοαλλά χωρίς στοιχεία. Διάφορα «ερωτήματα» γράφονται στο fimotro με υποσχέσεις απαντήσεων.
Στις 21 Απριλίου ο δή μαρχος Άνω Λιοσίων, Χρήστος Παππούς εμφανίζεται στην εκπομπή «Αποκαλυπτικό Δελτίο» του Παπαγιάννη στο Εxtra., για να απαντήσει επιτέλους στα ερωτήματα για το σκάνδαλο. Ο δήμαρχος εμφανίζεται λίγα λεπτά πριν τελειώσει η εκπομπή και ο παρουσιαστής, επικαλούμενος την στενότητα χρόνου, δεν ρωτάει τίποτα ουσιαστικό για την υπόθεση, λέγοντας πως τις επόμενες ημέρες θα γίνει τελικά η συνέντευξη για τα εκκρεμή θέματα του σκανδάλου.

Τρεις ημέρες αργότερα ο Παπαγιάννης προσλαμβάνεται στον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ξένιος FM ως «πολιτικός αναλυτής». Εισπράττει, από τις 24 Απριλίου έως τις 31 Δεκεμβρίου του 2010, 25.535,66 ευρώ. Οι εργαζόμε¬νοι στον υπό κατάρρευση ραδιοσταθμό μαθαίνουν για τις αποδοχές του και διαμαρτύρονται, γιατί δεν εμφανίζε¬ται καν στο ραδιόφωνο. Το 2011 γίνεται επίσχεση εργασίας στον σταθμό και η δημοτική Αρχή αποφασίζει να περάσει τους εργαζόμενους από τις δημοτικές επιχειρήσεις στη μισθοδοσία του Δήμου.


Ο Παπαγιάννης είναι έτοιμος να γίνει δημοτικός υπάλληλος, αλλά δημοτικοί σύμβουλοι προσφεύγουν εναντίον της απόφασης και ζητούν την ακύρωση της, γιατί ενώ ο Παπαγιάννης δεν υπήρξε μισθωτός αλλά ελεύθερος επαγγελματίας συνεργαζόμενος, έγινε προσπάθεια την τελευταία στιγμή να μπει εμβόλιμα το όνομα του για μονιμοποίηση. Δεν γίνεται υπάλληλος, αλλά συνεχίζει να εισπράττει και το 2011 χρήματα από τον Δήμο.

ολόκληρο το άρθρο θα το βρείτε  ΕΔΩ

Το Ισραήλ θέλει να ξεκινήσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

Συρία: Οι επιθέσεις του Ισραήλ ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου

Τις τελευταίες ημέρες η διεθνής κοινότητα έγινε μάρτυρας δύο αναίτιων και απολύτως αδικαιολόγητων επιθέσεων του Ισραήλ μέσα στο έδαφος της Συρίας, δηλαδή ενός κυρίαρχου κράτους, το οποίο βρίσκεται κάτω από πίεση αφού αντιμετωπίζει μισθοφόρους, μέλη της Αλκάιντα και φονταμενταλιστές ισλαμιστές που προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση μέσα από ένα λουτρό αίματος.

Στην πρώτη περίπτωση υπήρξε αιφνίδια αεροπορική επίθεση με καταστροφή στόχου – αποθήκης μέσα στο συριακό έδαφος.
Στην δεύτερη Ισραηλινή αναιτιολόγητη επίθεση που έγινε με χρήση πυραύλου εδάφους – αέρος, το Ισραήλ έδωσε ξεκάθαρα την εικόνα της επιτιθέμενης χώρας και δικαιολογημένα υπήρξε ανακοίνωση από την κυβέρνηση της Συρίας, η οποία θεωρεί πως έχει υπάρξει άτυπη μεν αλλά υπαρκτή κήρυξη πολέμου από την πλευρά του Τελ Αβίβ.
Και στις δύο περιπτώσεις η Μόσχα εξέφρασε την ανησυχία της, ενώ υπήρξε απόλυτη σιγή τόσο από την πλευρά του Ισραήλ όσο και από την πλευρά του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, ενώ οι ΗΠΑ έχουν ήδη πάρει την συγκατάθεση της κυβέρνησης Σαμαρά για «επέκταση» αμερικανικών στρατιωτικών δραστηριοτήτων στην Σούδα, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για πιθανή εμπλοκή αμερικανών στρατιωτικών δυνάμεων σε έναν πόλεμο κατά της Συρίας.

Γιατί, όμως, το Ισραήλ προχώρησε σε αυτή την επίθεση, τη στιγμή που η Συρία αποτελεί ένα φυσικό ανάχωμα του ακραίου ισλαμισμού και όλων εκείνων των αραβικών κρατών που επιθυμούν την ισοπέδωσή του;
Γιατί η ισραηλινή κυβέρνηση περνάει σε χρήση στρατιωτικών μεθόδων και ανοίγει ένα μέτωπο το οποίο δύναται να δώσει την ευκαιρία και να συσπειρώσει όλους τους μουσουλμάνους της ευρύτερης περιοχής εναντίον του;
Υπάρχει διάθεση, εκ μέρους του Ισραήλ, για μία γενικευμένη σύρραξη στην περιοχή ή προσπαθεί να προσελκύσει -μέσω μίας άμεσης στρατιωτικής στήριξης- τους ακραίους μουσουλμάνους φονταμενταλιστές που δρουν στο έδαφος της Συρίας και προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ;

Οι εξελίξεις στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αναμένονται ραγδαίες, αφού έχει ήδη υπάρξει και το έμμεσο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για στρατιωτική εμπλοκή, εκτός και εάν οι «αδελφοί μουσουλμάνοι» δεν ανταποκριθούν στην άτυπη έκκληση για «συνεργασία» με το Ισραήλ. Βέβαια, σε μία τέτοια περίπτωση, είναι άγνωστο πως θα αντιδράσει η Χεζμπολάχ, όπως είναι άγνωστο ποια πλευρά θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν κάποιοι σημαντικοί φύλαρχοι τόσο στη Συρία, όσο και στο Λίβανο, την Ιορδανία, μέχρι και το Ιράκ.

Κάποιοι, λοιπόν, φαίνεται πως πήραν την απόφαση να «κυλήσουν τον τρόχο» ελπίζοντας πως θα μπορέσουν στη συνέχεια να ελέγξουν τις εξελίξεις. Το Ισραήλ αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του πυροκροτητή (στηριζόμενο προφανώς από την Ουάσινγκτον) και δυστυχώς η αναμενόμενη έκρηξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής δεν διαφαίνεται πως θα είναι ελεγχόμενη. Και στο κομβικό αυτό σημείο τα κράτη της Ευρώπης θα κληθούν να δώσουν με σαφήνεια το στίγμα τους (υπολογίζοντας και τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες που υπάρχουν ήδη σε αυτά) για τις όποιες εξελίξεις αναμένεται να υπάρξουν. 
Εάν το Ισραήλ επιμείνει (με κάποια ακόμη επίθεσή του), τότε πρέπει να θεωρούμε πολύ πιθανή την εκκίνηση ενός πολέμου που θα έχει ιδιαίτερα μεγάλη εξάπλωση, τεράστιο αριθμό θυμάτων και που δεν θα ήταν υπερβολή εάν χαρακτηριζόταν ως ο «τρίτος παγκόσμιος πόλεμος»…

Αναγνώστης

«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΖΑΝ-ΛΥΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν είναι σίγουρα από τις πιο εκρηκτικές προσωπικότητες της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ηγετική μορφή επί πολλές δεκαετίες της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αποχώρησε το 2008 και ίδρυσε το Αριστερό Κόμμα. Λίγους μήνες μετά, μαζί με το Κ.Κ Γαλλίας και άλλες μικρότερες οργανώσεις, συγκρότησε το Αριστερό Μέτωπο, του οποίου ήταν υποψήφιος στις περσινές προεδρικές εκλογές. Με ποσοστό 11% και 4 εκατομμύρια ψήφους, ο Μελανσόν επιτυγχάνει το καλύτερο αποτέλεσμα υποψηφίου της ριζοσπαστικής Αριστεράς από το 1981 και αναδεικνύει το Αριστερό Μέτωπο ως δυναμική και ανερχόμενη πολιτική δύναμη. Τον συναντήσαμε στο Παρίσι και μιλήσαμε για τον απολογισμό του πρώτου χρόνου της προεδρικής θητείας του Φρανσουά Ολάντ, για την Ευρώπη και το ευρώ, και φυσικά για την Ελλάδα και την Κύπρο, δύο χώρες στις οποίες ο Μελανσόν αποδίδει μεγάλη σημασία στην τρέχουσα συγκυρία.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη τη συνέντευξη του Ζαν -Λικ Μελανσόν στον Στάθη Κουβελάκη:

Ερ. Πριν από κάτι λιγότερο από χρόνο ήσουν μαζί με τον γραμματέα του ΚΚ Γαλλίας Πιέρ Λοράν στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα σε μια αλησμόνητη συνέντευξη τύπου, στην οποία είχα την τύχη να συνεισφέρω ως διερμηνέας. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε τότε χαρακτηρίσει ως «Ολαντρέου», έναν όρο που είχες καθιερώσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής σου εκστρατείας, τον νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάτι που τα ελληνικά ΜΜΕ είχαν θεωρήσει ύψιστη αναίδεια. Ενα χρόνο μετά, παίρνοντας υπ’όψιν τα πεπραγμένα, πιστεύεις ότι ήταν βάσιμος αυτός ο χαρακτηρισμός;

Απ. Ας ξεκινήσω την απάντησή μου απορρίπτοντας αυτόν τον ρόλο των ΜΜΕ ως θεματοφύλακα των καλών τρόπων. Επί της ουσίας τώρα, ένα χρόνο μετά έχει πλέον αποδειχθεί ότι ο Ολάντ είναι όντως ένας «Ολαντρέου». Ας σκεφτούμε λίγο τι χαρακτήρισε τον Παπανδρέου. Ενα εκλογικό πρόγραμμα μάλλον προοδευτικής σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης και κατόπιν μια άγρια νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση, που δεν παίρνει υπ’όψη της το παραμικρό δεδομένο, την παραμικρή αντίρρηση και βαδίζει ολοταχώς προς στον γκρεμό ως υπνοβάτης. Ο Παπανδρέου οδήγησε την πατρίδα του στον όλεθρο, και οργάνωσε τη λεηλασία της, προτού επιδείξει ένα ύστατο ίχνος αξιοπρέπειας μετά από το νιοστό πακέτο μέτρων λιτότητας, όταν ζήτησε δημοψήφισμα. Σε 48 ώρας, οι κυρίαρχοι της ΕΕ τον είχαν αδειάσει, και δεν τους αντιστάθηκε περισσότερο απ’ότι είχε προηγουμένως αντισταθεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές και στην τρόϊκα.

Εμείς ξέραμε ποιός ήταν ο Ολάντ. Τον είδαμε εξ’άλλου να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Ελλάδας και να καλεί, λίγες μόνο μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές της 17ης Ιούνη, τους έλληνες ψηφοφόρους να υποταχτούν στα Μνημόνια και στην τρόϊκα. Παρ’όλα αυτά κανένας μας δεν είχε φανταστεί ότι θα προκαλούσε με τόσο βίαιο τρόπο και τόσο σύντομα καταστροφές τέτοιες έκτασης, εγκρίνοντας δύο πακέτα μέτρων λιτότητας διπλάσιου ύψους απ’αυτά που είχε προωθήσει προηγουμένως η Δεξιά. Και κυρίως κανένας μας δεν είχε φανταστεί ότι θα κατακερμάτιζε με τόσο συστηματικό τρόπο τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που τον έφεραν στην εξουσία. Ξεκίνησε παραμερίζοντας το Αριστερό Μέτωπο, κατόπιν ταπείνωσε τους Πράσινους και μετά τους ριζοσπάστες της αριστεράς, που είχαν καταθέσει μια πρόταση νόμου για να αλλάξει το εκλογικό σύστημα των ευρωεκλογών.

Ακόμη πιο πρόσφατα, ο Ολάντ, εκβιάζοντας την ίδια του την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πέρασε ένα νομοσχέδιο για την απασχόληση που έχουν υπαγορεύσει οι βιομήχανοι. Σαν να μην έφτανε αυτό, χωρίς καν να συμβουλευτεί το κόμμα του ή τους βουλευτές του, αλλάζει θέση για την «κοινωνική αμνηστία»[1] και απορρίπτει την πρόταση νόμου του Αριστερού Μετώπου που είχε ήδη ψηφιστεί στη Γερουσία, χάρις στην υποστήριξη των σοσιαλιστών και των Πράσινων!

Ερ. Το Αριστερό Μέτωπο αποφάσισε να αντιδράσει σε αυτόν τον εμμονικό νεοφιλελευθερισμό καλώντας σε μια πλατειά πορεία στο Παρίσι στις 5 Μάη. Ποιοί είναι οι στόχοι αυτής της κινητοποίησης;

Απ. Αρχικά η ιδέα ήταν να προσφέρουμε μια θετική διέξοδο στο αρρωστημένο κλίμα που επικράτηση όταν η κυβέρνηση κλονίστηκε συθέμελα από το σκάνδαλο Καϊζάκ[2]. Η ιδέα ήταν να διαδηλώσουμε ενάντια στο σύστημα, ενάντια στο καθεστώς της 5^ης Δημοκρατίας που επιτρέπει αυτήν τη διαπλοκή του χρήματος και της κρατικής εξουσίας. Εκτοτε προστέθηκαν και άλλοι λόγοι. Στις 16 Μάη θα κατατεθεί στη Βουλή η πρόταση νόμου του Αριστερού ενάντια στις απολύσεις σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, την οποία η κυβέρνηση απορρίπτει. Την ίδια μέρα θα γίνει η ψηφοφορία στην ολομέλεια της Βουλής επί του σχεδίου της «κοινωνικής αμνηστίας» και δυό μέρες πριν θα έχουμε την δεύτερη ψηφοφορία επί του συμφώνου για την απασχόληση για το οποίο μίλησα προηγουμένως.

Η πορεία απέκτησε έτσι ένα νέο νόημα, τη διαμόρφωση ενός συσχετισμού δύναμης σχετικά με καίριας σημασίας για τα εργασιακά δικαιώματα νομοσχέδια. Επιπλέον αποτελεί και μια απάντηση στην συνεχή εδώ και μήνες κινητοποίηση της Δεξιάς εναντίον του γάμου των ομοφυλόφυλων. Προβλέπω λοιπόν ότι η πορεία θα είναι μαζική και με αγωνιστικό παλμό.

Ερ. Αυτό μας οδηγεί σε ένα ερώτημα στρατηγικού χαρακτήρα. Από τότε που ηγείσαι του Αριστερού Μετώπου, τονίζεις ότι ο στόχος δεν είναι απλά η οικοδόμηση μια δύναμης διαμαρτυρίας ή αντιπολίτευσης αλλά μιας δύναμης που κομίζει εναλλακτική πρόταση. Λες ότι το Αριστερό Μέτωπο στοχεύει στην εξουσία, σε μια πρόταση που θα αλλάξει την συνολική πορεία της χώρας. Αυτή εξ’άλλου είναι και η μεγάλη πρόκληση για την Αριστερά σήμερα. Μόνο στην Ελλάδα όμως, με την άνοδο του Σύριζα, φαίνεται να υπάρχει μια κατάσταση που να προσεγγίζει αυτόν τον στόχο. Τι δρόμο μπορεί να ακουληθήσει η Γαλλία για να τον φθάσει;

Απ. Πρέπει να ακολουθήσουμε τη μέθοδο που υιοθέτησε ο Σύριζα, δηλαδή να συγκροτήσουμε έναν πλατύ συνασπισμό δυνάμεων που να διαθέτει στο εσωτερικό του την ενέργεια και τις διαδικασίες που θα επιτρέπουν τη σύγκλιση ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικούς χώρους. Και πρέπει να τους προτείνουμε έναν ορίζοντα εξουσίας και όχι περιθώριου. Πρέπει επίσης ο κόσμος να καταλάβει ότι όντως στοχεύουμε στην εξουσία, ότι είμαστε μια εναλλακτική πρόταση. Αυτό είναι κάτι που πολλοί στην «άλλη» αριστερά και στην άκρα αριστερά έχασαν από το οπτικό τους πεδίο, γιατί η ιστορία στάθηκε σκληρή μαζί τους και τους απομάκρυνε από κάθε προοπτική εξουσίας. Κατέληξαν έτσι να ξεχάσουν ότι αυτή η χώρα είναι και δική τους και ότι είναι και αυτοί υπεύθυνοι για την πορεία που θα ακολουθήσει. Από την πλευρά μου προσπάθησα να φέρω στο Αριστερό Μέτωπο αυτήν την πλειοψηφική κουλτούρα.

Σίγουρα δεν είμαστε στο σημείο που βρίσκεται ο Σύριζα και τούτο γιατί, ευτυχώς με μια έννοια, η Γαλλία δεν χτυπήθηκε όσο η Ελλάδα από την κρίση και γιατί δεν κατέρρευσε το προϋπάρχον πολιτικό σκηνικό όπως σε σας, και ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ. Αλλά όλοι έχουν επίγνωση ότι η νυν κυβέρνηση του Ζαν-Μαρκ Ερό είναι εξαντλημένη και ότι η πολιτική του Ολάντ έχει καταρρεύσει υπό το βάρος της καλπάζουσας ανεργίας.

Είπα λοιπόν ότι, σ’αυτές τις συνθήκες, είμαι υποψήφιος πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που θα κινείτο σε εντελώς άλλη κατεύθυνση. Πρόκειται βεβαίως για μια συμβολική κίνηση αλλά είναι ένας δυνατός συμβολισμός γιατί βρίσκει στηρίγματα σε μια κινητοποίηση στους δρόμους και στη σύγκλιση σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή μεταξύ του Αριστερού Μετώπου, των Πράσινων και ορισμένων σοσιαλιστών βουλευτών.

Ερ. Πως βλέπεις το μέλλον της Ευρώπης;

Είμαι πολύ ανήσυχος και δεν το κρύβω. Είμαστε η Γηραιά Ηπειρος, μια περιοχή του πλανήτη που δεν ξέρει να διαχειριστεί τις κρίσεις της χωρίς προφυγή σε πολέμους, σε αντίθεση π.χ. με την Λατινική Αμερική όπου η κρίση λύνεται μέσω στάσης πληρωμών και χρεοκοπίας. Στην Ευρώπη δεν καταφέραμε ποτέ κάτι τέτοιο, πάντα προσπαθούσαμε να μεταφέρουμε το κόστος στον γείτονα. Αυτό έκανε το Τρίτο Ράϊχ που ξεπήδησε ως αντίδραση στις τεράστιες αποζημιώσεις που είχε επιβάλλει στη Γερμανία το Σύμφωνο των Βερσαλιών. Κατά βάθος κάτι παρόμοιο βλέπουμε και σήμερα, μια δυναμική αντιπαράθεσης μεταξύ χωρών. Η Γερμανία παίζει εκ των πραγμάτων τον ίδιο τρομακτικό ρόλο που έπαιξε και στο παρελθόν. Λέγοντας αυτά δε θέλω να απαρνηθώ τις ελπίδες μου για ειρήνη και για συνεννόηση αλλά το να μην λέμε την αλήθεια ισοδυναμεί με άρνηση της πραγματικότητας.

Μετά την ενοποίηση, η Γερμανία υιοθέτησε μια επιθετική στάση. Θυμάμαι ότι Μιτεράν δεν αναγνώρισε την ενοποίηση έως ότου γίνει αποδεκτή η γραμμή Οντερ-Νάϊσσε ως το οριστικό ανατολικό σύνορο, και οι Γερμανοί χρειάστηκαν ένα ολόκληρο μήνα για να το κάνουν. Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι ο Μιτεράν με έπιασε κάποια στιγμή από το μπράτσο και μου είπε «Μελανσόν, με ξεχνάτε ποτέ τις σταθερές της ιστορίας» και μου θύμισε την ανάγκη της φιλίας με τους Σέρβους. Εδώ και καιρό τονίζω ότι η στάση της Γερμανίας χρήζει κατάλληλης αντιμετώπισης και σήμερα το δέχονται ακόμη και οι σοσιαλιστές, όπως ο πρόεδρος της Βουλής Κλοντ Μπαρτολόν αλλά εν μέρει και το ίδιο το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην τελευταία του απόφαση.

Ερ. Την επαύριο του «όχι» της κυπριακής Βουλής, και του εκβιασμού του Ντράγκι που απείλησε τους Κύπριους με διακοπή της παροχής ρευστότητας, δήλωσες ότι το ευρώ δεν είναι μόνο μια δαπανηρή Μερκελική πολυτέλεια αλλά επίσης ένα επικίνδυνο μέσο δράσης ενάντια στην κυριαρχία ενός λαού. Προσέθεσες δε ότι « η Γαλλία δεν μπορεί να συνεργήσει σε αυτή τη βία παρά μόνο αν αποδεχθεί ότι μπορεί να ασκηθεί και εναντίον της εφόσον το επιβάλλουν οι περιστάσεις. Εάν κληθούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην λαϊκή κυριαρχία και σ' αυτήν του ευρώ, πρέπει να επιλέξουμε το λαό ». Είσαι λοιπόν ο πρώτος στη Γαλλία που ανοίγει τη συζήτηση για το ευρώ από τη σκοπιά της Αριστεράς. Θα μπορούσες να αναπτύξεις τη σκέψη σου πάνω σ’αυτό το θέμα ;

Απ. Αυτή ήταν πράγματι η συζήτηση που ήθελα να ανοίξω μετά το συνέδριο του Αριστερού Κόμματος τον Μάρτη. Αλλά τα ΜΜΕ στάθηκαν απέναντι και δεν προέβαλλαν από το συνέδριο παρά μόνο το χαρακτηρισμό του « καθάρματος » που χρησιμοποίησε ο Φρανσουά Ντελαπιέρ σχετικά με τον υπουργό οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, που είχε συναινέσει στις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ εναντίον του κυπριακού λαού.

Αυτό το σημείο πρέπει να τονισθεί : η Κύπρος σηματοδοτεί το πέρασμα σε ένα ανώτερο στάδιο στη διαδικασία αυταρχικού εκφυλισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το κοινοβούλιό της είχε πάρει μια ομόφωνη απόφαση και η Κομισιόν και η ΕΚΤ απάντησαν με κάτι σαν μια κύρηξη πολέμου εναντίον της Κύπρου.

Η σκέψη μου είναι λοιπόν κατ’αρχήν ενός πολιτικού που σκέφτεται με όρους εξουσίας. Δεν μπορώ να δεχθώ για μια άλλη χώρα κάτι που δεν θα είχα ποτέ αποδεχθεί για τη δική μου. Τι θα γινόταν αν το γαλλικό κοινοβούλιο έπαιρνε μια απόφαση και η ΕΚΤ αντιδρούσε λέγοντας « αν είναι έτσι τότε σας κόβουμε την παροχή ρευστότητας » ; Ξεκαθαρίζω λοιπόν ευθύς εξ΄άρχής ότι, αν είμαι σε θέση εξουσίας, τα αντίποινα που θα ασκούσε η χώρα μου θα ήταν τρομακτικά, αντίστοιχα με αυτά που, με τρόπο κάπως υπερβολικά, συνέκρινα με αυτά της δύναμης πυρηνικής αποτροπής που διαθέτει η Γαλλία.

Ας θυμίσω ότι το γαλλικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 1800 δις και να αποφασίσει να διακόψει την αποπληρωμή του θα προκαλέσει σίγουρα μια κρίση παγκοσμίων διαστάσεων.

Δεν θα πεθάνουμε λοιπόν για ένα νόμισμα. Αλλά η περίπτωσή μας διαφέρει από την κυπριακή γιατί η Γαλλία είναι η 5η παγκόσμια δύναμη και η δεύτερη ευρωπαϊκή οικονομία. Η ΕΕ δεν μπορεί λοιπόν να σταθεί χωρίς εμάς. Πιστεύω λοιπόν ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη φύση του ευρώ τώρα που έχει αποδειχθεί η ολοκληρωτική αποτυχία της λιτότητας και που είδαμε ότι η Κομισιόν μπορεί ακόμη και να ποδοπατήσει την κυριαρχία ενός λαού.

Ερ. Σε ένα πρόσφατο κείμενό του, ο Γκυγιόμ Ετιεβάν, υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του Αριστερού Κόμματος, σκιαγραφεί μια στρατηγική που έχει ως σημείο εκκίνησης την ανυπακοή έναντι των ευρωπαϊκών συνθηκών, συνεχίζεται με μάχη για την αλλαγή του καθεστώτος της ΕΚΤ αλλά που προβλέπει, σε περίπτωση αποτυχίας, την μονομερή έκδοση νομίσματος για να αντισταθμιστεί η υπερτίμηση του ευρώ. Ο Ετιεβάν προσθέτει ότι αν κάποιες χώρες αντιδρούσαν αποπέμποντας τη Γαλλία από την ευρωζώνη αυτό είναι « ένα ενδεχόμενο που αντιμετωπίζουμε γαλήνια». Οι λύσεις που αναφέρει ειναι ένα «ευρώ του Νότου» αλλά και ένα διπλό σύστημα με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και κοινό νόμισμα για ανταλλαγές εκτός ΕΕ. Θα λέγαμε λοιπόν ότι στόχος του Αριστερού Κόμματος είναι να ανοίξει το πεδίο των εναλλακτικών λύσεων.

Απ. Για να είναι αξιόπιστη η στρατηγική μας της οικοδόμησης ενός συσχετισμού δύναμης, είναι αναγκαίο οι ενδεχόμενοι αντίπαλοί μας να γνωρίζουν ότι είμαστε διατεθεμένοι να ακολουθήσουμε το δρόμο μας μέχρι τέλους γιατί θα έχουμε προβλέψει όλα τα σχετικά εργαλεία. Θα ήταν λοιπόν μάταιο να προσπαθήσουν να εκφοβίσουν μια γαλλική κυβέρνηση με τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν στους Ελληνες, απειλώντας τους κάθε λίγο και λιγάκι με στραγγαλισμό. Το λέω με αίσθημα βαθειάς αδελφοσύνης έναντι του ελληνικού λαού. Διαθέτουμε καλύτερα όπλα και αν τα χρησιμοποιήσουμε θα έχουμε τον ελληνικό, και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, μαζί μας.

Ερ. Μια τελευταία ερώτηση: η κυπριακή αριστερά, και ειδικότερα το ΑΚΕΛ, που είναι η δεύτερη δύναμη του νησιού, κινείται σε μια θέση εξόδου από Μνημόνια αλλά και από την ευρωζώνη. Πως κρίνεις μια τέτοια θέση;

Απ. Η πολιτική ηγεσία του κυπριακού λαού έχει πάντα δίκιο όταν προσπαθεί να σώσει το λαό από την καταστροφή. Καμμιά αφηρημένη έννοια δεν μπορεί να σταθεί έναντι της επιβολής που υφίσταται η Κύπρος. Δεν υπάρχει καμμιά δυνατότητα ανόρθωσης για την Κύπρο, όπως και για την Ελλάδα, με βάση τα Μνημόνια, όπως δεν υπάρχει καμμιά και για τη Γαλλία αν συνεχίσει να ακολουθεί το δρόμο της λιτότητας.

Προς τι λοιπόν αυτή η οδύνη, προς τι η καταστροφή ολόκληρων χωρών όταν όλοι ξέρουν ότι το συσσωρευμένο χρέος δεν πρόκεται ποτέ να αποπληρωθεί; Το δηλώνω με τον πιο επίσημο τρόπο: ποτέ στην ιστορία ένα χρέος αυτού του είδους δεν αποπληρώθηκε.

---

[1] Πρόκειται για την αμνηστία συνδικαλιστών που έχουν καταδικαστεί λόγω της δράσης τους.

[2] Ο πρώην υπουργός οικονομικών Ζερόμ Καϊζάκ αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι είχε τραπεζικό λογαριασμό στην Ελβετία αφού το είχε διαψεύσει επί μήνες με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Μια ελαφρώς συντετμημένη εκδοχή της συνέντευξης δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" το Σάββατο 4 Μαίου 2013

Ιδέες και αργύρια -μια πασχαλινή ιστορία

Του Θανάση Καρτερού

Ο άνεργος κύριος Ήσυχος βρήκε μια μεγάλη Παρασκευή, που το πάρκο ήταν έρημο, ένα δερμάτινο χαρτοφύλακα ξεχασμένο στο παγκάκι όπου συνήθιζε να κάθεται και να φιλοσοφεί. Τον πήρε στα χέρια του, τον περιεργάστηκε, είδε ότι δεν ήταν κλειδωμένος και ύστερα τον άφησε δίπλα του και παραδόθηκε σε σκέψεις.
Αν έχει μέσα λεφτά, σκέφτηκε, έστω και λίγα, ίσως μπορέσω να πάρω παπούτσια στα παιδιά, που γυρίζουν σχεδόν ξυπόλητα. Επίσης θα πάρω ένα αρνί για το Πάσχα, ένα καλό φουστάνι για τη γυναίκα μου κι ένα παντελόνι για μένα. Θα μπορέσουμε να επισκευάσουμε και το πλυντήριο ρούχων που είναι τόσο καιρό χαλασμένο.

Αν είναι όμως περισσότερα, ίσως φτάσουν για να ξεκινήσω μια δική μου δουλίτσα, ένα μικρό κατάστημα ας πούμε με ψιλικά, τσιγάρα και εφημερίδες στη γειτονιά, στο οποίο θα μπορούμε να απασχολούμαστε με τη γυναίκα μου. Έτσι θα βγάζουμε ένα μεροκάματο, ενώ θα εξυπηρετούμε και τους γείτονες.
Αφού όμως οραματίστηκε όλα αυτά και κυρίως το μαγαζάκι, του μπήκε αμέσως η σκέψη τι θα κάνει όταν οι γείτονες και οι γνωστοί, φτωχοί και άνεργοι οι περισσότεροι λόγω της κρίσης, αρχίσουν να του ζητούν με πίστωση γάλα για τα παιδιά ή τσιγάρα για τους ίδιους. Θα τους πω βέβαια ότι δεν μπορώ να δίνω τίποτε με πίστωση, αποφάσισε, γιατί κι εγώ είμαι φτωχός και αν κάνω τέτοιο πράγμα σε λίγο δεν θα υπάρχει όχι μαγαζί, αλλά ούτε και γάλα για τα δικά μου παιδιά. Θα είμαι ανυποχώρητος και σκληρός, έστω κι αν έτσι με κατηγορήσουν ότι για ένα μαγαζάκι ξέχασα τις ιδέες μου -έκανε την καρδιά του πέτρα. Πράγμα που κράτησε όμως ευτυχώς μόνο δυο λεπτά, γιατί τότε εμφανίστηκε λαχανιασμένος ο άντρας που είχε ξεχάσει στο παγκάκι τον χαρτοφύλακα και τον έβγαλε από τις σκέψεις του.
Ευτυχώς, γιατί μ 'αυτά βγάζω το ψωμάκι μου, είπε ανακουφισμένος, ανοίγοντας το χαρτοφύλακα. Έτσι ο τελευταίος διαπίστωσε ότι ξέχασε τις ιδέες του κι έγινε σκληρός με τους γείτονες και τους φίλους του για μερικά βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου, που προφανώς ο άλλος πουλούσε με δόσεις. Πάνω - πάνω μάλιστα ξεχώρισε ένα με τίτλο "Ιούδας ο Ισκαριώτης", που τον έκανε να επανέλθει τρέχοντας από τα αργύρια στις ιδέες του...
 http://beta.avgi.gr/

Προσδοκίες και πραγματικότητες

Η οικονομία είναι ψυχολογία, επαναλαμβάνουν οι "ειδικοί" και συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό να διοχετεύει κλίμα πλαστής αισιοδοξίας, ώστε να βελτιωθεί η ψυχολογία των πολιτών με ορατό στόχο, καθώς λένε, να περιοριστεί η ύφεση. Η καλή ψυχολογία σπρώχνει σε καταναλωτικές πρακτικές, λένε.

Είναι, όμως, η οικονομική κρίση ψυχολογικό φαινόμενο; Όλα λειτουργούν ως φούσκα; Μπορεί οι πολίτες να αλλάξουν συμπεριφορά εάν αντιμετωπίζονται κυρίως ως καταναλωτές; Μπορεί να βελτιωθεί η κοινωνική ψυχολογία, όταν οι νεόπτωχοι ξεπερνούν τα 3

εκατομμύρια, έχουν χαθεί 900.000 θέσεις εργασίας από την αρχή του Μνημονίου, η ανεργία καλπάζει και 500.000 νοικοκυριά στερούνται έστω και ενός εργαζόμενου; Μπορεί να επανέλθει αισιοδοξία με την πλύση εγκεφάλου μέσω της εικονικής πραγματικότητας;

Η χώρα βουλιάζει μέσα στο οικονομικό τέλμα. Η ύφεση επιπλέον επιδεινώνεται από την καλπάζουσα ευρωπαϊκή κρίση. Η τρικομματική κυβέρνηση έχει εξαντλήσει προ πολλού κάθε ίχνος αξιοπιστίας και μπορεί να προσδοκά μόνο... ανάσταση νεκρών!

Ο Σαμαράς επιδιώκει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση "επανεκκίνησης της οικονομίας" με τις ιδιωτικοποιήσεις. Επιτυγχάνει ζημία του δημοσίου συμφέροντος. Ρητορεύει περί του επικείμενου "σχεδίου ανάπτυξης". Την ίδια ώρα όμως αποποιείται μοχλών ανάπτυξης, όπως η ΔΕΠΑ, η ΔΕΗ και οι τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Κατασκευάζει μια νέα αφήγηση, ώστε πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια να δημιουργήσει νέες προσδοκίες και εικονικές πελατειακές υποσχέσεις. Αποκρύπτει τη "μαύρη τρύπα" του νέου έτους, που υπολογίζεται σε τουλάχιστον 4 δισ. ευρώ, με τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις και την Υγεία στο επίκεντρο της δημοσιονομικής δίνης. Το μοναδικό σχέδιο που καταρτίζεται στα κρυφά είναι η νέα επίθεση στις συντάξεις. Κι όλα αυτά με την παρηγοριά ότι οι πιστωτές θα συναινέσουν σε νέο κούρεμα του χρέους, το φθινόπωρο. Τα χειρότερα όμως που έρχονται, το 4ο Μνημόνιο, αποτελούν προϋπόθεση για το νέο κούρεμα, που είναι πιθανό να δώσει τη χαριστική βολή στα εναπομείναντα κοινωνικά δικαιώματα.

Αυτό το σχέδιο ονομάζει παραπλανητικά η κυβέρνηση "εθνικό σχέδιο ανάπτυξης". Και στήνει στα μέτρα της το νέο προεκλογικό δίλημμα ώστε να περιορίσει την έκταση της λαϊκής καταδίκης. Αυτό το "σχέδιο" θα επιχειρηθεί μάλιστα μαζί με πρωτοβουλίες ανασύνθεσης της τρικομματικής κυβέρνησης. Δεν εννοούμε τον προεξοφλημένο και ξοφλημένο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Αλλά την πρωθυπουργική επαγγελία για τη συγκρότηση "νέας ευρωπαϊκής - αστικής παράταξης", με τη μονιμότερη δορυφοροποίηση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. γύρω από τη Ν.Δ.

Είτε ομολογείται είτε όχι, η χώρα έχει εισέλθει σε μακρά προεκλογική περίοδο. Οι τρικομματικοί ποντάρουν στην πολιτική κόπωση των πολιτών, στην πολιτική περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους των λαϊκών τάξεων που έχουν ήδη κοινωνικά περιθωριοποιηθεί και τους σπρώχνουν στην εκλογική αποχή. Η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται στην ικανότητά του να εμπνεύσει ένα νέο κύμα λαϊκής ενεργοποίησης, με ελπίδα ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής και πνευματικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Μετά το Πάσχα, αναλόγως και της επιτάχυνσης των ευρωπαϊκών εξελίξεων, οι ελληνικές πολιτικές εξελίξεις θα αποκτήσουν νέο βηματισμό, ίσως και νέο σχήμα. Οι άδειες πλατείες της Πρωτομαγιάς δείχνουν ότι η κοινωνία βρίσκεται σε στάση αναμονής, που μπορεί, με ανέκδοτες μορφές (έτσι δεν έγινε ξαφνικά με τις πλατείες το 2011;), να ξαναμπεί ορμητικά στο επίκεντρο του πολιτικού αγώνα για τη δημοκρατική ανατροπή.

http://beta.avgi.gr/

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ....ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ !!!

Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του (MADE IN JAPAN) για τις 6 το πρωί…
Έφτιαξε τον καφέ του σ’ ένα “μπρίκι” (MADE IN TURKEY)
Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή (MADE IN GERMANY)
Έβαλε το πουκάμισό του (MADE IN SRI LANKA), τα jeans με φίρμα (MADE IN SINGAPORE), παπούτσια (MADE IN ITALY).
Έφτιαξε τ’ αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική συσκευή (MADE IN INDIA).
ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOODA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΥΡΙ ΜΙLNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΜΕ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΙ ΙΣΠΑΝΙΑΣ
Έριξε μία ματιά στο “laptop” κομπιούτερ του (MADE IN MEXICO), έλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του (MADE IN TAIWAN).
Μετά κλείδωσε την πόρτα (MADE IN USA), μπήκε στο αυτοκίνητό του (MADE IN FRANCE) το γέμισε με βενζίνη (από SAUDI ARABIA) …και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά.
Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή (made in MALAYSIA), ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο. Έβαλε τις παντούφλες του (MADE IN BRAZIL), ένα ποτήρι κρασί (MADE IN FRANCE) και άνοιξε την τηλεόραση (MADE IN INDONESIA).
Μετά σκεφτόταν....γιατί δε μπορούσε να βρει μιά δουλειά !!!

Καβδιανά δίκρανα.

Του Γιάννη Τριάντη

Εντάξει. Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά δεν έχει κατορθώσει να απαλλαγεί από τη μικροπολιτική αντίληψη του παρελθόντος. Εκείνη που συνέδεε την άσκηση της εξουσίας -και τη διαιώνισή της- με την εξάρτηση ικανού μέρους του πληθυσμού.

Η τακτική γνωστή: ρουσφέτια, διορισμοί, μικροδιευκολύνσεις και άλλα συναφή...

Τελευταίο αποτύπωμα της λογικής αυτής ήταν η αποπομπή του κ. Κικίλια από τον ΟΑΕΔ, με στόχο τον πλήρη έλεγχο της ροής των ρουσφετιών...

Εντάξει, η Ν.Δ. δεν μπορεί να ξεχάσει τον γνωστό εαυτό της. Αλλά η προοδευτική ξυνωρίς* του κυβερνώντος σχήματος; Τι κάνει το δήθεν μεταμορφωμένο ΠΑΣΟΚ και πώς συμπεριφέρεται το αγλάισμα της «εκσυγχρονισμένης» Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ;

Φεύ! Το ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνοντας ότι λίγο απέχει από το να καταστεί συνιστώσα της Ν.Δ., είτε λαϊκίζει και λαϊκολογεί ασυστόλως, όπως στην περίπτωση του ΦΠΑ, είτε προβάλλει ενστάσεις όταν υποβαθμίζεται η συμμετοχή του στη νομή των ρουσφετιών (περίπτωση ΟΑΕΔ). Αποθέωση της φτηνής αυτής πολιτικής συνιστά η τροπολογία Βενιζέλου, που επαναφέρει τον αλήστου μνήμης θεσμό του stage, με ουσιαστική παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Η έμπνευση του κ. Βενιζέλου -δωράκι του κ. Σαμαρά προς τον χειμαζόμενο της ξυνωρίδος- αποθεώνει την φαυλότητα του παρελθόντος (εδώ, έχει δίκιο ο Ραγκούσης) πετώντας ψίχουλα στους ενδεείς, οι οποίοι πρέπει να περάσουν από τα καβδιανά δίκρανα της κομματικής εξάρτησης για εποχική δουλειά με γλίσχρες απολαβές.

Και η ΔΗΜΑΡ; Χαράζει κόκκινες γραμμές στον αέρα, φλυαρεί ακαταπαύστως στα κανάλια -σοβαροφανής και επηρμένη-, κόβει κορδέλες λαϊκισμού στα «μεγάλα έργα», μάχεται για το δικό της ξεροκόμματο εξουσίας και παστρικά ψηφίζει ό,τι εντέλλεται η τρόικα. Ο Σαμαράς έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για τη στήριξη εκ μέρους της προοδευτικής ξυνωρίδος.

Πηγή:  enet.gr

Τα παχύδερμα μιλούν για «λίπος»!

Το μετέδιδαν χτες τα ΜΜΕ, το διοχέτευαν τα κυβερνητικά επιτελεία:

Οι συνεργάτες, λέει, του Αντώνη Σαμαρά αναζητούν και διερευνούν τα... ψυχολογικά μας όρια!

Τι σημαίνει αυτό;...

Οτι ψάχνουν να βρουν τι είναι εκείνο από όσα ετοιμάζουν που στο άκουσμά του αντιδρά περισσότερο ο λαός, ώστε να καταλήξουν στα μέτρα με βάση ποιο φιρμάνι ακούγεται περισσότερο ή λιγότερο επώδυνο και ποιο θα έχει το μεγαλύτερο ή το μικρότερο πολιτικό κόστος για τους ίδιους.

Κάνουν έρευνες, δηλαδή, για να δουν τι επιπλέον «ζητά» ο οργανισμός μας και τι προτιμάει... η ψυχολογία μας:

Να μας κόψουν κι άλλο τα εισοδήματα, αφαιρώντας εντελώς τον 13ο και 14ο μισθό,

ή μήπως θα ήταν καλύτερο (για την... ψυχολογία μας)

να μας κόψουν κι άλλο τα εισοδήματα μειώνοντας κι άλλο το βασικό μισθό, συμπαρασύροντας έτσι όλους τους μισθούς, προσθέτοντας και νέα δεσμίδα ρυθμίσεων Νταχάου στις εργασιακές σχέσεις;

Κατ' αυτόν τον... επιστημονικό τρόπο, κι αφού ρίχνουν στην πιάτσα όλα τα δυνατά σενάρια περικοπών, από τις αντιδράσεις που προκαλούνται θα εντοπίσουν, λέει, τι είναι εκείνο που «χτυπάει άσχημα», και τι είναι το άλλο που - κατά την προσφιλή τους έκφραση - δημιουργεί ακόμα στα υποψήφια σφάγια την ψευδαίσθηση «ύπαρξης λίπους» (!) για να καταλήξουν, τελικά, σε μέτρα που θα «χτυπούν λιγότερο άσχημα», αλλά που θα έχουν το ίδιο, φυσικά, εξολοθρευτικό αποτέλεσμα.

Το ενδιαφέρον, εν προκειμένω, δεν είναι ότι τα γραβατωμένα παχύδερμα, όλοι αυτοί που μιλούν για «λαϊκό λίπος», χρησιμοποιούν μέχρι και ...ψυχολογικές επιχειρήσεις για να επιφέρουν τον ολικό αφανισμό του λεηλατημένου σαρκίου του λαού.

Το ενδιαφέρον είναι πως πρόκειται για τέτοια και τόσο παχύδερμα, που το ομολογούν κιόλας!

πηγη 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ – ΦΩΤΙΑ: 60 ΕΚ. ΕΥΡΩ Η ΜΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ LEOPARD ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ!

ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΑΚΟΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Αλήθεια, η κυρία Πόπη Παπανδρέου και ο κύριος Αντώνης Ελευθεριάνος, εισαγγελείς πρωτοδικών που διερευνούν την υπόθεση, πιστεύουν ότι ο τέως υπουργός Γιάννος Παπαντωνίου “εξαπατήθηκε”; Ήταν αθώος και τον έπιασαν “κώτσο”;
Επίσης, οι νταβατζήδες των ΜΜ”Ε” που μετά την αποκάλυψη του οικογενειακού “μαύρου” λογαριασμού του Παπαντωνίου στην λίστα, γιατί ακριβώς τον αποθέωναν; Γιατί το “Έθνος” του κυρίου Μπόμπολα μας τον παρουσίαζε ως “την φωνή της Ελλάδας στο Νταβός”;
Κάτι αρλεκίνοι του διαδικτύου, γιατί μας παρουσίαζαν την συνέντευξη του στο “ξένο”

περιοδικό αλλά απέκρυβαν ότι το περιοδικό ανήκει στον …Σόρος;
Η κυρία ανακρίτρια που τον άφησε ελεύθερο με εγγύηση, νιώθει περήφανη για την απόφαση της; Υπηρέτησε την δικαιοσύνη;
Τέλος, μετά από αυτή την αποκάλυψη, ακόμα και αν δεν έχει πάρει ο κύριος Παπαντωνίου τις μίζες αλλά οι αετονύχιδες που τον βρήκαν μικρό και τον δούλεψαν, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ; Ο μαθητής του κυρίου Παπαντωνίου;
Θα επανέλθουμε μετά την Ανάσταση, μην λέμε άλλα χρονιάρες μέρες.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
olympiada

ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΒΟΘΡΟ;

Τα κωλοδημοσιογραφάκια των βοθροκάναλων αποδείχτηκαν βασιλικότεροι των βασιλέως! Τουτέστιν Πρετεντερικότεροι του Πρετεντέρη, Ευαγελατικότεροι του Ευαγγελάτου και Τρεμητικότεροι της Τρέμη!!!
"Η Ελλάδα μπαίνει στο δρόμο της ανάπτυξης και από του χρόνου το Μάιο αποχαιρετά την Τρόικα και τα μνημόνια, αφού βγαίνει επί τέλους στις αγορές!" Το μόνο που δε μας είπαν οι ξευτελιστικότεροι των ξευτελισμένων ήταν να ετοιμάζουμε τα χρυσά κουτάλια…
Ουστ ρουφιανοδημοσιογραφοκωλοπαιδαριό…

ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΣΑΜΑΡΑΣ,ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΟΙ

Βαϊμ-Άριοι 2013: Από τον Χίτλερ και τον Ρεμ, στον Σαμαρά και τον Μιχαλολιάκο

Το ρατσιστικό θαύμα της Γερμανίας του Μεσοπολέμου δεν γεννήθηκε από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια κι ακόμη περισσότερος κόπος για τους ανθρώπους του, μέχρι να καταφέρουν να αποτυπώσουν στη γερμανική κοινωνία έννοιες όπως ο “Άριος”, η “Βαλχάλα” και ο “υπάνθρωπος”.

Καθηγητές πανεπιστημίου, λόγιοι, γιατροί και κάθε λογής επιστήμονες, παρέα με μια μηχανή προπαγάνδας αποτελούμενη από αυτό που θα λέγαμε σήμερα δημοσιογράφο γνώμης ή πολιτικό αναλυτή, προετοίμασαν το έδαφος για την ναζιστική υπεροχή.

Ανοιχτή σύγκρουση με τις δυνάμεις έμμεσης κατοχής και επιβολής της σκληρής συνθηκολόγησης των Βερσαλιών, δεν μπορούσε να γίνει. Ο στόχος να επιτευχθεί η ψυχολογική αναδόμηση του γερμανικού λαού και των εθνικιστικών τάσεων φυλετικής του υπεροχής, περνούσε μέσα από τη δίωξη των εσωτερικών του εχθρών. Εκείνων που προπαγανδίστηκαν ως η πραγματική αιτία του ξεπεσμού του “περήφανου γερμανικού έθνους”.

Ιατρικές μελέτες και ακαδημαϊκές γνώμες επιρρίπτουν την ευθύνη των Άριων δεινών στους μετανάστες και τους Εβραίους που κλέβουν το ψωμί των Γερμανών εργατών, τους μαύρους και τους τσιγγάνους υπανθρώπους που ευθύνονται ακόμη και για την ήττα του Μεγάλου Πολέμου και -φυσικά- τους προδότες του έθνους κομμουνιστές, που παρέδωσαν τη χώρα στα χέρια των εχθρών.

Όποιος υποστηρίζει ότι πριν τον Χίτλερ δεν υπήρχαν θιασώτες της ευγονικής θεωρίας, της κομμουνιστοφοβίας ή των τελειωτικών λύσεων, τότε είναι τουλάχιστον ηλίθιος. Οι άνθρωποι που επάνδρωσαν τη ναζιστική μηχανή ήταν εκεί. Περιμένοντας μία ευκαιρία να βγουν μπροστά.

Ο κόσμος δέχτηκε έναν ατελείωτο προπαγανδιστικό βομβαρδισμό από τα μέσα της εποχής. Εφημερίδες, ομιλίες, βιβλία, πολιτικές συζητήσεις σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, αφίσες και φυλλάδια. Μοναδικές πολιτικές ζυμώσεις μιας εποχής άκρατης ανασφάλειας και πρωτοφανούς οικονομικής ανέχειας.

Η παρουσία του Χίτλερ δεν έφερε μονάχα ευφορία στους πρώτους του πολιτικούς συμμάχους και προσδοκίες υπεροχής των θεωρητικών της φυλετικής ανωτερότητας. Αποτέλεσε, σύντομα, το κυρίαρχο αντικείμενο συζήτησης της, ανήμπορης να δώσει πραγματικές εξηγήσεις και αληθινό όραμα στις λαϊκές μάζες, πολιτικής σκηνής.

Η ξενοφοβική ηγεσία του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος των Ντρέξλερ και Χάρερ με το μανδύα δημοκρατικοφροσύνης και σοσιαλισμού και τον εθνικιστικό λόγο διχασμού, μαζί με πολλούς ακόμη ανθρώπους του πνεύματος και των επιχειρήσεων με άκρως χιτλερικές αντιλήψεις, καλοδέχτηκαν τον ερχομό του μελλοντικού Φύρερ.

Πολύ γρήγορα, οι δράσεις του Χίτλερ και της παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής του, των SA του Ερνστ Ρεμ, μπήκαν στο επίκεντρο της πολιτικής κουβέντας. Η δημοκρατική κρίση της άρρωστης και άβουλης δημοκρατίας της Βαϊμάρης βρήκε με τι να ασχολείται.

Η πρακτική της έντασης αποτέλεσε το καλύτερο πάτημα των θεωρητικών του μίσους. Καθηγητές πανεπιστημίων, επιστήμονες και “λόγιοι” της εποχής βρήκαν επιτέλους το μοντέλο που θα υφάνουν τα πατρόν μίσους που τόσο καιρό σχεδίαζαν. Το ίδιο και η επίδοξη οικονομική ελίτ της χώρας. Οι πρώτοι που θα συνδράμουν στην πολεμική μηχανή της Γερμανίας λίγα χρόνια αργότερα.

Η βία των δρόμων και τα εγκλήματα των SA έφεραν αντίποινα, κυλώντας το μύλο της θεωρίας του φόβου της οριστικής επικράτησης της αναρχίας και του κομμουνισμού. Δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, όσον αφορά τους ναζί, που θα έφεραν ένα αποτέλεσμα. Την οριστική παράδοση της χώρας στους μισητούς Εβραίους και τους συμμάχους τους.

Η προπαγάνδα της παραποιημένης ιστορίας δεν έπιανε γρήγορα τόπο. Το πραξικόπημα του 1923 απέτυχε και ο δρόμος προς την εξουσία δεν περνούσε μόνο μέσα από τα γκλομπς και τα μαχαίρια των SA. Το παιχνίδι έπρεπε να παιχτεί στα κέντρα αποφάσεων.

Ο Χίτλερ φάνηκε να χάνει τους θεωρητικούς υποστηρικτές του στην περίοδο της κράτησης του. Εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και έμεινε μόνος σε ένα πολυτελέστατο κελί να κοιτά τους τοίχους και να γράφει το προσωπικό του μανιφέστο ανίκανος να επηρεάσει, πλέον, τις καταστάσεις στη χώρα. Κι όμως, αυτός επέστρεψε.

Άλλαξε για μία ακόμη φορά το κόμμα του, που είχε κριθεί παράνομο από τη δημοκρατία που ο ίδιος θέλησε να καταλύσει και που του παρείχε αμνηστία δίχως να ολοκληρώσει ούτε το 1/5 της ποινής του, τράβηξε σταδιακά στην άκρη τον Ρεμ και έριξε όλο του το βάρος στην ανάκαμψη του θεωρητισμού του.

Ο αλλαγμένος Χίτλερ ήξερε ότι η μόνη λύση που ήθελε να ακούσει ένας λαός που είχε σιχαθεί κάθε είδους παλαιοπολιτική, ήταν η εσωτερική πόλωση. Έπρεπε, όμως, να παίξει το δικό του ρόλο. Έναν ρόλο που πέρασε ακόμη και μέσα από κοινές πολιτικές συγκεντρώσεις με το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τα πλήθη χάνονται μέσα στο μηδενιστικό λόγο μίσους ενάντια στο πολιτικό σύστημα. Ακόμη και οι κομμουνιστές εργάτες τον ακούν σιωπηλοί και στο τέλος ξεσπούν σε χειροκροτήματα, όπως περιγράφει ο Μεξικανός ζωγράφος Ντιέγκο Ριβέρα σε μία επίσκεψη του στην μεσοπολεμική Γερμανία του 1928.

Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Οι καρποί της προπαγάνδας μίσους και χαλκευμένης ιστορίας κερδίζει πόντους για το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, οι αντίθετες φωνές σταδιακά εξαφανίζονται, ο κόσμος πληροφορείται μόνο ένα μικρό κομμάτι των πραγματικών ναζιστικών σχεδίων και λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο Ρεμ και τα SA του εξοντώνονται τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών -ένα έγκλημα που ακολουθήθηκε από αυτό της Νύχτας των Κρυστάλλων-.

Η μεταστροφή του κόμματος του από ένα συνονθύλευμα εθνικιστών, ξενοφοβικών, σοσιαλιστών, ακόμη και κάποιων αφελών κομμουνιστών, παίρνει την τελική του μορφή. Τη ρατσιστική, φασιστική, εγκληματική του μορφή. Μία μορφή που μαζί με την περιρρέουσα πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας έχει φέρει την Βαϊμάρη πιο κοντά μας από ποτέ.

Πολλά δημοσιεύματα των ημερών μιλούν για ένα σχέδιο μετάλλαξης της Νέας Δημοκρατίας σε κάτι που οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Αντώνη Σαμαρά προβάλλουν ως “απολυταρχικό και αντιδημοκρατικό”.

Οι πράξεις και τα λόγια των ανθρώπων του στενού κύκλου του Έλληνα πρωθυπουργού απορρέουν έναν άκρατο εθνικισμό, με πολλές δόσεις ρατσισμού και επιδοκιμασιών της λεγόμενης “νόμιμης βίας”. Για αυτήν μάλιστα, τη βία, προβάλλουν ως αποκλειστικό υπεύθυνο την αριστερά.

Πανηγυρίζουν την καταστολή και αρνούνται τα βασανιστήρια κρατουμένων, αποδίδοντας την πόλωση της κοινωνίας στη διαμάχη ανάμεσα στην ακροδεξιά και την ακροαριστερά.

Ρίχνουν τα φασιστικά τους τσιμέντα σε θεμέλια που βρήκαν προ πολλού σκαμμένα από τα χέρια των σύγχρονων θεωρητικών σχολιαστών της επικαιρότητας: Ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι και επιστήμονες, που προετοίμασαν το έδαφος για να στρωθεί όσο πιο ομαλά γίνεται η θεωρία των δύο άκρων.

Ένας σύγχρονος βομβαρδισμός προπαγάνδας εξεχόντων, σύμφωνα με τα βιογραφικά τους, επαγγελματιών, οι οποίοι εκτελούν μία συντεταγμένη αποστολή αποδόμησης της νεότερης ελληνικής ιστορίας, με τρόπο μαεστρικό.

Βασικός τους άξονας είναι η άποψη περί “κυρίαρχης αριστερής ιδεολογίας”. Ένα από τα πιο εξόφθαλμα λάθη μιας, κατά τα άλλα, ακριβής και κοπιαστικής καμπάνιας. Εξόφθαλμο, γιατί αποτελεί το μόνο εντελώς γυμνό επιχείρημα του πολιτικού και ψυχολογικού κόμπλεξ όλων αυτών των χρόνων.

Καθηγητές όπως ο Στάθης Καλύβας και ο Γιάννης Κωτούλας, πολιτικοί αναλυτές και αρθρογράφοι όπως ο Πάσχος Μανδραβέλης και ο Τάκης Μίχας, εφημερίδες σαν το Θέμα και την Δημοκρατία, δημοσιογράφοι όπως ο Γιώργος Τράγκας και ο Γιάννης Πρετεντέρης, συνεργάτες με πλούσιο αντιδημοκρατικό παρελθόν όπως ο Ηλίας Φιλιππακόπουλος, επικοινωνιολόγοι και ημιεπίσημες πολιτικές φωνές όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Γιώργος Μουρούτης, συνεπικουρούμενοι από πολυδιαφημισμένους και μόνιμα προβαλλόμενους βουλευτές όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης, συνθέτουν το συνονθύλευμα ιδεών και πολιτικών απόψεων με κοινό παρανομαστή την πόλωση και το διχασμό.

Μία συνάθροιση που σχηματίστηκε με μοναδικό σκοπό την αναχαίτισης της πιθανότητας ανόδου της αριστεράς. Της αριστεράς ως ιδεολογία κι όχι ως κόμμα. Μία αναχαίτιση που αντλεί ένα τεράστιο κομμάτι της προπαγάνδας της από δεδηλωμένους οπαδούς της Δικτατορίας του Μεταξά, της θεωρίας περί “σωτηρίας της Ελλάδας απ' τους κομμουνιστές” και της χούντας των συνταγματαρχών μαζί με τις μεταπολιτευτικές της οργανώσεις που αιματοκύλισαν την Αθήνα.

Η Νέα Δημοκρατία θυμίζει όσο τίποτε άλλο το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα του 1920. Που έχει τη βάση του μίσους και της ισοπεδωτικής προπαγάνδας στα σκαριά, έσκαψε τα πρώτα θεμέλια τους και τώρα προωθεί το σχέδιο της ολοκληρωτικής ιδεοληπτικής της κυριαρχίας μέσω της μόνης μεθόδου που γνωρίζει: Τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Υπόσχεται να “ξεδοντιάσει το κατεστημένο του ’74” και δίνει την εντολή του κοινωνικού διεμβολισμού στα δικά της SA: Την Χρυσή Αυγή. Είτε βρίσκονται σε υπηρεσία -ένστολοι ή με πολιτικά- είτε στους δρόμους με τα μαύρα μπλουζάκια, τα σύγχρονα κρατικά και παρακρατικά SA επιχειρούν να τσακίσουν κάθε ίχνος αντίστασης, όπου κι όταν αυτό υπάρχει.

Ένα καθεστώς έντασης, πόλωσης, βίας, προπαγάνδας, αστυνομοκρατίας και λογοκρισίας, εγκεκριμένο από το κομματικό επιτελείο του Αντώνη Σαμαρά μέσα σε ένα περιβάλλον ναζιστικής ανομίας μιας οικονομοκρατούμενης, από την εγχώρια και διεθνή ελίτ, χώρας.

Που όπως στο γερμανικό μεσοπόλεμο έλεγχε και διαμόρφωνε την κοινή γνώμη, έτσι και σήμερα ονομάζει τους υπερασπιστές των σπιτιών τους “τρομοκράτες” και τους μαχαιροβγάλτες νεοναζί “συνταγματικό τόξο”.

Πολλοί λένε τον Νίκο Μιχαλολιάκο “Φύρερ” και “σύγχρονο Χίτλερ”. Να με συγχωρήσουν όσοι βρίσκουν όλα όσα είπα προηγουμένως τολμηρά, αλλά ο Μιχαλολιάκος δεν είναι ο Φύρερ. Είναι ο Ρεμ.

Κι αν αυτός είναι ο Ρεμ, τότε ξέρουμε πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός Φύρερ. Και τι θα κάνει με τον Έλληνα Ρεμ όταν το σχέδιο του ολοκληρωθεί...
http://polyfimos.blogspot.gr