Ας μη γελιόμαστε. Ο δικομματισμός, γυμνός πλέον από τα στολίδια του και οικτρή μειοψηφία στο εκλογικό σώμα, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των μιντιακών φίλων, θα επιχειρήσει με κάθε κόστος να εφαρμόσει πρόγραμμα νέων οδυνηρών μέτρων που υπαγορεύεται από τους ξένους δανειστές, ακόμη και εάν χρειαστεί να επιστρατευθούν ακραίες μορφές καταστολής.
Εν μέσω κρίσης που εντείνεται από το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, το δικομματικό σχήμα εξουσίας φέρνει νέα μέτρα λιτότητας, μια και η «ιστορία επιτυχίας» αδυνατεί να κρύψει την τραγική πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, τη μαύρη τρύπα στον ΕΟΠΥΥ, την υστέρηση στα κυβερνητικά έσοδα, το ναυάγιο των ιδιωτικοποιήσεων. Αν σε αυτή την πραγματικότητα συνυπολογισθεί η θηριώδης ύφεση που είναι μεγαλύτερη όλων των προβλέψεων και η πρωτοφανής ανεργία που εξοντώνει δύο και τρεις γενιές Ελλήνων, τότε αναρωτιέται κανείς γιατί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θριαμβολογούν. Ειδικά το εξαϋλωμένο -εκλογικά και ηθικά- ΠΑΣΟΚ, που λες και σαν από κάποιο μοιραίο παιχνίδι της Ιστορίας επανήλθε δυναμικά στην εξουσία, την ώρα που η «ισχυρή Ελλάδα» βυθίζεται στη φτώχεια και την απόγνωση (οι δολοφόνοι -λένε- πάντα γυρνάνε στον τόπο του εγκλήματος).
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, χωρίς πια το στήριγμα της ΔΗΜΑΡικής «Αριστεράς της ευθύνης», συναντώνται πρώτη φορά οι δυο τους στην κορυφή. Μαζί και μόνοι ενώπιον της Ιστορίας και ενώ ο κύκλος που άρχισε με τη Μεταπολίτευση φαίνεται πως κλείνει οριστικά, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, που δεν είναι αποκλειστικά οικονομική. Είναι στην ουσία κρίση των κοινωνικών ομάδων που κυριάρχησαν τις προηγούμενες δεκαετίες, του κοινωνικού, πολιτικού, πολιτισμικού, ηθικού δικομματικού συνασπισμού που καθόρισε την εξέλιξη της χώρας από το 1974. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αυτή την ύστατη περίοδο βρίσκονται μπροστά στα έργα τους. Στην ηθική που παρήγαγαν, στην παιδεία τους, στην αισθητική τους για την ύπαιθρο και την πόλη, στην πολιτική, στην τέχνη, στην, αγριεμένη τώρα, συντεχνιακή κοινωνία που την έμαθαν να μην πιστεύει στην ποιότητα, αλλά στα εφήμερα συντεχνιακά προνόμια...
Σε αυτή τη συγκυρία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα δεν συναντώνται στην κυβέρνηση, αλλά στον ερειπιώνα της Ελλάδας ως απλοί διαχειριστές ξένων εντολών. Με το ΠΑΣΟΚ του 4% να απέχει ελάχιστα από τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας και τη Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά να μπαίνει σύντομα σε εσωτερική κρίση υπό το βάρος της κυβερνητικής αποτυχίας, το ερώτημα που τίθεται αφορά αποκλειστικά και μόνον την Αριστερά, μια και δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις αυτή την κρίσιμη ώρα. Αν δηλαδή θα μπορέσει η Αριστερά να προσφέρει κοινωνική διέξοδο στα τερατώδη αδιέξοδα του δικομματισμού, ανοίγοντας παράλληλα δρόμο σε ένα νέο ιστορικό κύκλο για τη χώρα, απαλλαγμένο από τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης.
Του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΡΑΛΗ
Πηγή: tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου